Πλούσια σε ποδοσφαιρικές διοργανώσεις ήταν και αυτή η δεκαετία, τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και παγκόσμιο. Αυτή η δεκαετία έδειξε την πρώτη πρωταθλήτρια κόσμου (Βραζιλία) που κατέκτησε το τρόπαιο σε «ξένο» έδαφος, τη μεγαλύτερη ίσως έκπληξη όλων των εποχών σε αθλητικό επίπεδο (Ελλάδα) και την «ανάσταση» δυο παραδοσιακών ποδοσφαιρικών χωρών (Ιταλία και Ισπανία). Αυτά σε εθνικό επίπεδο, γιατί φυσικά υπήρξε και το Τσάμπιονς Λιγκ, σε επίπεδο συλλόγων, οπού και εκεί σημειώθηκαν γεγονότα που ίσως κανείς δεν περίμενε, όπως για παράδειγμα να παιχτεί τελικός ανάμεσα σε Πόρτο και Μονακό, αλλά και την επιστροφή της Λίβερπουλ στα πρωταθλήματα Ευρώπης.
2000
Το EURO 2000 άνοιξε τη δεκαετία από πλευράς διοργανώσεων και τελική πρωταθλήτρια αναδείχτηκε η Γαλλία που έκανε το «νταμπλ», καθώς δυο χρόνια πριν είχε κατακτήσει και το παγκόσμιο πρωτάθλημα και στον τελικό κατέβαλε την Ιταλία. Η Γαλλία έκανε τη νίκη στον όμιλο που χρειαζόταν (2-1 την Τσεχία) και πέρασε στη φάση των νοκ άουτ παιχνιδιών, όπου αντιμετώπισε τους Ίβηρες (Ισπανία και Πορτογαλία) και τους απέκλεισε αρκετά δύσκολα με το ίδιο σκορ (2-1), ειδικά τη δεύτερη, μετά από ένα επεισοδιακό αγώνα. Στον τελικό, οι Γάλλοι βρέθηκαν χάνουν από τους Ιταλούς, αλλά ισοφάρισαν το ματς στις καθυστερήσεις του αγώνα και έχοντας περισσότερες δυνάμεις στην παράταση (οι Ιταλοί «παρακαλούσαν» να πάει ο αγώνας στα πέναλτι) πέτυχαν μοιραία και το δεύτερο γκολ με τον Τρεζεγκέ και σήκωσαν την κούπα.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Το 2000 ήταν η πρώτη φορά που συναντιούνται ομάδες από την ίδια χώρα σε τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών, με οποιαδήποτε μορφή και πρωταθλήτρια Ευρώπης αναδείχθηκε η Ρεάλ Μαδρίτης, επικρατώντας στον «εμφύλιο» της πρωτάρας τότε Βαλένθια με 3-0 σε «ξένο αχυρώνα» (Σταντ ντε Φρανς), προσθέτοντας το 8ο ευρωπαϊκό στέμμα.
2001
Από τις δύο διοργανώσεις που έγιναν σε διεθνές επίπεδο, η μία ήταν το Κόπα Αμέρικα που διεξήχθη στα γήπεδα της Κολομβίας και στο οποίο «καταποντίστηκαν» τόσο η Βραζιλία όσο και η Αργεντινή, καθώς δεν έφτασαν ούτε καν στους «4» της διοργάνωσης! Νικήτρια του Κόπα Αμέρικα ήταν η αμφιτρύωνα Κολομβία που νίκησε στον τελικό 1-0 το «guest star» Μεξικό.
Η άλλη διοργάνωση ήταν το Κύπελλο Συνομοσπονδιών που διεξήχθη στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας, ένα χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Σε αυτό, η Γαλλία έδειξε ακόμη μια φορά την καλή φόρμα στην οποία βρισκόταν από το 1998 και έφτασε στον τελικό νικώντας τη μία εκ των διοργανωτών, Ιαπωνία με 1-0, κατακτώντας το άτυπο «τρεμπλ». Τίποτα δεν έδειχνε το τι θα επακολουθούσε ένα χρόνο αργότερα.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Ο δεύτερος τελικός της δεκαετίας παίχτηκε στο Σαν Σίρο ανάμεσα στην πάντα υπολογίσιμη Μπάγερν Μονάχου και την «παλιά» πλέον σε τελικούς Βαλένθια. Η Μπάγερν ήταν πιο ψύχραιμη και σήκωσε το τρόπαιο, σε έναν αγώνα που η μπάλα μπήκε στα δίχτυα 11 φορές, αλλά μόνο από το σημείο του πέναλτι! Η Βαλένθια ξεκίνησε το ματς ιδανικά με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Γκαΐθκα Μεντιέντα μόλις στο 3ο λεπτό, αλλά ένα αντίστοιχο του Έφενμπεργκ στο 50ο λεπτό οδήγησε το ματς στην παράταση και αργότερα στα πέναλτι, με πιο εύστοχους τους Βαυαρούς.
2002
Χρονιά Μουντιάλ το 2002 και αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε δυο πρωτοτυπίες. Η πρώτη ήταν ότι θα διεξαγόταν για πρώτη φορά σε ασιατικό έδαφος και η δεύτερη, όχι σε μια χώρα, αλλά σε δύο (Ιαπωνία και Ν. Κορέα). Το ερώτημα τη φίλαθλης κοινής γνώμης ήταν ποια από τις παραδοσιακές δυνάμεις θα σήκωνε το βαρύτιμο τρόπαιο σε ουδέτερο έδαφος. Αυτό το Μουντιάλ ανέδειξε την οικοδέσποινα Κορέα σε υπολογίσιμη δύναμη, αλλά έπρεπε να συμβούν κάποια φαλτσοσφυρίγματα εις βάρος της Ιταλίας και της Ισπανίας για να συμβεί αυτό. Την πορεία της Κορέας ανέκοψε η Γερμανία που σχεδόν από το πουθενά έφτασε στον τελικό, καθώς κανείς δεν την περίμενε μετά και την παταγώδη αποτυχία του ΕURO. Ωστόσο, η Βραζιλία του Σκολάρι, ήταν σαφώς ανώτερη από τα «πάντσερ» και χάρη στα τρία «Ρ» (Ριβάλντο, Ρονάλντο και Ροναλντίνιο) νίκησε εύκολα 2-0 τους Γερμανούς στον τελικό. Αρνητικές εκπλήξεις της διοργάνωσης η κάτοχος του τροπαίου Γαλλία, που βρέθηκε θύμα της πρεμιέρας, ηττώμενη από τη Σενεγάλη με 1-0 και δε μπόρεσε να περάσει ούτε από τη φάση των ομίλων (!), όπως και η Αργεντινή που πήγαινε ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Το Χάμπντεν Παρκ της Γλασκώβης υποδεχόταν το ξεκάθαρο φαβορί Ρεάλ Μαδρίτης και τη «Σταχτοπούτα» Λεβερκούζεν, αλλά η κατάκτηση του 9ου τροπαίου, δεν θα ήταν τόσο εύκολη υπόθεση για τους «μερένγκες». Η Ρεάλ προηγήθηκε, αρκετά νωρίς με τον «συνήθη» ύποπτο Ραούλ και όλα έδειχναν ότι θα τέλειωναν εκεί. Όμως ο Λούσιο ισοφάρισε αμέσως και το ματς γινόταν ντέρμπι. Η Ρεάλ χρειάστηκε το γκολ για Όσκαρ του Ζινεντίν Ζιντάν στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου και τις σωτήριες επεμβάσεις του Κασίγιας για να καταβάλλει την αντίσταση της Λεβερκούζεν.
2003
Το 2003 ήταν χρονιά ανάπαυσης για τις εθνικές ομάδες ενόψει των επόμενων καλοκαιριών και δεν υπήρχε καμιά σημαντική διοργάνωση, εκτός από αυτές που συμμετείχαν στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών που έγινε στη Γαλλία. Τροπαιούχος αναδείχτηκε και πάλι η Γαλλία, αλλά αυτό λίγη σημασία είχε, καθώς το τουρνουά επισκιάστηκε από τον live θάνατο του Μαρκ Βιβιέν Φοέ, στον αγώνα του Καμερούν κόντρα στην Κολομβία.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Σειρά της Ιταλίας να δει δυο ομάδες της σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με θέατρο διεξαγωγής του νέου «εμφυλίου» αυτό «των ονείρων», δηλαδή το Ολντ Τράφορντ. Οι δυο ομάδες, Γιουβέντους και Μίλαν, διεκδικούσαν το τρόπαιο μετά από αρκετά χρόνια αφάνειας (από το 1998 και το 1995 αντίστοιχα) και ήθελαν να αρπάξουν αυτή την ευκαιρία. Δυστυχώς, όμως, στον τελικό υπερίσχυσε το ρητό «φοβάται ο Γιάννης το θεριό...» και οι δυο φιναλίστ δε μας αποζημίωσαν με θέαμα. Μοιραία, το ματς οδηγήθηκε στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι, όπου και εκεί μίλησαν οι δυο τερματοφύλακες, Μπουφόν και Ντίντα, με νικητή τον δεύτερο που απέκρουσε ένα περισσότερο (τρία συνολικά). Το «άγιο δισκοπότηρο» στη Μίλαν έδωσε ο Αντρέι Σεβτσένκο με το τελευταίο πέναλτι της διαδικασίας.
2004
«Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», είχε πει κάποτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ για την αντίσταση των Ελλήνων απέναντι σε Ιταλούς και Γερμανούς. Περίπου 60 χρόνια αργότερα ήρθαν οι απόγονοι αυτών των ηρώων, σε ποδοσφαιρική έκδοση, για να τρελάνουν όλο τον πλανήτη και να πραγματοποιήσουν το μεγαλύτερο αθλητικό θαύμα, βγαλμένο από ταινίες του Χόλυγουντ. Η Ελλάδα πήγαινε στο EURO μόλις για δεύτερη φορά, με χαμηλές προσδοκίες (θεωρητικά δεν το επέτρεπε και ο όμιλος), δηλαδή μια αξιοπρεπή εμφάνιση και έφτασε να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης! Αυτό που φαινόταν σα φάρσα στην πρεμιέρα (2-1 την οικοδέσποινα Πορτογαλία), επαναλήφθηκε και στα επόμενα παιχνίδια και η Ελλάδα έδιωχνε από το δρόμο της (και από το EURO) διαδοχικά τις Ισπανία, Γαλλία (κάτοχο του τροπαίου) και Τσεχία (το μεγάλο φαβορί), δείχνοντας ότι το «μοιραίο» θα συνέβαινε. Ο τελικός ήταν η επανάληψη του παιχνιδιού της πρεμιέρας και η Πορτογαλία αποδείχτηκε για δεύτερη φορά «λίγη» για να σταματήσει τους «πεινασμένους» για δόξα Έλληνες. Η επιτυχία θεωρήθηκε από πολλούς εφάμιλλη της Δανίας το 1992, με τη διαφορά ότι οι Δανοί ήταν πιο συνεπείς στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις και διέθεταν πλειάδα αστεριών.
Από την άλλη, στην αντίστοιχη διοργάνωση της Ν. Αμερικής, δεν υπήρχε κάποια έκπληξη (όπως στην Κολομβία) και στον τελικό της Λίμα έφτασαν οι «αναμενόμενες», Βραζιλία και Αργεντινή. Ο αγώνας για το τρόπαιο της καλύτερης ομάδας ήταν αμφίρροπος και δικαίωσε τους απανταχού οπαδούς των δυο ομάδων, καθώς η κανονική διάρκεια του αγώνα έληξε 2-2 και η Βραζιλία ήταν η τελική νικήτρια χάρη στη διαδικασία των πέναλτι (4-2).
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Φαίνεται ότι το 2004 ήταν η χρονιά των εκπλήξεων και ίσως η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Πόρτο προμήνυε το «θαύμα» της Πορτογαλίας. Για πρώτη φορά το ζευγάρι του τελικού που πάτησε το χορτάρι του «Άουφσάλκε Αρένα» στο Γκέζελκιρχεν δεν αποτελούταν από κάποια από τις λεγόμενες «μεγάλες» ομάδες της Ευρώπης, αλλά από τις «ταπεινές» Πόρτο και Μονακό, με τη συμμετοχή μάλιστα ενός Έλληνα παίκτη για πρώτη φορά, του Άκη Ζήκου. Η Πόρτο έκανε το «μπαμ» αποκλείοντας τη Μάντσεστερ στη φάση των «16», μέσα στο Όλντ Τράφορντ και έτσι τα εμπόδια των Λιόν και Λα Κορούνια έμοιαζαν χαμηλά. Από την άλλη και η Μονακό είχε να επιδείξει τους αποκλεισμούς των Ρεάλ και Τσέλσι για να φτάσει στον τελικό. Εκεί όμως, δε μπόρεσε να αντισταθεί στην ανωτερότητα των «δράκων», που με γκολ των Κάρλος Αλμπέρτο, Ντέκο και Αλένιτσεφ επικράτησαν με 3-0 και σήκωσαν το δεύτερο τρόπαιό τους.
2005
Το μόνο αξιοσημείωτο ποδοσφαιρικό γεγονός ήταν το κύπελλο συνομοσπονδιών που έλαβε χώρα στη Γερμανία, ως «test event» για το Μουντιάλ του 2006. Από αυτό δε θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα, ως εκπρόσωπος της Ευρώπης, αλλά η πορεία της δεν ήταν ανάλογη με αυτή του EURO, αρχίζοντας με το 0-3 απέναντι στο «μεγαθήριο» Βραζιλία. Και αν αυτό αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό, τότε η ήττα 1-0 από την «υπερηχητική» Ιαπωνία ήταν αναπάντεχη και καταδικαστική για τη συνέχεια. Το μόνο που κατάφερε η Ελλάδα ήταν να πάρει το βαθμό της ισοπαλίας απέναντι στο Μεξικό (0-0), μη καταφέρνοντας και πάλι να σκοράρει σε διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς. Ο τελικός ήταν μάλλον αναμενόμενος, καθώς η Βραζιλία αντιμετώπισε την Αργεντινή, στην επανάληψη του τελικού του Κόπα Αμέρικα ένα χρόνο πριν. Αυτή τη φορά δε χρειάστηκε πέναλτι και ούτε καν παράταση, αφού οι «καριόκας» ήταν πολύ ανώτεροι και κέρδισαν 4-1 την «αλμπισελέστε».
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Μετά το «ευχάριστο» διάλειμμα το 2004, η τάξη των πραγμάτων επανήλθε το 2005 στο «Κεμάλ Ατατούρκ», με δυο ομάδες-θρύλους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τη Λίβερπουλ και τη Μίλαν. Οι «κόκκινοι» διεκδικούσαν το βαρύτιμο τρόπαιο είκοσι χρόνια αργότερα μετά τον «μαύρο» τελικό του Χέιζελ και τίποτα δεν έδειχνε στο ημίχρονο ότι θα επανέρχονταν στην κορυφή της Ευρώπης μετά το 1984. Όμως χάρη στη γνωστή αγγλική επιμονή το 0-3 έγινε 3-3 και ο περίπατος της Μίλαν έγινε εφιάλτης. Η Λίβερπουλ δε μπόρεσε να ολοκληρώσει την ανατροπή στην παράταση και αφού εκεί σώθηκε από τις επεμβάσεις του Ντούντεκ, ο τελικός οδηγήθηκε στα πέναλτι. Η Μίλαν όμως δεν έδειξε την ίδια ψυχραιμία όπως το 2003 και έτσι η Λίβερπουλ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης πρώτη φορά μετά το 1984, πάλι επί ιταλικής ομάδας (τότε η Ρόμα),
2006
Χρονιά Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτή τη φορά η διοργάνωση επέστρεφε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Γερμανία, αλλά η Ελλάδα δε μπόρεσε να είναι παρούσα στα γερμανικά γήπεδα, όπως ένα χρόνο πριν. Το σκάνδαλο «Καλτσιόπολι» λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ, άφηνε την Ιταλία μέσα στην υποψία, τη γκρίνια και την αμφισβήτηση. Όμως η «σκουάντρα ατζούρα» ήταν αποφασισμένη να αποδείξει ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τις ικανότητες των παικτών της και μετά την αμφισβητούμενη πρόκριση επί της Αυστραλίας στη φάση των «16», έφτασε στον ημιτελικό κόντρα στην αναγεννημένη οικοδέσποινα, Γερμανία την οποία νίκησε και βρέθηκε στον τελικό απέναντι στην «παλιά» γνώριμη Γαλλία, η οποία ξεπέρασε το «σοκ» του 2002. Ο τελικός άρχισε ωραία για τον Ζιντάν, που έβαλε μπροστά τους Γάλλους, αλλά στιγματίστηκε από την «κουτουλιά» του Γάλλου άσου στον Ματεράτσι, στο «πικρό» αντίο του από την ενεργό δράση. Έξι χρόνια μετά ήταν οι Ιταλοί που ισοφάρισαν και το ματς αυτή τη φορά οδηγήθηκε στα πέναλτι, όπου οι γείτονες ευστόχησαν και στις πέντε εκτελέσεις, παίρνοντας εκδίκηση για τον τελικό του Ντε Κάιπ. Επιπλέον, έφτασαν στην κορυφή του κόσμου μετά από 24 χρόνια πάλι επί ευρωπαϊκού εδάφους και ξαναέγιναν παγκόσμια δύναμη.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Το 2006 ήταν η ευκαιρία της Μπαρτσελόνα να αναδειχτεί κορυφαία ομάδα της Ευρώπης, μετά από 14 χρόνια, καθώς εκείνη τη χρονιά έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο και αντίπαλός της στον τελικό του «Σταντ ντε Φρανς» ήταν μια ομάδα στα μέτρα της, η Άρσεναλ. Οι «κανονιέρηδες» σκόραραν πρώτοι, δίνοντας ενδιαφέρον στο παιχνίδι, αλλά η αποβολή του Λέμαν, οδήγησε στη συνεχή πολιορκία των «μπλαουγκράνα», την οποία η Άρσεναλ δε μπόρεσε να αποκρούσει και χάρη στον Μπελέτι η Μπαρτσελόνα ανέτρεψε το σκορ (2-1) και πήρε αυτό που της άξιζε.
2007
Το Κόπα Αμέρικα είχε και πάλι την τιμητική του το 2007, σε μια χρονιά, χωρίς EURO και Μουντιάλ. Αυτή τη φορά το «θέατρο» της ποδοσφαιρικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Βραζιλία και Αργεντινή ήταν η Βενεζουέλα, αλλά και πάλι η Βραζιλία ήταν σαρωτική, αποδεικνύοντας την ανωτερότητά της για μια ακόμα φορά απέναντι στην Αργεντινή νικώντας την για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε τελικό διοργάνωσης, αυτή τη φορά με 3-0.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Ένα παιχνίδι της μοίρας έκρυβε το 2007 για τις Μίλαν και Λίβερπουλ, οι οποίες θα ξαναβρίσκονταν αντιμέτωπες σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ δυο χρόνια μετά, πάλι σε Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά αντί για την Κωνσταντινούπολη, αυτή τη φορά στην Αθήνα. Η πόλη ήταν γούρικη για τη Μίλαν, γιατί στο ίδιο γήπεδο είχε νικήσει και την Μπαρτσελόνα το 1994 και οι «ροσονέρι» ήλπιζαν βάσιμα σε εκδίκηση. Όντως, αυτό συνέβη καθώς στο ΟΑΚΑ η Μίλαν σήκωσε το τρόπαιο για δεύτερη φορά (και 7η συνολικά) και το προβάδισμα των δύο γκολ αποδείχτηκε αρκετό, με τη Λίβερπουλ απλά να μειώνει σε 2-1 στο τέλος.
2008
Ώρα EURO με την Ελλάδα παρούσα για τρίτη φορά, με τους συνειρμούς να είναι αυτονόητους. Σε αυτή τη διοργάνωση η Ελλάδα πήγαινε να υπερασπιστεί τον τίτλο της και οι προσδοκίες απαιτούσαν τουλάχιστον την πρόκριση στου «8», με τη μοίρα να επιφυλάσσει τους ίδιους σχεδόν αντιπάλους στον όμιλο (αντί για Πορτογαλία, η Σουηδία). Όμως, το 2008 τα πράγματα ήρθαν ανάποδα και αυτό που ήταν αναμενόμενο να συμβεί τέσσερα χρόνια πριν, έγινε δυστυχώς στο γήπεδο του Σάλτσμπουργκ, όπου η χώρα μας γνώρισε τρεις ήττες, παίζοντας πολύ προβλέψιμα, καταφέρνοντας μόνο να σκοράρει το (μοναδικό) γκολ της τιμής απέναντι στην Ισπανία. Η Ισπανία, πάντως ήταν αυτή που έμελε να πάρει το στέμμα από την Ελλάδα, βγαίνοντας από τη «ναφθαλίνη» του ποδοσφαιρικού χρονοντούλαπου 44 χρόνια αργότερα από το μοναδικό τρόπαιο που είχε κατακτήσει, φτάνοντας στον τελικό της Βιέννης σχετικά εύκολα (μοναδικό δύσκολο εμπόδιο η Ιταλία). Εκεί ένα γκολ του Τόρες ήταν αρκετό για να δώσει τη νίκη στους «φούριας ρόχας» και να αποτινάξει τη «ρετσινιά» του «λούζερ», καθώς για πρώτη φορά η Ισπανία επιβεβαίωνε τον τίτλο του φαβορί.
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Μετά τους «εμφυλίους» ισπανικών και ιταλικών ομάδων, ήταν σειρά της Αγγλίας να δει δύο ομάδες της σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, οπότε καμία έκπληξη δεν έκανε στην κοινή γνώμη το ζευγάρι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι στο «Λουζνίκι» της Μόσχας. Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς έβλεπε για πρώτη φορά το όνειρο του να φτάνει κοντά στην πραγματοποίηση, ειδικά μετά το ξεπέρασμα του αρχικού «σοκ» από το προβάδισμα της Μάντσεστερ. Η Τσέλσι ισοφάρισε, έχασε ευκαιρία να νικήσει στην κανονική διάρκεια, αλλά της δόθηκε η ευκαιρία να επανορθώσει στην τελευταία εκτέλεση των πέντε πρώτων πέναλτι. Εκεί το γλίστρημα του Τέρι ήταν συμβολικό, καθώς αυτή η άστοχη εκτέλεση οδήγησε στο «ζωντάνεμα» των «κόκκινων διαβόλων» και την απόκρουση του Βαν Ντερ Σαρ που τελικά έδωσε το τρόπαιο στην ομάδα του.
2009
Το 2009 επεφύλασσε το Κύπελλο Συνομοσπονδιών από διεθνούς άποψης και το μέρος ήταν η Ν. Αφρική, δείχνοντας πόσο έτοιμη είναι για το επόμενο τεστ, τη διοργάνωση του Μουντιάλ, όπου θα συμμετάσχει και η χώρα μας. Το μόνο ματς που περίμενε όλος ο κόσμος, με βάση τις διασταυρώσεις, ήταν ο τελικός ανάμεσα σε Βραζιλία και Ισπανία. Ένα ματς που δεν έγινε ποτέ, ή τουλάχιστον παρατάθηκε για του χρόνου, καθώς οι ΗΠΑ νίκησαν την Ισπανία στον ημιτελικό της διοργάνωσης, μπόρεσαν να επαναλάβουν την ίδια εμφάνιση στον τελικό, αλλά τελικά υποτάχθηκαν στην ανωτερότητα της Βραζιλίας (3-2).
ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: Ίσως ήταν ο τελικός που όλοι περίμεναν, καθώς οι Μάντσεστερ και Μπαρτσελόνα ήταν οι καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Όμως, οι «μπλαουγκράνα» δε γνώρισαν μεγάλη αντίσταση, απέναντι σε μια απογοητευτική Μάντσεστερ και με δυο γκολ, ένα του Ετό' ο και ένα του Μέσι κατέκτησαν για δεύτερη φορά το τρόπαιο μέσα σε τέσσερα χρόνια, ενώ οι «κόκκινοι διάβολοι» αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και δε μπόρεσαν να υπερασπιστούν σε καμία στιγμή τον τίτλο τους.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
