Το μεγάλο πάθος της Μαντώ Γαστεράτου είναι η ΑΕΚ

Δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη της για την ΑΕΚ και την έκανε ακόμα περισσότερο γνωστή μετά την κατάκτηση του κυπέλλου. Ο Μαντώ Γαστεράτου παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο contra.gr και αναφέρθηκε στην Ένωση, την αγάπη της για το ποδόσφαιρο, που είχε πάντα κιτρινόμαυρο χρώμα, τους αγαπημένους παίκτες της και την ελπίδα να επιστρέψει η ΑΕΚ στο… σπίτι της.

Αναλυτικά η συνέντευξη

Αρχικά, πως προέκυψε η αγάπη για την ΑΕΚ;

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον πατέρα μου να ντύνει, εμένα και τον αδερφό μου, με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚτζής και πέρασε το "μικρόβιο" και σ' εμάς. Μεγαλώνοντας μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, όπως είναι λογικό, δεν είχα κάποια άλλη ομάδα στο μυαλό μου, παρά μόνο την ΑΕΚ. Επομένως, μοιραία έγινα... ΑΕΚτζού. Δεν ξέρω πώς κι ο πατέρας μου δεν έγινε Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Πιθανότατα επειδή του άρεσε η ιστορία της ΑΕΚ.

Θυμάσαι πότε πήγες για πρώτη φορά στο γήπεδο;

Δεν θυμάμαι, γιατί ήμουν πολύ μικρή, αλλά βλέπω παλιές φωτογραφίες και πρέπει να είμαι περίπου 4 ετών. Έχω στη μνήμη μου, ακόμα και σήμερα, το ιστορικό γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν κιτρινόμαυρα (σ.σ. γέλια).

Είχες κάποιον αγαπημένο ποδοσφαιριστή όταν ήσουν μικρή;

Αμέ! Είχα μεγάλο έρωτα με τον Βασίλη Τσιάρτα. Είχε πόδι... αλφάδι. Πραγματικά, δεν υπήρχε. Επίσης, μου άρεσε, κλασσικά, ο Ντέμης Νικολαΐδης. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε άλλα κορίτσια τόσο Παναθηναϊκούς όσο κι Ολυμπιακούς. Γενικά, είχε πέραση στο γυναικείο κοινό. Ως παίκτες μου άρεσαν ο Τιμούρ Κετσπάγια κι ο Ντανιέλ Μπατίστα γιατί είχαν γράψει με "χρυσά γράμματα" το όνομά τους στην ιστορία της ΑΕΚ.

Σε βλέπουμε ιδιαίτερα ενημερωμένη. Ασχολείσαι με την πορεία της ομάδας;

Ναι, παλαιότερα που πήγαινα και στο γήπεδο ασχολούμουν περισσότερο. Πλέον, λόγω φόρτου εργασίας όχι και τόσο πολύ. Παρακολουθώ κυρίως τα ντέρμπι. Γενικά, επειδή τρέχω αρκετά με τη δουλειά προτιμώ να κάθομαι σπίτι και να χαλαρώνω. Αν πάω στο γήπεδο θα είμαι μέσα στην ένταση! Το ζω πολύ το παιχνίδι. Όταν πηγαίνεις στο γήπεδο, ακόμα κι αν είσαι γυναίκα, σε παρασύρει η ατμόσφαιρα. Τα περισσότερα κορίτσια υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό λόγω του κόκκινου χρώματος. Στο σχολείο, σε μία τάξη με 20 άτομα, υποστηρίζαμε την ΑΕΚ εγώ κι άλλα τέσσερα αγόρια. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις ξεχώριζα. Μάλιστα, έπαιζα και ποδόσφαιρο. Γενικά, ήμουν αγοροκόριτσο.

Οι περισσότεροι αναγνώστες είδαν το σκηνικό με το χορό στο MAD. Ξαφνιάστηκες όταν άκουσες τον ύμνο;

Εγώ τον είχα ζητήσει! Είχα πάει "φτιαγμένη" απ' το πρωί, ύστερα από την κατάκτηση του Κυπέλλου. Μπήκα μέσα στο studio με ύφος χιλίων καρδιναλίων γιατί ο καμεραμάν, ο ηχολήπτης και τα παιδιά στην παραγωγή είναι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Είχα χαρεί πάρα πολύ με την επιτυχία της ομάδας. Κυρίως χάρηκα γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήταν δύσκολα, είχαμε στεναχώρια και πίκρα. Οπότε, πάω στα παιδιά της παραγωγής και τους λέω: "Σήμερα θα αρχίσουμε με τον ύμνο της ΑΕΚ για να το... πανηγυρίσουμε. Για να το νιώσουμε". Παρόλο που είναι Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί δεν μου χαλάνε χατίρι.

Περίμενες την εφετινή σεζόν, με την επιστροφή της ΑΕΚ στη Super League πως θα κατακτούσε κάποιον τίτλο;

Βασικά, το περίμενα εδώ και δύο χρόνια. Υπήρχε ένα διάστημα που είχαμε τεράστια οικονομικά προβλήματα, οπότε μοιραία κι η ομάδα είχε κατρακυλήσει αγωνιστικά. Νιώσαμε τον υποβιβασμό στο "πετσί" μας και τα είχαμε βάψει μαύρα. Όμως, υπήρχαν ενδείξεις πως ξημερώνει μία καλύτερη ημέρα για την ομάδα. Αποκτήσαμε ξανά τη χαμένη μας αισιοδοξία. Πριν έρθει ο κ. Μελισσανίδης λέγαμε πως κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε. Ο αετός θα ξυπνήσει και θα ανέβει ψηλά ξανά! Αργά ή γρήγορα θα γινόταν, όπως κι έγινε. Άλλωστε, βλέπουμε πως έχει δημιουργηθεί μία καλή ομάδα, με νέους παίκτες και μεγαλύτερο μπάτζετ. Όπου υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες θα υπάρξουν και καλύτερα αποτελέσματα.

Ξεχωρίζεις κάποιον ποδοσφαιριστή από την τωρινή ομάδα; 

Τον Χρήστο Αραβίδη. Μου αρέσει το πάθος και η αυθεντικότητά του. Μου βγάζει μία αγάπη. Φαίνεται πως έχει μεγάλη αγάπη για την ομάδα κι αυτό πωρώνει τους φιλάθλους. Έχει μία τρέλα. Είναι ένας οπαδός της ΑΕΚ μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Επίσης, είναι και παικταράς. Σκέψου στο ραδιόφωνο έχουμε ένα ipad, στο οποίο ο Σταμάτης Ντιν Νταν Ντον έχει βάλει screensaver τον Αραβίδη! Μόνο εγώ κι εκείνος το χαιρόμαστε. Γκρινιάζει λίγο ο Ουγγαρέζος, αλλά εντάξει.

Απ' όσο γνωρίζουμε είχες ασχοληθεί με τον μπάσκετ. Τη νέα προσπάθεια στην ΑΕΚ πώς την βλέπεις;

Δυστυχώς δεν παρακολουθώ καθόλου μπάσκετ. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά θεωρώ πως το ποδόσφαιρο μου προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις. Παρ' όλο που παλαιότερα έπαιζα κι εγώ μπάσκετ. Έχω σταματήσει πάρα πολλά χρόνια να παίζω. Έπαιζα κυρίως ως παιδάκι και ελάχιστα ως έφηβη. Οι μνήμες μου δεν είναι τόσο... φρέσκες. Αλλά γενικά, ως θεατής, προτιμώ το ποδόσφαιρο.

Υπάρχει κάποιο σύνθημα της ΑΕΚ που σου έρχεται στο μυαλό και σ' αρέσει να το τραγουδάς;

Αν σου πω θα γελάσεις, γιατί δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Αλλά, δεν ξέρω ρε 'συ, για κάποιο λόγο όταν περνάω ωραία θυμάμαι τη Δέσποινα Βανδή που τραγουδούσε: "Κι όλα τα ωραία μες τη Σκεπαστή". Κάποιες φορές, όταν πηγαίνω στα μπουζούκια και παίζει αυτό το τραγούδι, όταν έρχεται η ώρα αυτού του στίχου... τσιρίζω!

Θα ήθελες να δεις την ΑΕΚ να επιστρέφει στη Νέα Φιλαδέλφεια;

Και ποιος ΑΕΚτζής δεν θα ήθελε; Ειδικά εμείς, που έχουμε πάει στο γήπεδο και έχουμε ζήσει ξεχωριστές στιγμές, το νιώθουμε σαν το σπίτι μας. Είναι τόπος ιερός για εμάς που μεγαλώσαμε μέσα σ' αυτό το γήπεδο. Πολλές φορές όταν περνούσα από εκείνο το σημείο και το έβλεπα παρατημένο μού κακοφαινόταν. Μου δημιουργεί μία θλίψη. Είναι λες και πηγαίνεις στο χωριό σου, που έχεις όλες τις παιδικές σου μνήμες και βλέπεις το σπίτι ερημωμένο. Περνάς, το βλέπεις, σου δημιουργούνται ωραίες αναμνήσεις, αλλά κι αρκετά συναισθήματα στεναχώριας επειδή είναι παρατημένο. Επομένως, βεβαίως και θα ήθελα να δω την ομάδα να επιστρέφει στο Νέα Φιλάδελφεια. Γιατί η Νέα Φιλαδέλφεια είναι συνυφασμένη με την ΑΕΚ.

Αρκετές φορές ένας σύντροφος επηρέαζει τις οπαδικές προτιμήσεις. Θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο σε εσένα;

Όχι! Βέβαια δεν πρόκειται να έχουμε κόντρα για την ομάδα επειδή δεν μ' αρέσει να μπαίνω σ' αυτή τη διαδικασία. Είμαι φίλαθλος, όχι οπαδός. Ακόμα κι ο... τσαμπουκάς που βγάζω είναι περισσότερο για πλάκα. Όταν μία γυναίκα σου σχολιάζει έναν αγώνα σού κάνει εντύπωση γιατί, πρώτον, δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τα ποδοσφαιρικά και δεύτερον, στη δική μου περίπτωση, δεν το περιμένουν. Σκέφτονται πως επειδή είμαι παρουσιάστρια και μοντέλο είμαι και πιο σοβαρή. Όμως, εγώ το παίρνω λίγο στον χαβαλέ. Επειδή κάνω αρκετή παρέα με άνδρες έχω υιοθετήσει το χιούμορ και το στυλ τους. Για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, θεωρώ πως πολύ δύσκολα κάποιος μπορεί να μου αλλάξει ομάδα. Στο εξωτερικό μπορεί, αλλά στην Ελλάδα όχι. Το οξύμωρο είναι πως δεν είχα ποτέ σύντροφο που να ήταν ΑΕΚ. Είμαι... άτυχη (σ.σ γέλια).

Ο πατέρας σου πηγαίνει ακόμα γήπεδο; Παρακολουθεί την ομάδα; 

Ναι, εννοείται. Είναι φανατικός, με την καλή έννοια. Ανάλογα με τον αγώνα ή θα ανεβάζει ή θα κατεβάζει πίεση. Όταν παίζει η ΑΕΚ και χάνει έχει νεύρα. Τότε, δεν μιλάει κανείς στο σπίτι. Είμαστε όλοι σε μία φάση "Ό,τι θέλει ο κύριος Χρήστος". Όταν κερδίζει η ΑΕΚ ανοίγουμε σαμπάνιες! Ειδικά μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου ήμασταν σ' ένα μόνιμο γλέντι.