Η σημερινή ημερομηνία θυμίζει στην ΑΕΚ ένα από τα πιο μεγάλα ταξίδια της ιστορίας της. Τη Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 1999, εν μέσω των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, η ομάδα μας έδωσε έναν φιλικό αγώνα στο Βελιγράδι με αντίπαλο την Παρτιζάν, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα ειρήνης και συμπαράστασης σε έναν αδερφό λαό που δοκιμαζόταν.
Με εμπνευστή του εγχειρήματος τον Δημήτρη Μελισσανίδη και με τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των παικτών και των μελών του ποδοσφαιρικού τμήματος, η ΑΕΚ έκανε ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους.
Κι όμως, τα πέντε πούλμαν της ελληνικής αποστολής που ταξίδευσε μέσω Βουδαπέστης, ήταν γεμάτα. Μέσα σε αυτά βρίσκονταν το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ (ανάμεσα στους παίκτες και ο τότε τερματοφύλακας του Απόλλωνα Νίκος Κουρκούνας) φίλαθλοι, συνοδοί και δημοσιογράφοι, αλλά και εξέχουσες προσωπικότητες εκτός ποδοσφαίρου, όπως ο Μανώλης Γλέζος που το 1941 είχε κατεβάσει τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη!
Η αποστολή της ΑΕΚ έφτασε στην πρωτεύουσα της Σερβίας εν μέσω συγκινητικών εκδηλώσεων από τους Σέρβους που πρόσφεραν στους Έλληνες ψωμί και αλάτι, σύμβολο της σερβικής φιλοξενίας. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων μπήκαν μαζί στο γήπεδο, κρατώντας ένα πανό που έγραφε «NATO stop the war, stop the bombing» και φορώντας στις φανέλες τους τον χαρακτηριστικό στόχο.
Ακολούθησε ένας αγώνας που δεν έληξε ποτέ. Στο 68’ και ενώ το σκορ ήταν 1-1 (σκόρερ, για την ιστορία, οι Ματέγια Κέζμαν και Πάρης Ζουμπούλης) οι οπαδοί των δύο ομάδων έκαναν ειρηνική εισβολή και διέκοψαν την αναμέτρηση. Σέρβοι και Έλληνες έγιναν μια αγκαλιά, με τους πρώτους να ευγνωμονούν τους δεύτερους γι’ αυτή την πράξη αδελφοσύνης και αυταπάρνησης.
Αμέσως μετά, η ελληνική αποστολή μπήκε στα πούλμαν για να προλάβει να περάσει τα σερβο-ουγγρικά σύνορα πριν νυχτώσει και οι ντόπιοι προετοιμάστηκαν για μια ακόμα (από τις συνολικά 78) νύχτες στα καταφύγια, αφού οι βομβαρδισμοί άρχιζαν όταν έπεφτε το σκοτάδι.
Κάπου εκεί, ολοκληρωνόταν μια μεγαλειώδης πράξη αλληλεγγύης, ανθρωπιάς αλλά και ηρωισμού και η ΑΕΚ προσέθετε άλλο ένα λαμπρό παράσημο στην ιστορία της, εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο σημαντικό από τις κατ’ εξοχήν αθλητικές διακρίσεις. Ενα παράσημο που θα αποτελεί κάυχημα για την ΑΕΚ και την Ελλάδα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Μιχάλης Κασάπης: «Στο γυρισμό πια είχαμε συνειδητοποιήσει τι είχαμε κάνει»
Δεκαεννέα χρόνια μετά από εκείνες τις ιστορικές μέρες, ο τότε αρχηγός της ομάδας της ΑΕΚ Μιχάλης Κασάπης μιλάει στο www.aekfc.gr γι' αυτή τη μοναδική εμπειρία ζωής:
«Ήταν μία πρωτοβουλία που είχε πάρει ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Στην αρχή όταν πηγαίναμε, νομίζαμε ότι τα πράγματα ήταν χαλαρά. Αυτό πιστεύαμε μέχρι να περάσουμε τα σύνορα από της Ουγγαρίας αφού είχαμε πάει μέσω Βουδαπέστης. Όταν όμως μπήκαμε στο σερβικό έδαφος καταλάβαμε ότι όντως εκεί υπήρχε πόλεμος. Είδαμε βομβαρδισμένα τοπία και κατεστραμμένα σπίτια, ενώ όταν φτάσαμε στο Βελιγράδι και μας υποδέχθηκε ο κόσμος καταλάβαμε πόσο φοβισμένοι και ταλαιπωρημένοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Εμείς δεν είχαμε κανένα πρόβλημα ούτε πηγαίνοντας ούτε φεύγοντας, αλλά είναι αλήθεια ότι στη διαδρομή μας προς τα σύνορα για την επιστροφή προλάβαμε να ακούσουμε σειρήνες».
«Φόβος; Και βέβαια υπήρχε. Ειδικά όταν φτάσαμε εκεί και είδαμε όσα είδαμε και άρχισε ο κόσμος να μας διηγείται τι ζούσε. Ήταν κανονικός πόλεμος. Ζήσαμε για λίγο καταστάσεις οι οποίες μας ήταν άγνωστες. Όταν είσαι έξω από το χορό πολλά μπορείς να πεις αλλά είναι αλλιώς όταν βρεθείς σε αυτό το σκηνικό».
«Όταν μας έκαναν την πρόταση αρχικά και μαζευτήκαμε να το συζητήσουμε -εγώ ήμουν αρχηγός- το πήραμε λίγο στο χαβαλέ. Αλλά όσο φτάναμε προς τα εκεί, αρχίσαμε να διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα ήταν πολύ πιο σοβαρά και πολύ πιο επικίνδυνα. Αν είχε κάποιος από εμάς φόβο δεν το ξέρω γιατί κανείς δεν το μετέφερε προς τα έξω. Δεν βρέθηκε κανείς να πει πού πάμε τώρα αφήστε με εδώ και πάρτε με ξανά όταν θα γυρίσετε πίσω. Μάλιστα υπήρξε ποδοσφαιριστής και από άλλη ομάδα που ήταν ο τερματοφύλακας του Απόλλωνα Νίκος Κουρκούνας. Στο γυρισμό πια είχαμε συνειδητοποιήσει που είχαμε πάει και τι είχαμε κάνει».
«Ήταν κάτι που είχε μεγάλο αντίκτυπο. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ήταν μια μεγαλειώδης πράξη και είμαι υπερήφανος που είχε συμμετοχή σε αυτή. Δυο-τρία πράγματα μένουν όταν έχεις παίξει σε μία τόση μεγάλη ομάδα. Είναι οι τίτλοι, είναι οι καλές ή οι κακές εποχές, η Ευρώπη, αλλά και αυτό ήταν κάτι πάρα πολύ δυνατό. Η ΑΕΚ είναι η οικογένειά μου και ό,τι έχω ζήσει εκεί μέσα είναι πολύτιμο».
Αυτοί έγραψαν την ιστορία
Αξίζει, τέλος να αναφέρουμε και τους ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν σε εκείνο τον αγώνα.
Παρτιζάν (προπονητής Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν.
ΑΕΚ (προπονητής Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης - 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι (42’ Καψής) Καλιτζάκης, Τσέκολι (46’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Μιλοβάνοβιτς, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Οι οπαδοί ανεξαρτήτου χρώματος γράφουν ιστορία στα πέταλα και στους δρόμους, διανύοντες χιλιόμετρα μέσα στα πούλμαν, προκειμένου να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα, είτε παίζει σε ενδοχώριες αναμετρήσεις είτε στο εξωτερικό. Κάπως έτσι έγραψαν ιστορία η ΑΕΚ και οι οπαδοί της, μία ημέρα σαν σήμερα, πριν 19 χρόνια. Η Ένωση ταξίδεψε στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι για να παίξει φιλικό κόντρα στην Παρτιζάν με τις δύο ομάδες και λαούς (Σέρβοι-Έλληνες) να στέλνουν μήνυμα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ειρήνης σε όλη την οικουμένη.
Εκείνη τη Μεγάλη Τετάρτη του 1999 οι οπαδοί της ΑΕΚ και της Παρτιζάν αντάλλαξαν όρκους αδελφοσύνης. Οι Ενωσίτες αψήφησαν τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς και πορεύτηκαν σε εμπόλεμη ζώνη, γεγονός που συγκίνησε τους ομόδοξους Σέρβους. Οι σχέσεις βέβαια των δύο πλευρών είχαν ξεκινήσει να χτίζονται ένα χρόνο νωρίτερα, στο Final 4 της Βαρκελώνης, όπου η αστυνομία έκανε εκτεταμμένη χρήση βίας, ιδιαίτερα κατά των Παρτιζάνων και οι ΑΕΚτζήδες μπήκαν στον καυγά για να υπερασπιστούν τους φίλους της ομάδας του Βελιγραδίου.
Η φιλία όμως δεν κράτησε για πολύ. Αφορμή για να ραγίσει το γυαλί στάθηκε ένα παιχνίδι για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. H AEK έπαιζε στις 30 Σεπτεμβρίου 2003 στο Μονακό (4-0) και οι οργανωμένοι οπαδοί της που ταξίδεψαν στο πριγκιπάτο, φιλοξενήθηκαν από τους Ultras της Μαρσέιγ (με τους οποίους υπάρχει αδερφοποίηση), η οποία κατά διαβολική σύμπτωση, μία μέρα μετά έπαιζε για την ίδια διοργάνωση κόντρα στην Παρτιζάν. Οι Μαρσεγέζοι προσκάλεσαν τους Ενωσίτες να καθίσουν μαζί τους στο Βελοντρόμ, κάτι που έκαναν και οι Παρτιζάνοι. Οι ΑΕΚτζήδες ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση τότε. Τελικά κάθισαν με τους Γάλλους, αφού θα ήταν τουλάχιστον αχάριστο να “γράψουνε” αυτούς που τους φιλοξενούσαν. Σημειωτέον, ότι ανάμεσα στους γηπεδούχους και τους Σέρβους υπήρχε μία αντιπαλότητα, για πολιτικούς, πιθανότατα, λόγους.
Απο τότε οι σχέσεις των “κιτρινόμαυρων” με τους “ασπρόμαυρους” ψυχράνθηκαν. Λίγους μήνες αργότερα (19/2/2004), η μοίρα τα έφερε έτσι και η ΑΕΚ επισκέφτηκε ξανά το Βελιγράδι, αυτή τη φορά όμως, όχι για κάποιο αντιπολεμικό παιχνίδι αλλά για την Ευρωλίγκα (78-71). Στην πρωτεύουσα της Σερβίας βρέθηκαν ξανά οπαδοί του Δικεφάλου. Είχε πάει τότε ένα πούλμαν από την Αθήνα, το οποίο δεν βίωσε παρόμοιο ενθουσιασμό με αυτόν της κιτρινόμαυρης αποστολης, που είχε ταξιδέψει μέσω βομβαρισμών τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Στο πέρασμα των χρόνων, οι νεώτερες γενιές οργανωμένων της Παρτιζάν άνοιξαν παρτίδες με φίλους του ΠΑΟΚ και δέθηκαν οπαδικά. Αυτή η αδερφοποίηση όμως συνετέλεσε στην εξασθένηση της μνήμης των Σέρβων, οι οποίοι ξέχασαν, ως δια μαγείας, το ταξίδι των ΑΕΚτζήδων το 1999, χάρισαν στους ΠΑΟΚτσήδες ενωσίτικο πανό (είχε γίνει ανταλλαγή πανό στο αντιπολεμικό φιλικό) και συμμετείχαν κατά των Ενωσιτών στα επεισόδια που αμαύρωσαν τον τελικό του Κυπέλλου Χάντμπολ στις 29 Μαΐου του 2010 στη Λαμία.
Το τελευταίο επεισόδιο αυτών των ελληνοσερβικών σχέσεων «παίχτηκε» τον Μάρτιο του 2011. ΑΕΚ και Παρτιζάν διασταυρώθηκαν στα προημιτελικά του Challenge Cup στο Χάντμπολ. Με νωπές τις μνήμες από το ξύλο στη Λαμία, ένα χρόνο πριν, δημιουργήθηκε ένταση και πολεμική ατμόσφαιρα στον πρώτο αγώνα, φτιάχνοντας εξίσου τεταμμένο κλίμα για τη ρεβάνς. Λίγες ώρες πριν τον επαναληπτικό, οι οργανωμένοι οπαδοί της σερβικής ομάδας, με επιστολή τους ζήτησαν συγγνώμη για τη στάση μερίδας οπαδών τους στον πρώτο αγώνα του Βελιγραδίου. «Ντροπή και όνειδος και πάλι για μερικούς μόνο οπαδούς της Παρτιζάν που ξεχνούν την ιστορία και υπέκυψαν σε οργανωμένες - ανόητες σκέψεις οπαδικών συμφερόντων (εννοούσαν τον ΠΑΟΚ). Υπάρχει μόνο η Παρτιζάν για εμάς. Πως ξεχνάμε την βομβιστική επίθεση των ΗΠΑ και ορισμένοι μ… σαν εμάς αισθανόμαστε άσχημα απέναντι σε αυτούς που ήρθαν τότε να μας υποστηρίξουν; Πως να το ξεπεράσουμε αυτό και να ξαναβρούμε τον εαυτό μας;;; Λυπούμαστε... Very Sorry...», έγραφε η ανακοίνωση, η οποία ήταν γραμμένη σε κυριλλικό αλφάβητο από οπαδούς της Παρτιζάν, μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν ξεχάσει τί είχαν κάνει οι ΑΕΚτζήδες το 1999.
Τί να το κάνεις όμως; Αυτές οι οπαδικές σχέσεις που δημιουργήθηκαν από μία τόσο όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία, αμαυρώθηκαν εξαιτίας μίας ασημαντης αφορμής. Για ψύλλου πήδημα που λέει ο λαός. Ποιό είναι το μήνυμα που μπορεί να βγει από όλα αυτά που διαβάσατε; Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ένα είναι σίγουρο όμως. Δεν ξεχνάς ποτέ, αυτόν που κινδύνεψε για σένα...
Από την ομάδα μου δεν περίμενα ΠΟΤΕ τίποτα λιγότερο.... όμως και ο Κουρκούνας ? RESPECT ρε φίλε !!!
Μιχάλη ψυχαρα,ταυτιστηκα με σενα ή καλύτερα με το δεξί σου πόδι στην...κλωτσιά στον ΑΛΗΤΗ τον δημητρόπουλο!!! Δεν έχω βίαιοπραγησει ΠΟΤΕ στη ζωή μου,αλλά τη στιγμή εκείνη εγινα ...προέκταση του ποδιού σου !!!