Ο «Nάνος» θέλει να γίνει γίγαντας στην ΑΕΚ!

Όταν στην ηλικία των 18 ήταν ήδη βασικός στην 11άδα της Ρίβερ Πλέιτ, ο Ντιέγο Μπουνονανότε ήταν από εκείνους τους ποδοσφαιριστές που πρόωρα βλέπουν τους συμπατριώτες τους να εναποθέτουν πάνω τους τις ελπίδες για τον διάδοχο του Μαραντόνα, χωρίς να το επιζητούν οι ίδιοι. Η θέση, η «κοψιά», το ταλέντο. Τα πράγματα έδειχναν καλά για τον «Νάνο», παρατσούκλι που οφείλεται στα 160 εκατοστά από τα οποία βλέπει τον κόσμο. Έκανε ντεμπούτο με την Ρίβερ σε ηλικία μόλις 17 ετών και ο Ντανιέλ Πασαρέλα που βρισκόταν τότε στον πάγκο των Μιγιονάριος, πίστευε πολύ στο ταλέντο του. Μέσα σε έξι μήνες τον έριξε σε Superclasico και τον καθιέρωσε. Ο Σέρχιο Μπατίστα τον κάλεσε για τους Ολυμπιακούς του 2008, όπου ο Μπουνανότε σταδιακά έβλεπε το ενδιαφέρον ομάδων από την Ευρώπη να μεγαλώνει. Την ίδια χρονιά, σκοράροντας στο ματς με την Ολίμπια, σφράγισε το πρωτάθλημα Κλαουσούρα για την Ρίβερ και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του.

Η στιγμή που άλλαξε τα πάντα

Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε, καθώς η μοίρα του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι, μια μέρα πριν τα Χριστούγεννα του 2009. Ο Μπουονανότε βρισκόταν στο τιμόνι του αυτοκινήτου του μαζί με τους φίλους Αλέξις Φουλτσέρι, Εμανουέλ Μέλο και Χεράρδο Σούνε, επιστρέφοντας από μια βραδινή έξοδο κοντά στην πόλη που μεγάλωσε, την Τεοντελίνα. Το αμάξι δεν ήταν καν δικό του, αλλά του πατέρα του. Σε ένα ερημικό δρόμο, ο Αργεντινός έχασε τον έλεγχό του και έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω σε ένα δέντρο. Η εικόνα που αντίκρισαν οι φίλοι του που έρχονταν από πίσω με άλλο αυτοκίνητο ήταν αποκαρδιωτική. Μια μάζα από παλιοσίδερα. Κι όμως. Οι πυροσβέστες τον έβγαλαν από το Peugeot ζωντανό. Όχι και τους συνεπιβάτες. Ήταν ο μόνος που φορούσε ζώνη.

Ο Μπουονανότε μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και στη συνέχεια σε ιδιωτική κλινική στο Μπουένος Άιρες με σπασμένη κλείδα, σπασμένο χέρι, ζημιά στους πνεύμονες και πολλές εκδορές. Ωστόσο, ήταν ζωντανός και μετά από δύο μέρες στην εντατική, άρχισε να ανακάμπτει. Αρχικά αναμενόταν να μείνει εκτός γηπέδων για επτά μήνες. Αποδείχθηκε όμως σκληρό καρύδι και κατάφερε τον Απρίλιο του 2010 να επιστρέψει στα γήπεδα. Έχοντας πλέον κλείσει τα 20, φόρεσε τη φανέλα της Ρίβερ ως αναπληρωματικός στη νίκη με 2-1 επί της Γοδόι Κρους. Ο κόσμος του χάρισε το πιο ζεστό του χειροκρότημα, αλλά δεν ήταν αρκετό για να τον κάνει να ξεχάσει. Το δυσκολότερο ήταν η ψυχολογική διαχείριση του τραύματος. Αρχικά του είχαν αποκρύψει την αλήθεια για τους φίλους του και όταν το έμαθε, βυθίστηκε στο σκοτάδι. Χρειάστηκε ειδική ψυχολογική στήριξη για να σταθεί στα πόδια του.

​Το τραύμα

Το γεγονός του ατυχήματος είχε πάρει διαστάσεις και όπως είχε τονίσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Ole: «Είναι πραγματικά σκληρό, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να το αντιμετωπίσω και να διατηρήσω την πίστη ότι όλα θα πάνε καλύτερα». Οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων, σε μια προσπάθεια να τον κάνουν να χάσει την αυτοσυγκέντρωσή του, τον αποκαλούσαν συχνά δολοφόνο. Ο ίδιος φοβόταν και για την αντιμετώπιση των παικτών, αλλά με εκείνους δεν είχε πρόβλημα. «Φοβόμουν για το τι μπορεί αν συμβεί, επειδή όταν μπαίνεις στο γήπεδο ξεχνάς τα πάντα. Είχα άδικο γιατί οι ποδοσφαιριστές με σέβονταν. Εκείνοι που δεν το έκαναν ήταν οι οπαδοί». Παράλληλα, το μυαλό του ήταν και στα δικαστήρια που ακολούθησαν του ατυχήματος, αφού ακουγόταν ότι μπορεί να του απαγγελθούν κατηγορίες για φόνο εξ αμελείας κατόπιν πρότασης του εισαγγελέα.

Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε στο αίμα του ούτε αλκοόλ, ούτε ναρκωτικές ουσίες, ενώ δεν είχε υπερβεί το όριο ταχύτητας, έτσι δεν καταδικάστηκε. Από το σημείο εκείνο, άλλαξε όμως η ζωή του. Όπως τόνισε ο ίδιος σε φετινή συνέντευξή του: «Το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για εμένα, όπως όταν ήμουν 15 ετών και στο μυαλό μου είχα μόνο τη μπάλα. Η οικογένειά μου είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο». Άλλαξε η κοσμοθεωρία του, άρχισε να βλέπει τη ζωή και το ποδόσφαιρο αλλιώς. «Είναι περίεργο. Το ποδόσφαιρο είναι μια διαπραγμάτευση, πια δεν είναι μόνο ένα άθλημα. Ο κόσμος που ελέγχει τους συλλόγους ενδιαφέρεται να μην χάσει χρήματα. Αυτό με πονά και με στεναχωρεί. Όλα για το αποτέλεσμα στο τέλος της βδομάδας», έλεγε στη συνέχεια, τονίζοντας ότι το ποδόσφαιρο είναι εκείνο που ευχαριστιέται να κάνει περισσότερο. Του έλειπε ο ρομαντισμός και η ανεμελιά των πρώτων του βημάτων, αλλά δεν ξεχνούσε τον έρωτα με την ασπρόμαυρη θεά. Εξού και η δυσαρέσκειά του όταν δεν έβλεπε εμπιστοσύνη ή όταν ένιωθε ότι τον χρησιμοποιούν σε λάθος θέση.

Όλα όσα συνέβαιναν ήταν ένα βάρος πάνω στους ώμους του μικρόσωμου «μάγου». Ένα βάρος που προσπαθούσε να αφήνει στα αποδυτήρια πριν από κάθε προπόνηση και κάθε ματς, αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο. Τα τατουάζ με τα ονόματα των νεκρών φίλων του ήταν εκεί, να του θυμίζουν κάθε φορά ότι δεν ήταν πια δίπλα του. Η Αργεντινή πλέον δεν τον χωρούσε, όπως τονίζει στο gazzetta.gr ο Γκονσάλο Φιγκερόα από τον FM Sur: «Δυστυχώς αυτό το περιστατικό που συνέβη τότε, του δημιούργησε ένα προσωπικό πρόβλημα που δεν μπορούσε να ξεπεραστεί όσο βρισκόταν εδώ. Όλα του το θύμιζαν. Ο Μπουονανότε είναι ένας παίκτης που μετά από εκείνη την ημέρα, πρέπει να παίζει συνέχεια εκτός χώρας για να αποδώσει σύμφωνα με τα προσόντα του. Όταν ξεκίνησε οι ελπίδες ήταν πολύ μεγάλες. Τον λάτρεψαν όλοι στην Ρίβερ και άπαντες θεωρούσαμε ότι μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα, να καθιερωθεί σε επίπεδο Champions League. Αυτό δεν αλλάζει. Έχει σπουδαία προσόντα, μεγάλη ποιότητα. Εκείνο που χρειάζεται για να κάνει νέο ξεκίνημα είναι να βρει το κατάλληλο περιβάλλον».

Το ταξίδι για την Ευρώπη

Τελικά, η μεταγραφή του ήρθε για την Μάλαγα, η οποία τότε, με τον Μανουέλ Πελεγρίνι στον πάγκο της, μάζευε αρκετά «δυνατά» ονόματα. Οι Ανδαλουσιανοί συμφώνησαν να αγοράσουν το 85% των δικαιωμάτων του έναντι 4.5 εκατομμυρίων ευρώ. Έμεινε για έξι μήνες δανεικός στην Ρίβερ μέχρι τον Ιούνιο, όταν και τελείωσε το Πρωτάθλημα Κλαουσούρα και στη συνέχεια εντάχθηκε στην νέα του ομάδα. Η Μάλαγα βγήκε στο Champions League τη σεζόν εκείνη, ο Μπουονανότε έκανε κάποιες καλές εμφανίσεις, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του νυν τεχνικού της Μάντσεστερ Σίτι. Έτσι, με δεδομένα και τα οικονομικά προβλήματα που έφερε η απόφαση του Αλ Τανί να κλείσει την κάνουλα, πωλήθηκε. Η γειτονική Γρανάδα ήταν η ομάδα στην οποία κατέληξε. Και πάλι όμως, δεν κατάφερε να προσαρμοστεί. Είχε τριβές με τον τότε προπονητή, Λούκας Αλκαράθ, η οποία κορυφώθηκε με τον αποκλεισμό του από την προετοιμασία το καλοκαίρι του 2014. Τελικά, πήγε δανεικός στην Πατσούκα στο Μεξικό, έκανε 14 εμφανίσεις και σημείωσε ένα γκολ, όμως ο σύλλογος αποφάσισε να τον αντικαταστήσει και να μην κάνει χρήση της οψιόν για την απόκτησή του και η επιστροφή στην χώρα του έδειχνε μονόδρομος, καθώς ο Ρεσίνο δεν ήθελε να του δώσει δεύτερη ευκαιρία.

Η Κίλμες ήταν ο επόμενος προορισμός του. «Η επιστροφή του στην Αργεντινή ήταν μια μεγάλη είδηση, πόσω μάλλον για την Κίλμες. Δεν νομίζω ότι όταν ο Μπουονανότε έπαιζε στη Ρίβερ φανταζόταν κανείς ότι θα παίξει για την Κίλμες. Το φοβερό ήταν ότι το πρώτο και μοναδικό του γκολ μπήκε μέσα στο Μονουμεντάλ με αντίπαλο την πρώτη του ομάδα, όπου η Κίλμες πήρε την ισοπαλία. Εδώ έπαιξε τόσο ως δεκάρι, αλλά και στα άκρα, τόσο αριστερά όσο και δεξιά, καθώς ο προπονητής ήθελε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του», τονίζει ο Φιγκερόα στο gazzetta.gr. Στο διάστημα που ήταν στην Κίλμες και έβρισκε ρυθμό, κυκλοφόρησαν σενάρια περί επιστροφής του στη Ρίβερ, με τον ίδιο να τονίζει ότι θα ήθελε πολύ να γυρίσει κάποια στιγμή στο Μονουμεντάλ. Oι άνθρωποι της ομάδας, όμως περίμεναν περισσότερα από έναν παίκτη με την κλάση του.

«Μπορεί να γίνει ηγέτης»

Τελικά, επέστρεψε στην Γρανάδα και όπως όλα δείχνουν, επόμενος προορισμός του είναι η ΑΕΚ. «Νομίζω πως η ελληνική ομάδα μπορεί να αποτελέσει το περιβάλλον που ψάχνει ο Μπουονανότε για να βρει σταθερότητα και να γίνει ηγέτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η Ισπανία πιθανόν θύμιζε πολύ την Αργεντινή για εκείνον που έψαχνε να ξεφύγει από τη δύσκολη προσωπική του στιγμή. Είναι ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής με την μπάλα στα πόδια. Έχει ταχύτητα, τεχνική, γρήγορη σκέψη, χαμηλό κέντρο βάρους, οργανωτικές ικανότητες. Θέλει να ανεβάζει και τους συμπαίκτες του. Εκείνο που μπορώ να πω ως μειονέκτημά του είναι τα σωματικά του προσόντα, καθώς η σωματοδομή του δεν τον βοηθάει στις μονομαχίες. Ωστόσο, έχει τον τρόπο να ξεπερνάει με άλλο τρόπο τους αντιπάλους του. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που όταν νιώσει ότι τον πιστεύουν, μπορεί να κάνει πολύ μεγάλες εμφανίσεις. Νομίζω ότι στην ΑΕΚ θα γίνει ηγέτης», μας λέει ο Γκονσάλο. Μένει να δούμε αν θα δικαιωθεί...

 ΠΗΓΗ: Gazzetta.gr