Ερασιτεχνική ΑΕΚ: Μύθοι, πραγματικότητα και... φαντάσματα (ΦΩΤΟ)

Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ για την Ερασιτεχνική ΑΕΚ, με αφορμή τις εκλογές της Μάνας ΑΕΚ, φιλοξενεί το contra.gr με υπογραφή του Άκη Γεωργίου. Το δημοσιεύουμε αυτούσιο: 

"H Eρασιτεχνική ΑΕΚ είναι μια κυρίως πονεμένη και ταλαιπωρημένη ιστορία. Ο κοινός παρονομαστής που ενώνει όλες τις -δύσκολες- εποχές του σωματείου από τότε που το ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, είναι ο εξής ένας: Δεν υπήρξε ποτέ χρηματοδότης. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα, όλοι (μα όλοι) διαχειριστές των χρημάτων που υπάρχουν στο ταμείο, το οποίο 363 μέρες τον χρόνο είναι άδειο.

Ποτέ κανένας σοβαρού επιπέδου οικονομικός παράγοντας δεν ασχολήθηκε με τις εκλογές της Ερασιτεχνικής, η οποία μετά το γκρέμισμα του γηπέδου είναι απλά μια ατέλειωτη δεξαμενή προβλημάτων που δεν οδηγούν πουθενά. Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα, ήταν οι εκλογές του 2005 στο ΟΑΚΑ, όταν έκαναν παρέλαση οι… γκαλάκτικος της νεότερης παραγοντικής ιστορίας της ΑΕΚ. Μελισσανίδης, Φιλίππου, Νικολαϊδης πέρασαν από εκείνες τις εκλογές προσπαθώντας να πείσουν ο καθένας για το δικό του ψηφοδέλτιο. Τελικά ο τελευταίος εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο το ισχυρότατο ρεύμα που είχε εκείνη την εποχή και πείθοντας το κοινό -που δεν ήθελε και πολύ να χάσει το δάσος, αφού την ίδια ώρα ήθελε και Νικολαϊδη και γήπεδο στη Φιλαδέλφεια- προκειμένου να εκλεγεί ο Χρήστος Ζούπας ως νέος πρόεδρος της Ερασιτεχνικής.
Βέβαια, τότε τα πράγματα δεν πήραν κάποια καλή τροπή, αφού ο Ζούπας δεν ήταν καν μέλος της Ερασιτεχνικής, δεν μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος και τη θέση του πήρε ο Αχιλλέας Κουρέπης, ο οποίος παρεμπιπτόντως, μετά από χρόνια σε μία αγωγή του Παπαθανασίου (προέδρου της ομάδας χάντμπολ της Ηλιούπολης που απορροφήθηκε κι έγινε ΑΕΚ) εναντίον της Ερασιτεχνικής, κατέθεσε ως μάρτυρας στο δικαστήριο υπέρ της Ηλιούπολης και κατά της ΑΕΚ...

Όλοι οι παραπάνω εξαφανίστηκαν σε χρονικό διάστημα dt, γεγονός απολύτως λογικό για τους Ζούπα και Κουρέπη, όχι όμως για τον Ντέμη ο οποίος φέρει ευθύνη γιατί στην ουσία «έκαψε» (με το έρεισμα που είχε) το πρότζεκτ του Μελισσανίδη σκορπίζοντας τις ελπίδες να υπάρξει για πρώτη φορά σοβαρή ΠΑΕ (με πρόεδρο Νικολαϊδη) ταυτόχρονα με μια ισχυρή Ερασιτεχνική (με πρόεδρο Μελισσανίδη).

Το ακόμα χειρότερο ήταν ότι στη συνέχεια ο Νικολαϊδης εγκατέλειψε κάθε ενασχόληση με την Ερασιτεχνική, μη υποστηρίζοντας ούτε το πλάνο που είχε στηρίξει (με εμφανής συνέπειες για τον σύλλογο) στις εκλογές του 2005. Έκτοτε το σωματείο μπήκε στην εποχή του Ανατολιωτάκη γιατί έταζε γήπεδο αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να χτίσει ούτε περίπτερο, μέχρι που το πράγμα αφέθηκε τελείως στη μοίρα του.

Ακολούθησε η διοίκηση Χατζηχρήστου, στην πρώτη φορά που οι οργανωμένοι οπαδοί (ή για την ακρίβεια η τότε ηγεσία αυτών) ενεπλάκησαν πιο ενεργά από ποτέ στα διοικητικά της ομάδας. Η συγκεκριμένη περίοδος συνέπεσε με την εποχή της διοίκησης Αδαμίδη, η οποία ήθελε να έχει ικανοποιημένη -ακόμα και σε υπερβολικό βαθμό- τη διοίκηση της Ερασιτεχνικής, αφού φοβόταν ένα ενδεχόμενο… κρα από την εξέδρα στην πρώτη στραβή.

Για αυτό η τότε διοίκηση της Ερασιτεχνικής ικανοποιούνταν πέραν του δέοντος, έχοντας εισπράξει ποσά ύψους 600.000 ευρώ (τη μία χρονιά) και 700.000 ευρώ (την άλλη). Σε μία Γ.Σ. εκείνες τις εποχές, ανακοινώθηκε επίσημα ότι τα έσοδα του σωματείου ξεπερνούσαν τα 1,5 εκατ. ευρώ αλλά στο ταμείο υπήρχαν μόλις… 6.862 ευρώ, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από το παρακάτω απόσπασμα των πρακτικών.
Τα μπάτζετ των τμημάτων εκτοξεύτηκαν με αυτό του γυναικείο βόλεϊ να φτάνει στα 350.000 ενώ το τμήμα χάντμπολ 500.000 ευρώ, τη στιγμή που τα γήπεδα γέμιζαν αφού ο κόσμος είχε βρει αποκούμπι σε δύσκολους καιρούς σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ρεαλιστικά όμως, η ΑΕΚ των άφραγκων παραγόντων που έκαναν διαχείριση με τα λεφτά άλλων, δεν μπορούσε να το υποστηρίξει όλο αυτό, με αποτέλεσμα να ζει για μια μικρή εποχή σε μια εικονική πραγματικότητα.

Κάποιοι λίγοι -αλλά άξιοι- τίτλοι και ψευδαισθήσεις για… μάγκες που θεωρητικά έδωσαν ερασιτεχνικές διακρίσεις, αλλά στην πραγματικότητα μια χαρά επαγγελματίες ήταν και με αρκετά βαριά συμβόλαια. Καλά έκαναν, τα άξιζαν, αλλά η ΑΕΚ σε καμία φάση μέσα στα χρόνια που προηγήθηκαν δεν μπορούσε να το σηκώσει όλο αυτό. Το κατά πόσο κακή αντίληψη της κατάστασης έχουν όλοι όσοι δεν αντιλαμβάνονται τα -εδώ και χρόνια- δεδομένα, φαίνεται από το γεγονός ότι έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και στηρίχθηκε με θέρμη ένας παράγοντας σαν τον -προβλέψιμο- Λαζόπουλο, που έφυγε μια νύχτα με φεγγάρι.

Για να γίνει μια σύγκριση και να διατηρηθεί η επαφή μας με την πραγματικότητα να πούμε ότι τη σημερινή εποχή, τα έσοδα της Ερασιτεχνικής από την ΠΑΕ είναι (βάσει της νέας τροπολογίας που άλλαξε και δίνει ποσοστό επί των καθαρών κερδών), 90.000 ευρώ (στη Γ’ Εθνική), 170.000 ευρώ (στη Β’) και 135.000 ευρώ (στη Σούπερ Λιγκ).

Ο ορισμός της υπερβολής
Κι αν είναι σημαντικό για έναν παράγοντα -πόσο μάλλον όταν στη διοίκηση βρίσκονται άνθρωποι προερχόμενοι από την εξέδρα- να κάνει υπερβολές με τα έσοδα για να έρθουν τίτλοι, εδώ (με τόσα πολλά έσοδα) υπήρξαν συσσωρευμένα προβλήματα που έμειναν πίσω όπως π.χ. τα επί σειρά μηνών ενοίκια στα γραφεία. Τότε δεν ασχολήθηκε κανείς, γιατί η περίοδος των -λίγων σε κάθε περίπτωση- τίτλων των ερασιτεχνικών τμημάτων, συνέπεσε με την εποχή παρακμής της ποδοσφαιρικής και της μπασκετικής ΑΕΚ, συνεπώς άπαντες αντιλήφθηκαν την κατάσταση ως χρύσωμα του χαπιού.

Σιγά-σιγά όμως, τα προβλήματα έσκαγαν και -κυρίως- σε χέρια άλλων. Πριν από δύο χρόνια, ας πούμε, ένα μεγάλο μέρος του… μπουγιουρντί που οδήγησε στην εξευτελιστική έξωση από τα γραφεία επί της Λεωφόρου Δεκελείας, ήταν -σε ένα σημαντικό ποσοστό- αποτέλεσμα εκείνης της εποχής, των παχέων αγελάδων. Τότε που -όπως αποδεικνύεται και από τα πρακτικά- λεφτά υπήρχαν, αλλά παράλληλα δημιουργούνταν και οφειλές που δεν πληρώθηκαν ποτέ… Για του λόγου το αληθές το παρακάτω απόσπασμα (επίσημων πρακτικών του σωματείου) το οποίο αποδεικνύει ότι από το 2011, ήδη ο ιδιοκτήτης των -τότε- γραφείων είχε βγάλει διαταγή απόδοσης μισθίου (δηλαδή είχε δικαστική απόφαση για να κάνει έξωση στην Ερασιτεχνική) για οφειλές 17.000 ευρώ για το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου 2010 και Ιουλίου 2011…

Tότε -όπως επίσης φαίνεται στα πρακτικά- η Ερασιτεχνική μέσω του Αλεξίου κατέθεσε τυπικά μια ανακοπή. Με λίγα λόγια η οφειλή που οδήγησε στην εξευτελιστική έξωση υπήρχε τρία (3) χρόνια πριν. Τότε, δηλαδή, που ήταν όλα… ωραία και η Ερασιτεχνική -υποτίθεται πως- ζούσε την περίοδο ακμής της η οποία όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ήταν χτισμένη στην άμμο…

Πάνω από όλα το «εγώ» και η καρέκλα

Ελάχιστοι σήμερα μιλούν για το πού είναι η ΑΕΚ, πού θα μπορούσε να ήταν, τι θα έπρεπε -ρεαλιστικά- να είχε γίνει. Οι περισσότεροι συνεχίζουν να ικανοποιούν το δικό τους εγώ. «Όταν ήμασταν εμείς κάναμε αυτό», «εμείς στηρίξαμε το μπάσκετ στη Β’ Εθνική», «μια φορά δεν πήγα την κόρη μου στο σχολείο για να πάω στην ΑΕΚ» και άλλα τέτοια… συγκινητικά και αυτοθυσιαστικά. Βέβαια, οι συγκεκριμένοι αντιφρονούντες… βολεύονται με μία θέση στο «ενωτικό ψηφοδέλτιο». Έτσι, τουλάχιστον, το χαρακτήρισαν οι ίδιοι όταν την περασμένη Τετάρτη έκαναν το παραπάνω αίτημα σε αυτούς που -υποτίθεται- δε θέλουν να βλέπουν. Μια καρέκλα κι από κάτω η ΑΕΚ, δηλαδή.

Ανήκουστα πράγματα, εναντίον της ίδιας τους της ομάδας

Βέβαια η πραγματικότητα είναι άλλη, αλλά δυστυχώς λίγοι θέλουν να τη δουν. Δεν υπάρχει σάλιο, δύσκολα θα υπάρξει, αν δεν μπει η ποδοσφαιρική ομάδα στη Φιλαδέλφεια και το μπάσκετ στο κλειστό του Γαλατσίου. Και είναι λογικό να μη βλέπουν την πραγματικότητα άνθρωποι οι οποίοι τορπιλίζουν οι ίδιοι την ομάδα που -υποτίθεται- αγαπούν. Τη στήνουν κάτω από υπουργεία, κάνουν παρεμβάσεις στη ΜΠΕ, κινούνται νομικά εναντίον του νέου γηπέδου. Με λίγα λόγια, τα βάζουν με το ίδιο το μέλλον της αγαπημένης τους ομάδας με το πρόσχημα της… αγάπης τους. Πραγματικά απορώ αν έχει συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο έχουν συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα πάνω στη γη, από τον Ερμή Ζωνιανών μέχρι την Μπόκα Τζούνιορς.

Παραλίγο να φρενάρουν την εκκαθάριση
Για να καταλάβουν όσοι δεν έχουν επαφή περί τίνος πρόκειται, κάποιοι από τους παραπάνω είναι οι κλασικές μορφές που κάθε καλοκαίρι με το που τεθεί σε κυκλοφορία η καμπάνια για τα εισιτήρια διαρκείας, διαβάζουν τα μικρά γραμματάκια, παίρνουν τηλέφωνο στην ΠΑΕ για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους γιατί όλο και κάποια πλεκτάνη ανακαλύπτουν. Πότε μια άνω τελεία που έχει μπει λίγο πιο δεξιά, πότε ένα κόμμα, πότε ένα λάθος στον αριθμό του τηλεφώνου. Και μετά, επειδή είναι τόσο ψείρες με την αγαπημένη τους ομάδα και θέλουν να λειτουργεί τέλεια σε κάθε επίπεδο, προσπαθούν να την… τραβήξουν και δικαστικά μπας και καταφέρουν να φρενάρουν την εκκαθάριση της ΠΑΕ και της ΚΑΕ γιατί ο Αλεξίου είναι… έκπτωτος και δεν κάνουν μαζί του χωριό.

Και πάντα τα παραπάνω γίνονται με αφορμή… σοβαρά ζητήματα που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της ΑΕΚ, όχι τίποτα… της πλάκας. Όπως π.χ. ότι από λάθος ο Αλεξίου δεν μπήκε σαν εκπρόσωπος της Ερασιτεχνικής στην εκκαθάριση, αλλά ως Supporters. Τι καλύτερο από μια τέτοια ευκαιρία να τινάξεις την ΑΕΚ στον αέρα;

Δεν τους έβαλε μυαλό το τέλμα του 2013
Φαίνεται ότι σε κάποιους ο υποβιβασμός δεν τους έβαλε μυαλό, με συνέπεια να κυκλοφορεί ακόμα στις φλέβες της ΑΕΚ, «άρρωστο» αίμα. Έστω και μικρής ποσότητας. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή, είναι να συγκεντρώσει ο μαγικός κόσμος της ΑΕΚ το… θολωμένο του μυαλό και να κάνει το -αν μη τι άλλο- πιο ορθολογικό για την αγαπημένη του ομάδα στις εκλογές που θα ακολουθήσουν.

Και ο καθένας -φυσιολογικά- έχει τη δικιά του αντίληψη του σωστού και του λάθους στη ζωή, αλλά όσο κι αν το τραβήξουμε, όσο κι αν το τεντώσουμε, το ορθολογικό που εγγυάται κάτι για τον σύλλογο ΑΕΚ αυτή τη στιγμή ανεξαρτήτως οπτικής είναι μόνο ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τον Μάκη Αγγελόπουλο και το συμβατό -με αυτούς- ψηφοδέλτιο.

Αν βέβαια, η όλη κουβέντα, γίνεται με κριτήριο το μέλλον της ΑΕΚ. Γιατί με όλα όσα έχουν προηγηθεί, η συντριπτική πλειοψηφία των εμπλεκομένων δεν φαίνεται να έχει καμιά τέτοια κάψα…