Αρουαμπαρένα: Να έρθω Ελλάδα; Εάν υπάρχει πρότζεκτ...

Μπόκα Τζούνιορς, Βιγιαρεάλ, ΑΕΚ, «Μπομπονέρα», προπονητής, πίεση, Βάσκος, Πελεγκρίνι, άγχος, Ρίβερ Πλέιτ, superclasico. Όλες αυτές οι λέξεις εμφανίζονται στο παρακάτω κείμενο, της συνέντευξης που παραχώρησε στο Sport24.gr ο πρώην ποδοσφαιριστής της Ένωσης και πρώην προπονητής των «σενέισες», Ροδόλφο Μαρτίν Αρουαμπαρένα.

Ο 40χρονος Αργεντινός τεχνικός, δεν είναι κι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο για συνεντεύξεις. Άλλωστε, δεν δίνει και πολλές. Οι περισσότερες στην Αργεντινή, ελάχιστες στην Ισπανία όπου και πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του. Το πρώτο πράγμα που τον ρωτήσαμε όταν σήκωσε το ακουστικό του, στο Μπουένος Άιρες, δεν θα μπορούσε να είναι σχετικό με την Ελλάδα. Όταν ήρθε στη χώρα μας, το 2007, για να φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ. Αλήθεια, τι θυμάται ο «Βάσκο», ποια είναι η πρώτη σκέψη που περνά από το μυαλό του, στο άκουσμα της χώρας μας;

«Το πρώτο πράγμα που περνά από μυαλό μου όταν ακούω τη λέξη Ελλάδα, είναι μια χώρα στην οποία ένιωσα άνετα. Άνετα κι εγώ και η οικογένειά μου. Είμαι ενήμερος για τη δύσκολη οικονομική και πολιτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Αλλά, καθαρά ποδοσφαιρικά, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μοιάζει πολύ με αυτό της Αργεντινής, στο πάθος ειδικά. Το έζησα κι εγώ. Μπορεί να ήταν σύντομη η εμπειρία μου, αλλά γνώρισα ένα πολιτισμό, ο οποίος μοιάζει με το δικό μας στην Αργεντινή. Μου άρεσε η χώρα, η Αθήνα, η Ακρόπολη, η ΑΕΚ. Όλα».

Ήρθε στην Αθήνα και την ΑΕΚ από την Ισπανία, την Primera Division, και τη Βιγιαρεάλ. Όσον αφορά στις συστάσεις δεν θα μπορούσαν παρά να αρκούν αυτές της πορείας των «κιτρίνων υποβρυχίων». Ωστόσο, φόρεσε τα «κιτρινόμαυρα», μόλις μια σεζόν. Και με βασική παρουσία στο πρώτο μισό αυτής. Τι έφταιξε; Θα μπορούσε να αγωνιστεί περισσότερο;

«Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του, πολλές φορές τα χνώτα του ποδοσφαιριστή δεν ταιριάζουν με αυτά της ομάδας. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω. Έπαιξα τους πρώτους έξι μήνες, τους άλλους έξι όχι τόσο. Σίγουρα θα ήθελα να μείνω περισσότερο. Το συμβόλαιό μου ήταν για 2,5 χρόνια, αλλά η ΑΕΚ πήρε μια απόφαση και δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό, έτσι είναι».

Εάν προσέξατε πιο πάνω, τον αναφέραμε ως «Βάσκο» Αρουαμπαρένα. Έτσι, τον γνωρίζουν όλοι. Αυτό είναι το παρατσούκλι του. «Ο Βάσκο μιλά για το επόμενο ματς της Μπόκα», «ο Βάσκο αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία των «σενέισες». Πώς προέκυψε αυτό το προσωνύμιο;

«Αυτό βγήκε γιατί το επώνυμό μου είναι τυπικό στη Χώρα των Βάσκων. Οι Ισπανοί βαριούνταν να με λένε Αρουαμπαρένα και με έλεγαν Βάσκο. Έτσι έμεινε».

Ως ποδοσφαιριστής ξεκίνησε την καριέρα του από την Μπόκα Τζούνιορς, μεσολαβούντος ενός δανεισμού στη Ροσάριο Σεντράλ, στο «Μπομπονέρα» «έφτιαξε» το όνομά του. Το 2000 πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για την Ισπανία και τη Βιγιαρεάλ. Μετά από επτά χρόνια στο «Μαδριγάλ» και το πέρασμα από την Αθήνα, επέστρεψε στην πατρίδα του και την Τίγρε, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στη Χιλή με την Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα. Το 2010 «κρέμασε» τα παπούτσια του και το επόμενο έτος πέρασε στην απέναντι όχθη, αυτή του προπονητή.

Ξεκίνησε αυτό το «ταξίδι» από την Τίγρε, το 2013 πήγε στη γειτονική Ουρουγουάη για τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο και τους τελευταίους 20 μήνες, ήταν κάτοικος «Μπομπονέρα» στην τεχνική ηγεσία της αγαπημένης του, Μπόκα. Σε υψηλό – απαιτητικό – επίπεδο τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο κι ως προπονητής. Ποια είναι η πιο δύσκολη καριέρα; Η πιο αγχωτική; Ποιοι αγωνιστικοί κι εξωαγωνιστικοί παράγοντες εμπλέκονται και δυσκολεύουν τη δουλειά ενός τεχνικού;

«Για εμένα δεν έχει διαφορά το εάν έχεις περισσότερο άγχος ως προπονητής ή ως προπονητής. Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Νομίζω ότι ο προπονητής έχει περισσότερους μπελάδες στο κεφάλι του, γιατί έχει να διαχειριστεί 30 παίκτες. Αλλά πάντα είχα εμπιστοσύνη στη δουλειά μου. Τα αποτελέσματα έρχονται ως καρποί της δουλειάς και του πάθους. Ο ποδοσφαιριστής δεν είναι χαζός, γνωρίζει εάν του λες ψέμματα, εάν είσαι ειλικρινής μαζί του. Όλα αυτά τα πέντε χρόνια που είχε προπονητής, μαθαίνω συνέχεια. Σε κάθε αποστολή της ομάδας, μαθαίνω και κάτι. Αξιοπιστία, πάθος. Ο προπονητής έχει περισσότερες ευθύνες από τον προπονητή».

Στις 29 Αυγούστου του 2014 έλαβε τη μεγαλύτερη πρόσκληση και πρόκληση της προπονητικής του καριέρας. Ο Κάρλος Μπιάντσι δεν συνεχίζει στους «σενέισες» και ο «κλήρος» πέφτει σε ένα μαθητή του. Ο Ντανιέλ Ανχελίσι, πρόεδρος της ομάδας του Μπουένος Άιρες, παρουσιάσει τον Αρουαμπαρένα ως το άνθρωπο που θα εμπνεύσει την ομάδα και θα της χαράξει νέα πορεία. Άγχος, πίεση, απογοητεύσεις. Και λυπημένο τέλος. Θα το ξαναέκανε;

«Εάν μου ερχόταν τώρα η πρόταση από την Μπόκα, θα την αποδεχόμουν ξανά. Ένας χρόνος κι 8 μήνες. Σε αυτό το διάστημα, χάρη στους παίκτες, καταφέραμε σημαντικά πράγματα. Δύο τίτλοι (πρωτάθλημα και Κύπελλο), η Μπόκα είχε τρία χρόνια να πάρει κάτι. Έβαλα μέσα παίκτες από την ακαδημία, το μέλλον της Μπόκα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι και τώρα να ερχόταν η πρόταση θα το έκανα ξανά».

Δούλεψε με Όσκαρ Ταμπάρες, Σέσαρ Μενότι, Κάρλος Μπιλάρδο, Κάρλος Μπιάντσι, Βίκτορ Μουνιόθ, Μπενίτο Φλόρο, Μανουέλ Πελεγρίνι, Λορένθο Σέρα Φερέρ. Ποιον θεωρεί προπονητικό του πρότυπο; Αυτός, ο οποίος τον ενέπνευσε τεχνικά;

Το Βάσκο βγήκε γιατί το επώνυμό μου είναι τυπικό στη Χώρα των Βάσκων. Οι Ισπανοί βαριούνταν να με λένε Αρουαμπαρένα και με έλεγαν έτσι.
«Είχα πολύ καλούς προπονητές και στην Αργεντινή και στην Ελλάδα. Από όλους παίρνεις θετικά, παίρνεις αρνητικά. Αυτός με τον οποίον ταυτίστηκα είναι ο Κάρλος Μπιάντσι. Μενότι, Μπιέλσα, Παραρέλα, Πελεγρίνι. Ο τελευταίος είναι αυτός με τον οποίον έχω την καλύτερη σχέση ακόμη και σήμερα».

Τώρα, ελεύθερος. Παρά τις προσπάθειες του ίδιου του Κάρλος Τέβες να μεταπείσει τον πρόεδρο των «σενέισες», Ντανιέλ Ανχελίσι, η θητεία του στην Μπόκα ολοκληρώθηκε κι ο Βάσκο αντικαταστάθηκε από τον Γκιγιέρμο Μπάρος Στσελότο. Θα αποδεχόταν ενδεχόμενη πρόταση από την Ελλάδα; Είχε πρόταση από τη χώρα μας, ως προπονητής, στο παρελθόν;

«Προφανώς και κοιτάζω όλες τις επιλογές μου. Αφού έχεις προπονήσει την Μπόκα, είναι δύσκολο να προπονήσεις άλλη ομάδα εδώ στην Αργεντινή. Θέλω να κοιτάξω όλες τις επιλογές που έχω, να τις αναλύσω και να αποφασίσω το καλύτερο. Τώρα νομίζω ότι το καλύτερο για μένα είναι να προπονήσω, ξανά στο εξωτερικό. Όσον αφορά στην Ελλάδα, εάν η πρόταση ήταν ενδιαφέρουσα… τι εννοώ ενδιαφέρουσα;Εάν υπάρχει ένα πρότζεκτ με την πρόθεση να μεγαλώσεις, είναι προφανές ότι οποιοσδήποτε προπονητής θα ήθελε να προπονήσει στην Ελλάδα.

Δεν είχα πρόταση συγκεκριμένη. Υπήρχε ενδιαφέρον από ελληνική ομάδα για τις προϋποθέσεις που θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε, αλλά ποτέ δεν μετουσιώθηκε πρόταση. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα βλέπω κάθε Σαββατοκύριακο το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά παρακολουθώ τα αποτελέσματα. Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ… για παράδειγμα γνωρίζω ότι η ΑΕΚ είναι δεύτερη στο πρωτάθλημα, θα παίξει Playoffs, είναι στα ημιτελικά του Κυπέλλου».

Το «Μπομπονέρα» «βράζει». Ο jugador No12 – αγαπημένο σύνθημα των οπαδών της ομάδας στο οποίο υπονοούν ότι ο 12ος παίκτης είναι ο κόσμος – παίζει το δικό του ρόλο. Στα όρια πάντα, ορισμένες φορές ξεπερνώντας τα, όπως με την επίθεση με σπρέι πιπεριού στο «superclasico» με τη Ρίβερ Πλέιτ (ματς το οποίος δεν ξεκίνησε κι έφερε τον αποκλεισμό της Μπόκα) στη φάση των «16» του Copa Libertadores. Μπορεί ο κόσμος της Μπόκα να διώξει έναν προπονητή; Είναι το Μπόκα – Ρίβερ το μεγαλύτερο ντέρμπι στον κόσμο;

«Πίεση στο Μπομπονέρα: Όπως σου είπα, εξαρτάται από τον άνθρωπο. Ίσως στο Μονουμεντάλ (σ.σ έδρα της Ρίβερ) ο κόσμος να μη βρίσκεται τόσο κοντά στους παίκτες. Αλλά ο,τι και να σου πω για το Μπομπονέρα, εάν δεν το έχεις ζήσει, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη πίεση, αλλά ένταση. Ειδικά, για τον αντίπαλο παίκτη ή προπονητή. Όλοι είναι όρθιοι και δε σταματούν να τραγουδούν ούτε στιγμή. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αιφνιδιασμός. Η ατμόσφαιρα της ΑΕΚ, μου το θύμισε λίγο.

Σου μιλάω ειλικρινά. Έχω ζήσει σε Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη, Ισπανία, Ελλάδα. Στο υπογράφω, ότι το Ρίβερ-Μποκα είναι η μεγαλύτερη εμπειρία που μπορεί να σου τύχει, είτε ως αθλητής είτε ως οπαδός, στο ποδόσφαιρο. Παραλύουν τα πάντα. Δεν ξέρω εάν μπορείς να το καταλάβεις, σταματούν να δουλεύουν, σταματούν να κάνουν ο,τι άλλο κάνουν εκείνη την ώρα. Άλλο το ΑΕΚ – Ολυμπιακός, Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, ΑΕΚ – Παναθηναϊκός. Εδώ μια βδομάδα και μια βδομάδα μετά, ασχολούμαστε μόνο με αυτό. Γι αυτό κι όσοι Αργεντινοί έχουν παίξει στο εξωτερικό κι έχουν δει κι άλλα κλάσικος, το ξεχωρίζουν αυτό».

Αρκετοί Αργεντινοί στις κορυφαίες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Αλλά και πολλοί που γυρίζουν στην πατρίδα τους σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία. Την αρχή έκανε ο Κάρλος Τέβες. Ο Σέρχιο Αγκουέρο προανήγγειλε ότι θα το κάνει το 2020, επιστρέφοντας στην Ιντεπεντιέντε. Ακόμη κι ο Λιονέλ Μέσι το άφησε ανοικτό για το μέλλον και τη Νιούελς Ολντ Μπόις. Γιατί, γίνεται όλο αυτό, τελευταία;

«Μπουονανότε, Τσόρι, Καμπιάσο, Λέτο, Τσάβες είναι παίκτες με εμπειρία μεγάλη. Εκπροσωπούν εξαιρετικά την Αργεντινή στην Ελλάδα. Ο καθένας με τα πλεονεκτήματά του και τα ελαττώματά του. Όλοι όμως, εξαιρετικοί άνθρωποι.

Πηγή: Sport24