Ένα από τα πιο γλυκά μεθύσια του έζησε ο λαός της ΑΕΚ σαν σήμερα πριν από 27 χρόνια. Η νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 στην τότε έδρα του, το ΟΑΚΑ, στον αγώνα της προτελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος 1988-89, σηματοδότησε την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού τίτλου και πρώτου μετά από δέκα χρόνια, γεγονός που αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας τίτλων, διακρίσεων και του ωραιότερου ποδοσφαίρου που έπαιξε ποτέ ελληνική ομάδα.
Ήταν η πιο ηδονική στιγμή για μια ολόκληρη γενιά. Ειδικά για τους σημερινούς σαραντάρηδες είναι η πιο σημαντική στιγμή τους στο γήπεδο ή… μπροστά στην τηλεόραση. Ήταν, βλέπετε, τηλεοπτικός ο «τελικός», αφού άρχισε με δυόμιση ώρες χρονική απόσταση από τα υπόλοιπα ματς της 29ης αγωνιστικής, στις 7.30 μ.μ., ώστε να μεταδοθεί από την ΕΡΤ.
Η ΑΕΚ είχε οδηγήσει την κούρσα από τις αρχές Δεκεμβρίου και όλα έδειχναν ότι θα έφτανε στην προτελευταία αγωνιστική με τη διαφορά ασφαλείας των τριών βαθμών που είχε αποκτήσει από την 22η αγωνιστική (ίσχυε ακόμα το βαθμολογικό σύστημα 2-1-0). Όμως η απρόσμενη ήττα από τον Απόλλωνα τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος έφερε τον Ολυμπιακό στον ένα βαθμό και η οικογένεια της ΑΕΚ πέρασε ένα Πάσχα αγωνίας.
Την ίδια ώρα, στον Ολυμπιακό πανηγύριζαν… προκαταβολικά τον τίτλο. Τις μέρες που η ομάδα της ΑΕΚ είχε αποσυρθεί στην Πάρνηθα για απομόνωση και μίνι προετοιμασία με τον πρόεδρο Στράτο Γιδόπουλο να παρίσταται και να εμψυχώνει, ο αντίπαλος έκανε… φιέστες. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρέλης ξενάγησε τους παίκτες στον πύργο του στην Αίγινα και μάλιστα είχαν κόψει και μια τούρτα με γραμμένο πάνω της το σκορ 4-0! Δεν μας είπαν, όμως, πού έβαλαν στο τέλος το… κερασάκι.
Η ΑΕΚ ήθελε δύο αποτελέσματα, αφού την τελευταία αγωνιστική φιλοξενούσε τον βαθμολογικά αδιάφορο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός ταξίδευε στη Λάρισα. Το ζητούμενο ήταν η διατήρηση του ενός βαθμού διαφοράς, γι’ αυτό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς παρέταξε την ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο επιθετικός (δεν είχε άλλη επιλογή) και σημάδεψε το δοκάρι στο 23’ με τον Τσιαντάκη, όμως την αληθινή πίεση η ΑΕΚ την ένιωσε στο δεύτερο ημίχρονο.
Η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε στο 53’, όταν ο Στέλιος Μανωλάς έκανε την απόκρουση της ζωής του, όταν απέκρουσε με κεφαλιά-εκτίναξη την κεφαλιά του Λάγιος Ντέταρι. Ο Ούγγρος ήταν το πιο ακριβό απομεινάρι της εποχής Κοσκωτά, ο οποίος ήταν ήδη στις φυλακές του Σάλεμ της Μασαχουσέτης, έχοντας αφήσει πίσω του ένα πανάκριβο αλλά… κλεμμένο ρόστερ.
Στο 61’ ο λίμπερο του Ολυμπιακού Χάρης Μπανιώτης αποβλήθηκε από τον διαιτητή Καραμάνη για εκτός φάσης κτύπημα στον Παύλο Παπαϊωάννου και έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο στην ΑΕΚ που, όμως, τελείωσε τον αγώνα με οκτώ παίκτες έναντι εννέα του αντιπάλου της. Στο 69’ ο διαιτητής ακύρωσε σωστά γκολ το Ντέταρι, επειδή τη στιγμή του σουτ, ο Μουστακίδης είχε… καθίσει στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ Σπύρο Οικονομόπουλο. Τότε ήταν που ο αγωνιστικός χώρος γέμισε από σχετικούς και άσχετους, ο αγώνας διεκόπη για 6’ και όταν πια άρχισε, είχαν αποβληθεί ο Γιώργος Πεππές της ΑΕΚ και ο Μηνάς Χαντζίδης του Ολυμπιακού, ενώ στο 74’ αποβλήθηκε και ο Μανωλάς για φάουλ στον Ντέταρι.
Ένα λεπτό νωρίτερα είχε γίνει η αλλαγή που θα έγραφε ιστορία. Ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος που πριν από δύο εβδομάδες είχε επιστρέψει μετά από απουσία δεκαπέντε μηνών λόγω επέμβασης στο γόνατο, αντικατέστησε τον Γιώργο Χριστοδούλου και στο 83’ πέρασε για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων της ιστορίας της ΑΕΚ με το πιο γλυκό γκολ.
Ο «Τάκαρος» έκοψε μια επίθεση του Ολυμπιακού και έφυγε στην κόντρα. Ο (σέντερ φορ πια) Οκόνσκι τον περίμενε και έπαιξαν δύο φορές το ένα-δύο. Όταν πια έφτασε ο Καραγκιοζόπουλος στην περιοχή του Ολυμπιακού, η μπάλα στρώθηκε στο αριστερό του πόδι και με αυτό «σκότωσε» τον Ταληκριάδη και έδωσε σε 25.000 οπαδούς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και σε εκατομμύρια άλλους όπου γης το έναυσμα για ένα από τα πιο μεγάλα πανηγύρια της ιστορίας!
Το 0-1 δεν άλλαξε, αν και η ΑΕΚ έμεινε με οκτώ παίκτες λόγω αποβολής του Μάκη Χατζή στο 90’. Ηταν μάλιστα τέτοιος ο χαμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε ο Μπάγεβιτς έμαθε για την αποβολή την άλλη μέρα, στην… πανηγυρική προπόνηση με τις σαμπάνιες στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Η μεγάλη μάχη τελείωσε ακριβώς στις 21.28’.19’’. Η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια μετά από δέκα χρόνια και είχε τιμωρήσει τον Ολυμπιακό του (έστω έγκλειστου) Κοσκωτά για το βρώμικο 1-3 του 1988 και ειδικά τον προπονητή του Γιάννη Γούναρη που είχε παίξει ρόλο ως μεσάζων σε εκείνη τη σκοτεινή ιστορία. Στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ στήθηκε το πιο τρελό πανηγύρι με πρωταγωνιστή τον Στράτο Γιδόπουλο και το πανηγύρι αυτό ολοκληρώθηκε με την αξέχαστη φιέστα του αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΠΑΟΚ, δύο εβδομάδες αργότερα.
Ήταν ο τίτλος που «ξύπνησε» την ΑΕΚ. Πάνω σε αυτόν έχτισαν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και οι επόμενες διοικήσεις, για έρθουν άλλοι τρεις την τριετία 1992-94. Γι’ αυτό και η 7η Μαϊου 1989 είναι σαν… εθνική εορτή για την ΑΕΚ. Είναι το ξεκίνημα μιας δεκαετίας που μας χάρισε τα πάντα και ειδικά ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Οικονομόπουλος, Βασιλόπουλος, Χατζής, Μανωλάς, Πεππές, Παπαϊωάννου, Σαββίδης (81’ Γεωργιάδης) Σαβέβσκι, Σταματής, Οκόνσκι, Χριστοδούλου (74’ Καραγκιοζόπουλος)
Στις 7 Μαϊου
7/5/33 ΑΕΚ-Αρης 1-2 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ξεκίνημα στην τελική φάση του πρωταθλήματος με ήττα στο γήπεδο του Ρουφ από τον πανίσχυρο Αρης της εποχής)
7/5/36 ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –μεγαλειώδης εμφάνιση του τερματοφύλακα της ΑΕΚ Χρήστου Ρίμπα)
7/5/39 Εθνικός-ΑΕΚ 1-3 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ιστορική στιγμή για την ΑΕΚ που αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Νότου και θα αντιμετώπιζε τον νικητή του βορείου ομίλου στον τελικό του Πρωταθλήματος Ελλάδας)
7/5/50 ΑΕΚ-Φωστήρας 1-2 (Πρωτάθλημα Αθήνας –οι φιλοξενούμενοι αιφνιδίασαν την ΑΕΚ και πήραν μεγάλη νίκη που, όμως, δεν θα στερούσε τον τίτλο της Αθήνας από την Ενωση)
7/5/61 ΑΕΚ-Προοδευτική 4-1 (Κύπελλο Ελλάδας –όλα τα γκολ της ΑΕΚ ο Κώστας Νεστορίδης στο διάστημα 36’-64’!)
7/5/78 Εθνικός-ΑΕΚ 1-6 (Α’ Εθνική -ήδη εστεμμένη πρωταθλήτρια η ΑΕΚ, έκανε μια επιβλητική εμφάνιση στο Φάληρο)
7/5/00 ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών 3-0 (Α’ Εθνική –τρίτη από τις έξι σερί νίκες στο τέλος του πρωταθλήματος με όλα τα γκολ από το 65’ και μετά)
7/5/01 Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 0-1 (Α’ Εθνική –αδιάφορο βαθμολογικά ματς, αλλά μεγάλη νίκη γοήτρου με το γκολ του Ντέμη Νικολαϊδη, Δευτέρα απόγευμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας)
7/5/03 ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-1 (Κύπελλο Ελλάδας –η ΑΕΚ προηγήθηκε με τον Μαλαδένη, αλλά ο Οκκάς ισοφάρισε και ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση σε συνδυασμό με το 0-1 του πρώτου αγώνα)
7/5/08 Άρης-ΑΕΚ 4-0 (PlayOff –δεύτερη συντριβή μετά από αυτή στη Λεωφόρο και πλέον όλες οι εντυπώσεις από τις δέκα τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, είχαν χαλάσει)
7/5/12 ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 2-0 (PlayOff–η τελευταία νίκη επί του Παναθηναϊκού, πριν την εφετινή, με το σουτ του Μάκου και την ατομική προσπάθεια του Κλωναρίδη)
Η 1η ελληνική crypto πλατφόρμα έρχεται...Επένδυσε εύκολα, γρήγορα & με ασφάλεια!
Κάνε την προεγγραφή σου τώρα! Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
Αξέχαστο ανεπανάληπτο ματσ ΑΕΚΑΡΑ....
Περαστικα, περαστικα απο τον Τακη τον γ@@@ια.Ενα συνθημα μια ιστορια.13 ετων τοτε και στο γκολ δεν εμεινε τιποτα ορθιο στο σπιτι.Δεν πειραζει που και που μια ανακαινιση χρειαζεται..
Ο αστικος μυθος λεει οτι,οταν ο Γιδοπουλος ενημερωθηκε πως πριν τον αγωνα οι γαυροι εκοβαν τουρτες με ντεκορ κατι 4-0 απαντησε "οντως,ενα του Τακη και τρια τα δικα μου,μας κανουν τεσσερα"...anyway,δυο ημερες μετα,παρουσιαστηκα στην Θηβα (89 'Γ ΕΣΣΟ),αλλα δεν μ'ενοιαζε καθολου,ημουν πρωταθλητης και ολα τ'αλλα ηταν πρασινα δαμασκηνα και ψιλες ελιες!!!
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΔΟΝΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ..
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ ΑΕΚ ΕΙΣΑΙ ΚΑΥΛ@
ΣΤΙΣ 7 ΤΟΥ ΜΑΗ Η ΑΕΚ ΣΑΣ Γ@Μ@ΕΙ.. (όπως έλεγε κι ο τηλεφωνητής στο δωματιάκι)... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΕΚΑΡΑ ΜΟΥ
Αφιερωμενο στον Σπυρακο τον Ισσαρη που προλαβε και το εζησε..... Την μια πανηγυριζαμε αγγαλια στην κερκιδα και την αλλη ''εφυγε'' νωρις....
Παντα τετοια ΑΕΚαρα μου.....
ναί φίλε μου.....και να υπενθυμίσω κάτι σε όλα τα παιδιά: όσο πιο δύσκολη είναι η αποστολή, τόσο μεγαλύτερη κι αξέχαστη είναι η χαρά της νίκης....να είστε καλά όλοι...
Το ματς που μαζι με το 0-1 επι Ντουμιτρεσκου που ο γαυρος ητανε καλυτερος στο γηπεδο και τον κερδισαμε...σε οσα αλλα θυμαμαι ειμασταν καλυτεροι ειτε σε ηττες ειτε σε νικες.
όσο υπάρχει aek365 θέλω να μοιράζομαι μαζί σας αδέρφια κάθε χρόνο την ίδια μέρα, το δικό μου βίωμα της 7ης Μαϊου, κι ας γίνομαι κουραστικός:
είναι άλλο πράγμα ένας τίτλος αδέρφια..ένα ΑΕΚτζήδικο πρωτάθλημα είναι μαγεία, μόνο όσοι τα ζήσαμε μπορούμε να τα νιώσουμε τόσο έντονα. την μεγάλη μου αγάπη σε όλα τα νεότερα αδέρφια που αγάπησαν μια ΑΕΚ χωρίς τίτλους, αλλά επέλεξαν το σωστό και πιο δύσκολο δρόμο. η ιστορία αυτής της ομάδας θα σας ανταμείψει, τα καλύτερα έρχονται, αρκει να μην την αφήσουμε ποτέ μόνη. ΑΕΚ ΜΟΝΟ
5η Δημοτικού, σε μια τάξη 35 μαθητών εκ των οποίων τα 20 αγόρια (όλοι ποδοσφαιρόφιλοι αλλά όλοι βαζελόγαβροι, αν και σε γειτονιά ΑΕΚτζήδικη όπως η Λαμπρινή). στην τάξη μόνο 2 ΑΕΚτζήδες , εγώ και ο φίλος μου ο Αντρέας. πολλές καζούρες, άγνοια για το πώς είναι να σηκώνεις και να πανηγυρίζεις... ΣΥΝΕΧΕΙΑ τίτλους, όμως εγώ εκεί, ταγμένος στην μεγάλη μου αγάπη. κάθε δεύτερη Κυριακή με τον πατέρα χέρι χέρι για τον Ναό. εκείνο το βράδυ οι γονείς μου γιόρταζαν την 12η επέτειο γάμου τους που συνοδεύτηκε με τη γέννηση λίγους μήνες πριν της αγαπημένης μου αδερφούλας. όλο το ματς ένα καρδιοχτύπι..σε κάθε επικίνδυνη φάση να κρύβω την κεφάλα μου στην αγκαλιά της μάνας μου...προσευχές, το κασκόλ σφιχτά στο μπράτσο και το βλέμμα στο ρολόι. να λήξει το γαμημένο Χ και την επόμενη κιόλας να τρέξουμε με τον πατέρα για ένα εισιτήριο για το επόμενο ματς-τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Ναό. όμως δε χρειάστηκε.. ο Τάκης, ο γείτονας μου και Λαμπρινιώτης Τάκης, έμελλε να μου χαρίσει τη μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να νιώσει ένας 10χρονος ποδοσφαιρόφιλος. κοφτή ντρίπλα, σουτάρα άπιαστη κι εγώ στους ώμους του πατέρα να ξεσηκώνουμε τη γειτονιά στο πόδι. την επόμενη, στο σχολείο, την ώρα της προσευχής ο δάσκαλος της τάξης μου (απίστευτος τύπος, αριστερός κρυφοβάζελος, αλλά μεγάλη καρδιά) πήρε το μικρόφωνο από τον διευθυντή και είπε επί λέξη μπροστά σε καμιά 400αριά παιδιά "σήμερα ξέρω ότι έχω στην τάξη μου τους 2 πιο ευτυχισμένους μαθητές του κόσμου! συγχαρητήρια στην ομάδα σας παίδες!ΑΕΚ ΟΛΕ" ...ο σπόρος είχε πέσει...μέχρι να λήξει εκείνη η σχολική χρονιά ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων της τάξης αλλά και του σχολείου μου ως δια μαγείας πενταπλασιάστηκε..
9 χρονών τότε, στημένος μπροστά στην τηλεόραση με τον παρέα των σαραντάρηδων φίλων του πατέρα μου, και φυσικά τον ίδιο τον πατέρα μου... Η απόκρουση του Στελάρα η πρώτη χαραγματιά στην ενωσίτικη καρδιά, το γκολ του Τάκαρου επέφερε μια απίστευτη έκρηξη στο σπίτι, ο πατέρας μου με έχει σηκώσει ψηλά και πανηγυρίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο... Αυτό ήταν και το πρώτο κιτρινόμαυρο αίμα για εμένα.. Α ρε ΑΕΚαρα, το μεγαλείο σου δεν τελειώνει ποτέ!
Συγγνώμη από τη συγκίνηση έγραψα 8.28 το σωστό.
Μέσα στη θυρα 8 με Μπαμπη και Τολη και στο γκολ του Τακαρου όλοι ένα κουβάρι με κραυγές και κλάματα να αγκαλιαζομαστε και να πετάμε στον έβδομο ουρανό.35 χρόνια και είναι σαν χθες και τώρα που γράφω έχω δακρύσει.Αχ ρε ΑΕΚΑΡΑ!!!!!
Δεκατεσσαρων ετών, να το βλέπω στην τηλεόραση και στο γκολ να πηδαω μέχρι το ταβάνι. Τεράστια υπερηφάνεια και την επόμενη στο σχολείο που την Παρασκευή τα γαβρακια με είχαν στην καζουρα, σχολείο Πειραιά μοναδικός Αεκτζης σε μια τάξη όλο γαυρους, με ψηλά το κεφάλι για πρώτη φορά. Να ναι καλά ο Στελαρας πρώτα από όλα και μετά ο Τάκης και ο Οκο. ΑΕΚΑΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνο το βράδυ. 13 ετών και εγώ, με άκουσε όλη η πολυκατοικία στο γκόλ του Τάκη. Ήταν Κυριακή του Θωμά, και την άλλη μέρα (πρώτη μέρα στο σχολείο μετά τις πασχαλινές διακοπές) έγινε μεγάλη καζούρα στους γάβρους συμμαθητές.
Ακριβώς τα ίδια και εδώ. Εμένα είχε βραχνιασει και η φωνή μου, επίσης.
Ήμουν τρίτη λυκείου... Διάβαζα μέχρι τον αγώνα... Στο γκολ σηκώθηκε όλη η γειτονιά στο πόδι. Αγκαλιά με τον αδερφό μου να χορεύουμε μέχρι το τέλος. ... Αξέχαστη ηδονή...
ΜΑΚΡΑΝ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΔΟΝΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΣΤΗΝ ¨ΚΡΙΣΙΜΗ" ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΤΕ ΤΩΝ 10 ΕΤΩΝ. ΠΑΙΧΝΙΔΙ - ΦΕΤΙΧ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 35+, ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΞΕΣΠΑΣΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥΕΤΗ ΞΗΡΑΣΙΑ, ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΖΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΕΚ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΖΕΙ ΟΓΔΟΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΜΕ. ΤΙΤΑΝΑΣ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ, ΜΑΓΟΣ Ο ΟΚΟ, ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΕΓΑΛΟ Ο ΤΑΚΑΡΟΣ...
ΗΜΟΥΝ ΕΝΝΙΑ ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΤΕ, Ι ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ! ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΑ ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΤΕ!
Ο,τι και να πω γι αυτον τον ανθρωπο θα ειναι λιγο,πολυ λιγο.Για χρονια ως νεοτερος ΑΕΚτζης ενιωθα υπερηφανος με τα βιντεακια απο στιγμες που δεν εχω ζησει οπως π.χ. το γκολ του Μαυρου στπν Ολυμπιακο σ'εναν ημιτελικο Κυπελλου στις αρχες της δεκαετιας του '80,την προκριση επι της QPR,το γκολ του Καραγκιοζοπουλου κλπ.Ποτε δε φανταζομουν οτι περυσι θα ηταν καθηγητης μου στο Λυκειο.Μπορω να πω οτι για πρωτη φορα ενιωσα τοσο πολυ το μεγαλειο της ΑΕΚαρας μας τοτε,ηταν αυτη η διαφορετικη... ΣΥΝΕΧΕΙΑ αυρα του νικητη.Ηταν Ανθρωπος με Α κεφαλαιο.Πρωτος στο χαβαλε(ειδικα στους γαυρους),πρωτος και οταν σοβαρευαν τα πραγματα.Δε θα μπορουσε να ηταν διαφορετικης παστας ανθρωπος το συμβολο της πιο παντελονατης νικης στην ιστορια μας.
Υ.Γ.:Χαιρετισματα κυριε Τακη,το ξερω οτι το παρακολουθειτε το 365,χεχεχε
Φαντάρος στην Μυτιλήνη είχα και υπηρεσία αλλά την κοπάνησα με το έτσι θέλω για να βγώ να δω το ματς σε ένα καφέ...Αξέχαστες στιγμές!!!!
Δεν ήταν ένα απ' τα πιο γλυκά μεθύσια... Ήταν και με διαφορά το κορυφαίο και δύσκολα θα πέσει από την κορυφή στον αιώνα των αιώνων! Μόνο αν το επόμενο πρωτάθλημα έρθει με αντίστοιχη νίκη τελευταία, προτελευταία αγωνιστική κόντρα στο σίχαμα υπάρχει περίπτωση να βρεθεί "αντίπαλος" για αυτήν την στιγμή! Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, όσες φορές κι αν βάλω να δω και να ξαναδώ το βίντεο η ανατριχίλα είναι ασύγκριτη! Περαστικά, περαστικά από τον Τάκη τον...
27 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ,ΕΚΕΙ, ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΘΥΡΑ 33,ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ Μ@Λ@ΚΙ@ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ...ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΑΒΡΙΕΛΑ, ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.ΤΟΤΕ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΡΗΤΗΣ,ΜΕΤΑ Η ΙΝΤΡΑΚΟΜ,Η ΙΝΤΡΑΛΟΤ ΚΛΠ ΚΛΠ ΚΛΠ...Υ.Γ.ΤΑΚΗ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Ημουν 15χρ. εκεινη την εποχη!!!!!
Το πρωτο μου Πρωταθλημα που συνειδητοποιησα και εζησα με την ομαδα της καρδιας μου!!Μιας και στο νταμπλ ακομα μπουσουλουσα που λεει ο λογος χα,χα!Εκεινα τα συναισθηματα δεν θα τα αλλαξω και δεν θα τα ξεχασω ποτε,ως την τελευταια μου μερα σε αυτον τον πλανητη.Αν ξαναπαρουμε Πρωταθλημα σιγουρα θα τρελλαθω,σιγουρα θα φωναξω και θα πανηγυρισω αλλα δεν θα ειναι το ιδιο.