''Το εύκολο είναι να πούμε ότι φταίει ο προπονητής''

Για την κριτική: «Επιλέγω να απέχω κατά την διάρκεια των τουρνουά. Δεν διαβάζω, δεν πληροφορούμαι, προσπαθώ να κοιτάζω μόνο τη δουλειά μου, προσπαθώ πάντα να βελτιώνομαι, ατομικά και ομαδικά. Απ΄ ό,τι είδα, όμως, δημιουργήθηκε ζήτημα. Η γνώμη μου είναι ότι η κριτική βοηθάει πολύ τους παίκτες και τους προπονητές. Η Εθνική, όμως, είναι ένα διαφορετικό κομμάτι, γιατί ο παίκτης βάζει σε δεύτερη μοίρα την ξεκούρασή του και την ατομική του βελτίωση για να υπηρετήσει αυτό που αγαπάει. Ίσως γι΄ αυτό υπήρξαν η αντίδραση και η πίκρα».

Για την κριτική στον προπονητή: «Είμαστε ομάδα. Για ό,τι γίνεται φταίνε όλοι ή αποθεώνονται όλοι. Το εύκολο είναι να πούμε ότι φταίει ο προπονητής. Όταν χάνω, εγώ κάνω πρώτα αυτοκριτική, ψάχνω πού έφταιξα εγώ. Θέλω να είμαι ρεαλιστής. Να βλέπω το σύνολο της εικόνας... Πού φταίω εγώ, η ομάδα, ο προπονητής».

Για το που κρίθηκε ο προημιτελικός: «Μικρά πράγματα είναι. Η προετοιμασία ήταν καλή. Λεπτομέρειες είναι».

Για το αν υπάρχει ψυχολογικό θέμα κόντρα στους Ισπανούς: «Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του καθενός. Για εμένα δεν ισχύει. Και οι 12 έχουμε παίξει πολύ πιο δύσκολα παιχνίδια, με δυσκολότερους και καλύτερους αντιπάλους. Η Ισπανία έχει σιγουριά και αυτοπεποίθηση».

Για το αν υπήρξε δυσαρέσκειας απ΄ όσους δεν έπαιξαν: «Εγώ δεν το αισθάνθηκα, γιατί έπαιζα αρκετά. Το καταλαβαίνω, γιατί το έχω περάσει και εγώ. Με τον Τρινκιέρι δεν έπαιζα καθόλου έπειτα από μία πολύ καλή χρονιά που είχα κάνει. Ο κόουτς είχε πει σε όλους εκ των προτέρων ότι στα κρίσιμα ματς θα μικρύνει πολύ το ροτέισον. Σωστό ή λάθος, δεν θα το κρίνω εγώ, αλλά σίγουρα είναι κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα ούτε ο προπονητής ούτε οι παίκτες».

Για την Εθνική χωρίς Σπανούλη, αλλά και για το αν ακολουθήσουν οι Ζήσης-Μπουρούσης: «Οι συγκεκριμένοι τρεις (βάζω και τον μισό εαυτό μου σε αυτή την εξίσωση, γαιτί έζησα την ομάδα από το 2008» έχουν ζήσει αλλιώς την Εθνική. Ζυμώθηκαν με τις διδαχές του Γιαννάκη, που έλεγε ότι πάνω απ΄ όλα είναι η Εθνική και μετά όλα τα άλλα. Ήταν πολύ φορτισμένες οι τελευταίες ημέρες του Ευρωμπάσκετ. Είχαν στενοχωρηθεί πολύ τα παιδιά, είχαμε στενοχωρηθεί όλοι. Σου κακοφαίνεται όταν κάτι τελειώνει και έχεις δώσει την ψυχή σου. Είτε είναι προπονητής ο Κατσικάρης, είτε ο όποιος επόμενος, πρέπει να δώσει στα παιδιά που θα στελεχώσουν την ομάδα να καταλάβουν αυτό που έλεγε πάντα ο Γιαννάκης, ότι η Εθνική είναι πάνω από όλους. Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο που έρχονται και μπορούν να μπουν στην Εθνική ομάδα».

Για τον δρόμο προς το Ρίο: «Ο δρόμος για το Ρίο δεν θα είναι καθόλου εύκολος. Δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα γίνουν οι τρεις όμιλοι του προολυμπιακού, από τους οποίους θα προκριθεί μόνον ο πρώτος. Ο όμιλος θα είναι, έτσι ή αλλιώς, δύσκολος. Είτε με Σερβία και Γαλλία είτε με άλλες ομάδες. Δεν χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις. Το θέμα είναι να παρθούν οι σωστές αποφάσεις. Αν αποφασίσουν και τα άλλα δύο παιδιά, ο Νίκος και Ο Γιάννης, να σταματήσουν, μιλάμε για μία άλλη ομάδα».

Για το ενδεχόμενο να είναι ο αρχηγός της Εθνικής: «Βάσει παλαιότητας ναι, αλλά αυτό θα το αποφασίσει ο προπονητής. Για εμένα δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό που είναι να κάνω, θα το κάνω».

Για τον απολογισμό του τουρνουά: «Εναλλαγή συναισθημάτων είναι. Όταν ξεκινάς για ζέσταμα και μετά ακούς τον εθνικό ύμνο, είναι το υπέρτατο συναίσθημα. Πρέπει να εκτιμάμε το πόσο μεγάλο είναι αυτό που ζούμε, τι εκπροσωπούμε. Είναι τόσο απρόβλεπτες οι εναλλαγές συναισθημάτων... Από ένα σουτ, από μία στιγμή».