Κοπιτσής: Reunion για να τιμήσουμε αυτή την πράξη

RΜια σκέψη – πρόταση που, ποιος ξέρει, μπορεί και να γίνει κάποια στιγμή πραγματικότητα, κατέθεσε ο Χάρης Κοπιτσής. Μιλώντας στο aekfc.gr, με αφορμή τη σημερινή επέτειο του ταξιδιού της ΑΕΚ στο εμπόλεμο Βελιγράδι του 1999, ο Koπιτσής ευχήθηκε να γίνει ένα reunionτου Παρτιζάν – ΑΕΚ, στο ίδιο γήπεδο, μακριά αυτή τη φορά από τον φόβο των βομβαρδισμών. Διαβάστε όσα είπε ο Χάρης Κοπιτσής στο site της ΑΕΚ γι’ αυτό το ιστορικό ταξίδι:

«Το ταξίδι στο Βελιγράδι ήταν μία από τις πιο μεγάλες μου στιγμές στην ΑΕΚ. Εζησα στην ομάαδα οκτώ χρόνια σε εποχές με τίτλους, με θριάμβους, με ευρωπαϊκές πορείες αλλά και με δύσκολες στιγμές, όμως εκείνη η μέρα είναι πολύ ξεχωριστή. Το ενδιαφέρον της δεν ήταν αμιγώς αγωνιστικό, αλλά αφορούσε κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Ηταν η μέρα που η ΑΕΚ απέδειξε ότι είναι κάτι πολύ διαφορετικό»

«Η ΑΕΚ είναι αυτό ακριβώς που ζήσαμε στις 7 Απριλίου του 1999! Ενας τεράστιος σύλλογος που δεν περιορίζεται μόνο στην αθλητική του δραστηριότητα. Αυτό που έκανε εκείνη τη μέρα η ΑΕΚ, θα μπορούσε να το κάνει μόνο η ΑΕΚ! Εξάλλου, μέσα από κάτι τέτοιες δύσκολες ιστορικά στιγμές γεννήθηκε η ΑΕΚ και μόνο αυτή θα μπορούσε να συνδέσει το όνομά της με μια τόσο μεγαλειώδη ενέργεια».

«Ωραία η μπάλα, ωραία τα γκολ, υπέροχες οι νίκες και οι θρίαμβοι, αλλά αυτό ήταν κάτι ανώτερο. Αυτό είχε να κάνει με ανθρώπινες αξίες. Ηταν ένας ύμνος στην ειρήνη, στη συναδέλφωση, στην αλληλεγγύη. Υμνος στον άνθρωπο! Αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Και είμαστε προνομιούχοι και υπερήφανοι όλοι όσοι το ζήσαμε. Εμένα προσωπικά με σημάδεψε ως άνθρωπο και δεν υπάρχει μέρα που να μη θυμηθώ εκείνες τις στιγμές! Το πώς μας υποδέχθηκαν, το πώς μας αγκάλιαζαν. Τίποτα δεν έχω ξεχάσει. Το είχαν ανάγκη αυτοί, αλλά το είχαμε ανάγκη κι εμείς! Ακόμα μας ακολουθεί εκείνη η εμπειρία».

«Η ΑΕΚ έγινε σημείο αναφοράς διεθνώς. Ακόμα και το CNN ακολουθούσε την πορεία μας ως το Βελιγράδι. Μπήκαμε στο μάτι όλων αυτών που ήθελαν να είναι οι δυνάστες της ανθρωπότητας και αυτό δεν ήταν καθόλου απλό. Αλλά αυτό είναι η ΑΕΚ: μεγάλη εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων».

«Χρόνια τώρα σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να τιμηθεί αυτή η επέτειος με κάτι μεγάλο. Θα μπορούσε να γίνει ένα reunion των ομάδων στο ίδιο μέρος και να βρεθούμε ξανά όλοι εμείς που συμπράξαμε σε αυτή τη μεγαλειώδη πρωτοβουλία. Μακάρι να το ξαναζήσουμε, αλλά όχι πια με το φόβο των βομβαρδισμών. Το χρωστάμε στην ιστορία της ΑΕΚ και της Ελλάδας να κρατάμε ζωντανή και να τιμούμε έμπρακτα αυτή την μεγάλη ιστορική στιγμή».

Aκολουθεί η αναφορά της ΑΕΚ σε αυτό το ταξίδι όπως τα εξιστορεί στο επίσημο site της: 

Η σημερινή ημερομηνία θυμίζει στην ΑΕΚ ένα από τα πιο μεγάλα ταξίδια της ιστορίας της. Τη Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 1999, εν μέσω των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, η ομάδα μας έδωσε έναν φιλικό αγώνα στο Βελιγράδι με αντίπαλο την Παρτιζάν, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα ειρήνης και συμπαράστασης σε έναν αδερφό λαό που δοκιμαζόταν.

Με εμπνευστή του εγχειρήματος τον Δημήτρη Μελισσανίδη και με τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των παικτών και των μελών του ποδοσφαιρικού τμήματος, η ΑΕΚ έκανε ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους. Κι όμως, τα πέντε πούλμαν της ελληνικής αποστολής που ταξίδευσε μέσω Βουδαπέστης, ήταν γεμάτα. Μέσα σε αυτά βρίσκονταν το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ (ανάμεσα στους παίκτες και ο τότε τερματοφύλακας του Απόλλωνα Νίκος Κουρκούνας) φίλαθλοι, συνοδοί και δημοσιογράφοι, αλλά και εξέχουσες προσωπικότητες εκτός ποδοσφαίρου, όπως ο Μανώλης Γλέζος που το 1941 είχε αποκαθηλώσει τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη!
Η αποστολή της ΑΕΚ έφτασε στην πρωτεύουσα της Σερβίας εν μέσω συγκινητικών εκδηλώσεων από τους Σέρβους που πρόσφεραν στους Έλληνες ψωμί και αλάτι, σύμβολο της σερβικής φιλοξενίας. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων μπήκαν μαζί στο γήπεδο, κρατώντας ένα πανό που έγραφε «NATO stop the war, stop the bombing» και φορώντας στις φανέλες τους τον χαρακτηριστικό στόχο.
Ακολούθησε ένας αγώνας που δεν έληξε ποτέ. Στο 68’ και ενώ το σκορ ήταν 1-1 (σκόρερ, για την ιστορία, οι Ματέγια Κέζμαν και Πάρης Ζουμπούλης) οι οπαδοί των δύο ομάδων έκαναν ειρηνική εισβολή και διέκοψαν την αναμέτρηση.

Σέρβοι και Έλληνες έγιναν μια αγκαλιά, με τους πρώτους να ευγνωμονούν τους δεύτερους γι’ αυτή την πράξη αδελφοσύνης και αυταπάρνησης. Αμέσως μετά, η ελληνική αποστολή μπήκε στα πούλμαν για να προλάβει να περάσει τα σερβο-ουγγρικά σύνορα πριν νυχτώσει και οι ντόπιοι προετοιμάστηκαν για μια ακόμα (από τις συνολικά 78) νύχτες στα καταφύγια, αφού οι βομβαρδισμοί άρχιζαν όταν έπεφτε το σκοτάδι.