Σχόλιο για τις δύο από τις μεγαλύτερες (ίσως και μεγαλύτερες) ευκαιρίες που είχε στην καριέρα του, έκανε ο Ντέμης Νικολαΐδης, στην σημερινή εκπομπή του στον ΣΠΟΡ FM. Συγκεκριμένα, ο Ντέμης είπε: «Θυμάμαι τη χρόνια του Champions League με Ρέαλ και Ρόμα. Τώρα βλέπω τη φάση με τη Ρεάλ στο 3-2 και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έβαλα αυτό το γκολ. Αυτό μου έχει μείνει. Σε εκείνη τη φάση γυρνάω και βλέπω ότι είμαι μόνος μου. Ρίχνω τον Κασίγιας και τη σκάβω από πάνω. Ίσως έπρεπε να τη σκάψω λίγο περισσότερο».
Όσο για τον «καταραμένο» αγώνα της Μόσχας, όπου η «Ένωση» έχασε την ευκαιρία να προκριθεί στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, εξήγησε: «Στο ματς με τη Λοκομοτίβ έγινε μια παράλληλη σέντρα σε κακό γήπεδο και εγώ έπρεπε να σπρώξω την μπάλα στα δίχτυα. Βρήκε σε έναν αμυντικό που ερχόταν και δεν μπήκε. Δεν λέω ότι δεν ήταν μεγάλη ευκαιρία, αλλά πήγε στην εστία, ενώ με τη Ρεάλ αστόχησα».
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
αυτο που ειχε γινει τοτε με τους ρωσους δεν εχει προηγουμενο...θυμαμαι ημουν στο δρομο κ εκλαιγα κ συναντω εναν φιλο αεκτζη κ προσπαθουσα να σκουπιστω με τροπο να μη με δει κ ηταν χειροτερα απο΄μενα...δεν μπορω να δω με τπτ ακομα το βιντεακι με τα hl.
Μετά από πολλά χρόνια και με αφορμή το παραπάνω άρθρο, είδα ξανά τα hl. Με έπιασε κατάθλιψη. Αυτό το παιχνίδι δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Αφού επί 2 λεπτά έβριζα τότε τον Μαχαιρίδη, γιατί δεν άφησε την μπάλα να βγει κόρνερ και μου έκλεισε η φωνή, στο γκολ έμεινα δέκα λεπτά ακίνητος σε αφασία στον καναπέ και αφού γλίτωσα τότε δεν θα πεθάνω ποτέ. Ζήτω η Αεκάρα μας.
Απλά είχα μείνει κόκαλο για κάνενα δεκάλεπτο εγώ ο αδελφός μου και ο ξάδελφος μου...νεκρααα...Τι εγινε ρε παιδια τωρα;Πιστεύω μακράν η δεύτερη χειρότερη στιγμή που έχουμε βιωσει,την πρώτη δεν την λέω καν...
Αν το δεις συνολικά ασφαλώς η "άλλη" είναι μακράν η χειρότερη, αλλά επειδή το κακό ερχόταν σιγά σιγά, το βιώσαμε πιο ήπια. Αλλά σαν "στιγμή" πραγματικά η Μόσχα είναι νομίζω ότι χειρότερο έχουμε βιώσει!
Πρεπει να ημουνα πρωτη γυμνασιου αν θυμαμαι καλα..τοτε με την λοκομοτιβ...ηταν η πρωτη φορα που εκλαψα για την αεκ ..ελπιζω και η τελευταια...μονο κλαματα χαρας απο δω και περα..
Παρόμοια ιστορία αδελφέ.Λιγο μεγαλύτερος τοτε πήγαινα 2α Λυκείου και δεν θα ξεχάσω ποτε, είχαμε καθίσει με το κολλητό μου στο πεζοδρόμιο και κλαιγαμε...
Την αλλη μέρα ουτε σχολείο πηγα ούτε πουθενά...Δεν είχα όρεξη για τίποτα...
Μια απο τις ήττες σταθμό .Παιχνίδια που μπορούν να αλλάξουν την ιστορία ενός συλλόγου...
Mετά το τέλος του αγώνα με την λοκομοτίβ ήπια 1,5 μπουκάλι ουίσκι. Αφού δε πεθάναμε εκεινη την μέρα να μην το πούμε πουθενά.....
Αδερφέ, πέντα χρονάκια πρέπει να τα έχασα εκεί, ήταν και νωρίς το καταραμένο παιχνίδι....! Δε φτάνει που δεν μπαίνει το άχαστο να τελειώσει εκεί, το τρώμε και στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων....
Και τις δύο φορές αρρωστησα!!! Ειδικά με τους Ρώσους είχαμε και υλικές ζημιές...
ακόμα κλαίω...
Κι εγώ έκανα κομμάτια το σαλόνι!!!! Και δεν ήμουν και σπίτι μου! Ακόμα πληρώνω, που λέει ο λόγος!
Το ίδιο και εγώ. Στον αγώνα με την Λοκομοτίβ πήδηξα πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το έσπασα εντελώς και μαζί με αυτό έκανα κομμάτια και ένα κρυστάλλινο βάζο! Πώς δεν κόπηκα πουθενά ακόμα απορώ!!!
αστα φιλε !!!! με τους ρωσους, εσπασα την πορτα της ντουλαπας απο τα νευρα μου !!!!!!!!!!!!!!
14 χρονων τοτε πλανταξα στο κλαμα με τη λοκομοτιβ. Με εστειλε ο πατερας μου φροντιστηριο αγγλικα με το ζορι και ντρεπομουν να παω με κοκκινα πρησμενα ματια. Αξεχαστη πικρα. Πρωτη φορα εκλαψα για ΑΕΚ τοτε και δευτερη οταν πεσαμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ιστορία γράφεται από τους ΝΙΚΗΤΕΣ....
Με λοκομοτιβ θα άλλαζε η ιστορία
Ημιτελικά με Αμβούργο που έπεσε κατηγορία και τελικό με Chelsea.. Vialli, zola κτλ....
to ambourgo den exei pesei pote katigoria sti istoria tis bundesliga....nomizo pos tha paizame me tin stuttgard.megali pikra tote.me real(galacticos tote) tha itan ever i megaliteri niki stin istoria mas....krima.
Καιζερσλαουτερν
Ναι...
Στουτγκαρδη με αγαπημενο Φρεντι Μπομπιτς και παιχταρα Μπαλακοφ
αδερφέ, η Στουτγκάρδη περίμενε στον ημιτελικο, όπως και να χει ηταν ευκαιρία. θεωρώ ότι την γενιά των 35+ ΑΕΚτζήδων δύο γκολ που φάγαμε μας σημαδεψαν αρνητικα: τον ενα των Ρώσων στις καθυστερήσεις και του Μπορέλι Μεγάλη Τετάρτη του 1996..αν είχαμε γλιτώσει αυτά τα 2 γκολ ή ΑΕΚ θα είχε τώρα άλλη ιστορία,ακόμα ενδοξότερη και +μισό εκατομμύριο πιστούς στην Ελλάδα.
Στουττγκάρδη ήταν αδερφέ, το Αμβούργο είναι η μόνη γερμανική ομάδα που δεν έχει πέσει ποτέ, για την ώρα τουλάχιστον
Το Αμβούργο δεν έχει πέσει ποτέ κατηγορία. Το ρολόι ακόμα μετράει...
Στη φαση με τη Ρεαλ εχω ανοιχτη μπαλκονοπορτα και καθομον κοντα της. Κανει την πιρουετα ο Ντεμης,πλασαρει,βιαζομαι να σηκωθω να πανηγυρισω φωναζοντας γκοολ αφου βλεπω εξουδετερωμενο τον Κασιγιας και βρισκω με φορα στο δεξι φρυδι στην κοψη της πορτας. Μιλαμε για πονο οχι αστεια.
Είσαι θεός φίλε να σε καλά πέθανα στο γέλιο
Ο Ντεμης αν και χαρισματικος σκορερ ηταν και χασογκολης εχανε αρκετα γκολ .Αυτα ηταν τα πιο σημαντικα γκολ που δεν εβαλε γιατι αν τα εβαζε η ομαδα θα ειχε μεγαλες προκρισεις που θα αφηναν ιστορια ακομα κι ετσι ειναι αγαπητος σε ολους μας.