H AEK με ένα υπέροχο ταξίδι έφτασε στον πιο όμορφο προορισμό

Λένε πως σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Η φετινή ΑΕΚ κατάφερε να τα συνδυάσει και τα δύο. Η διαδρομή προς την κορυφή μόνο εύκολη δεν ήταν. Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, άλλωστε, γι’ αυτή την ομάδα. Για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα, πρωταθλήτρια Ελλάδος, φιναλίστ Κυπέλλου και με μια αξιοζήλευτη πορεία στην Ευρώπη πίσω, έδωσε μάχες. Πραγματικές μάχες, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, ενώ έφτασε να παίζει την πρόκριση στους 16 καλύτερους του Europa League στο χιονισμένο Κίεβο τέλη Φλεβάρη.

Συνολικά έδωσε μέσα στην χρονιά σε όλες τις διοργανώσεις 50 παιχνίδια, 29 πρωταθλήματος, 9 Κυπέλλου και 12 στην Ευρώπη. Την ίδια ώρα, ο ΠΑΟΚ έχει σύνολο 42 παιχνίδια, οκτώ λιγότερα, έχοντας αποχαιρετήσει την Ευρώπη από τις 24 Αυγούστου, με ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Έστερσουντ, κι ενώ νωρίτερα έχει ξεπεράσει το εμπόδιο της πρωτάρας στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές οργανώσεις, Ολιμπίκ Ντόνετσκ, με έτος ίδρυσης το 2001. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες αλλά χωρίς την πραγματική ουσία και υπόσταση. Μιλάμε άλλωστε για μια ομάδα που από τις 25 Ιουλίου, που έδωσε το πρώτο επίσημο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας για τα προκριματικά του Champions League, ήταν συνεχώς στα «κόκκινα», μα το σημαντικό είναι πως ήταν συνεπής σε όλα τα μεγάλα ραντεβού και στις μεγάλες μάχες, κι ενώ δεν της χαρίστηκε τίποτα, παίζοντας ακόμα κι όταν οι ποδοσφαιριστές της… κοιμόντουσαν στο +5 και με κεκλεισμένων και ξυπνούσαν με +2, κόσμο, όπλα, απειλές και μπράβους.

Στα ντέρμπι ήταν εκεί, αήττητη στο πρωτάθλημα και έχοντας πετάξει εκτός στο Κύπελλο τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά, την ίδια ώρα που ο ανταγωνιστής ΠΑΟΚ στην ίδια φάση νικούσε τον ελλιπέστατο Ατρόμητο στην Τούμπα με γκολ ένα μέτρο οφ-σάιντ του Πέλκα. Ενδεχομένως αυτή η νίκη πάντως ήταν ότι πιο… σπουδαίο έχει να θυμάται ο ΠΑΟΚ από την φετινή σεζόν. Ήταν ίσως το highlights με δεδομένο πως έχασε όλα τα ντέρμπι μέσα-έξω, πέρα απ’ αυτά με τον Παναθηναϊκό, και σίγουρα μια πρόκριση επί της φετινής έκπληξης του πρωταθλήματος που ουσιαστικά του έδινε την πρόκριση στα ημιτελικά, ήταν κάτι σημαντικό για το σωματείο από την περιοχή της Τούμπας.

Από την άλλη, αν μιλήσουμε για την πρωταθλήτρια ΑΕΚ και τα δικά της best off, θα ξεκινούσαμε σίγουρα από την θριαμβευτική πρόκριση επί της Μπριζ, θα ακολουθούσε ο θρίαμβος στην Ριέκα, η επική ανατροπή επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, οι δύο ισοπαλίες με την Μίλαν και το γλυκό 1-0 επί του ΠΑΟΚ, η πρόκριση στη Βιέννη, οι «κολλητές» νύχτες με τον Ολυμπιακό μέσα-έξω, σε πρωτάθλημα Κύπελλο, με τον Γιακουμάκη να πετυχαίνει ίσως το κρισιμότερο γκολ της χρονιάς, την πολιορκία στο Κίεβο απέναντι σε έναν γίγαντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το πάρτι επί του Παναθηναϊκού και τους 70.000 Ενωσίτες που ήρθαν με τον Λεβαδειακό για την στέψη της πρωταθλήτριας. Την ίδια ημέρα ο ανταγωνιστής ΠΑΟΚ νικούσε με ανατροπή 2-1 την Ξάνθη του… Ζίβκοβιτς στην άδεια Τούμπα λόγω της τιμωρίας, αφού ο πρόεδρος του κάποιες ημέρες νωρίτερα είχε μπει με όπλο και μπράβους στο γήπεδο για να απειλήσει θεούς και δαίμονες, θέλοντας να μετρήσει (ξανά) ένα γκολ αντικανονικό, όπως είχε συμβεί και στον Βόλο, με το τσίγκινο Κύπελλο της ντροπής. Ενδεχομένως η τελευταία σύγκριση, όσο μπορεί να υπάρξει σοβαρή σύγκριση, να αποτυπώνει και τη διαφορά. Τη διαφορά της πανάξιας πρωταθλήτριας ΑΕΚΑΡΑΣ που έχει την καθολική αναγνώριση όλης της αντικειμενικής Ελλάδας, απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που θα έχει να θυμάται φέτος ένα όπλο, έξι μπράβους κι ένα ρόλο χαρτί...

ΝΙΚΟΣ ΤΖΑΛΙΔΗΣ