Γράμμα σε έναν ΑΕΚτζή!

Αγαπημένε μου ΑΕΚτζή,

Θυμάσαι πριν εννέα χρόνια ένα παιχνίδι ΑΕΚ-Ολυμπιακού; Το ίδιο λέμε, ναι... Εκείνο τον Οκτώβριο του 2004, όταν ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν ακόμα ένα πρόσωπο που αγαπούσες και ο Τραϊανός Δέλλας έπαιζε ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Σου φαίνεται απίστευτο ότι πέρασαν εννέα χρόνια, έτσι δεν είναι; Ο Ντέμης τώρα απασχολεί την επικαιρότητα της ΑΕΚ μόνο όταν γράφει status στο facebook και ο Τραϊανός είναι εκείνος ο ψηλός τύπος με το κουστούμι στον πάγκο της αγαπημένης σου ομάδας. Να είσαι περήφανος και για τους δύο. Να είσαι περήφανος και για την ομάδα σου.

Τότε, περίπου 60.000 οπαδοί ήταν στο ΟΑΚΑ. Ο απολογισμός ήταν ένα μπουκάλι στον Ριβάλντο την ώρα που έγινε αλλαγή κι εκείνος που το πέταξε αποδοκιμάστηκε από το πλήθος. Η ΑΕΚ δεν κέρδισε. Ήρθε 0-0 σε μια νέα εποχή που φαινόταν να ξημερώνει για το σύλλογο. Τη διέλυσαν τα pin, τα πάρτι, οι κόντρες, ο Βάλνερ και κάποιοι κουκουλοφόροι σε Περιστέρι, Λιβαδειά, ΟΑΚΑ. Θυμάσαι τι έγινε τότε αγαπημένε μου ΑΕΚτζή; Τους άφησες να κάνουν κουμάντο. Δε σε κατηγορώ, δεν ήξερες καλύτερα ή δεν μπορούσες περισσότερο. Μήπως άκουσες αγαπημένε μου φίλε τι έγινε πρόσφατα στον αγώνα της Γκλάντμπαχ με την Κολωνία; Μασκοφόροι εισέβαλλαν στο γήπεδο μόλις μπήκε το γκολ στο 90', η διοίκηση τους αναγνώρισε και έδωσε στην αστυνομία τα ονόματά τους για να συλληφθούν. Ο Τύπος δεν κατηγόρησε την ενέργειά τους και η διοργανώτρια αρχή υπήρξε αρωγός στην προσπάθεια.

Χθες, το γήπεδο ήταν πάλι γεμάτο. Μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεσαι αγαπημένε μου φίλε... Τρία χρόνια περίμενες ένα τέτοιο ματς. Πριν λίγες ημέρες έπαιζες με την Ερμιονίδα και πέρυσι έκανες tour στα νησιά με τον Πανναξιακό, τον Ηρόδοτο, τον Άγιο Νικόλαο και τον Ερμή Ζωνιανών. Αν και με τον τελευταίο, επειδή έχεις και χιούμορ ως οπαδός, σίγουρα θα το διασκέδασες! Σου είπαν ότι θα πας στη Γ' Εθνική για να γυρίσεις πιο δυνατός! Πληγώθηκες, αλλά το δέχτηκες. Έπρεπε να πείσεις το παιδί σου να μην αλλάξει ομάδα με την αιτιολογία ότι «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ» και να του εξηγήσεις ότι η διαφορετικότητα δεν έγκειται στην κατηγορία που αγωνίζεσαι.

Έπρεπε κι εσύ ο ίδιος να είσαι σκληρός! Να ακούς τα πειράγματα στη δουλειά, να παίζεις μπάλα τα Σαββατοκύριακα στον Αγ. Κοσμά και να υποδύεσαι ότι είσαι ο Ντακόλ και όχι ο Νάτσο Σκόκο, που ήταν ο αγαπημένος σου παίκτης. Έπρεπε να βλέπεις το Σάββατο Γ' Εθνική και μέσα στην εβδομάδα Champions League. Κι έπρεπε να προσποιείσαι ότι δε θυμάσαι τον αγώνα με τη Μίλαν τον Νοέμβριο του 2006 ή το καρδιοχτύπι με την Άντερλεχτ ένα μήνα μετά την τεράστια νίκη. Άντεξες, όμως... Πείστηκες ότι η ομάδα σου έρχεται και έρχεται για τα καλά! Και η αλήθεια, να ξέρεις, δεν απέχει πολύ.

Ικανοποιήθηκες με την άνοδο και πείστηκες και για τη Β' Εθνική. Πήγαινες στο γήπεδο σα να ήταν γιορτή, έκοβες περισσότερα εισιτήρια από τις περισσότερες ομάδες Super League, έβλεπες ξανά κάτι που έμοιαζε με ποδόσφαιρο και άφησες την ελπίδα να γεμίσει την καρδιά σου. Καλά έκανες! Η δική σου ελπίδα γέμισε με ελπίδα και όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Για 89 λεπτά! Αγαπημένη μου ΑΕΚτζή είχες περίπου 65.000 φίλους στο γήπεδο χθες, αλλά είχες και 50 εχθρούς. Αυτούς πρέπει να απομονώσεις για να μην σου σκοτώσουν την ελπίδα. Εκεί να εστιάσεις. Άσε τους αντιπάλους. Εκείνοι σε φοβούνται και σε αντιμετωπίζουν με ειρωνείες. Πάντα αυτό έκαναν, είναι η φύση του ανθρώπου να μειώνει ό,τι δεν μπορεί να αντιληφθεί. Θεωρεί πως αν το φέρει στο επίπεδό του, είναι πιο εύκολο να το αντιμετωπίσει.

Αγαπημένη μου ΑΕΚτζή, έρχεσαι! Το ξέρουμε ότι έρχεσαι... Το γράφεις στο twitter, στο facebook, το ποστάρεις στο instagram, το ζωγράφισες στο πούλμαν και το «φωνάζουν» όλες οι κινήσεις που γίνονται. Αλλά αγαπημένε μου ΑΕΚτζή κάνε μου σε παρακαλώ μια χάρη. Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου. Άφησε κάποιους στο δρόμο και μετά έλα. Σε περιμένουμε όλοι... Αλλά έλα μόνος σου! Έλα στο πρόσωπο του παιδιού που δεν δακρύζει από φόβο στην αγκαλιά του μπαμπά του, στο πρόσωπο του Κώστα Νεστορίδη που κλαίει στο γήπεδο, στο πρόσωπο του κάθε ηλικιωμένου που πρόλαβε τη Νέα Φιλαδέλφεια, πρόλαβε τον Λουκά Μπάρλο και θέλει να προλάβει να πανηγυρίσει έναν ακόμα τίτλο. Έλα στο πρόσωπο του πιτσιρικά που ανοίγει τα χέρια και περιμένει το έναυσμα για να φωνάξει «ΑΕΚ», έλα στο πρόσωπο του Μιχάλη Παυλή, έλα στο πρόσωπο του Τραϊανού Δέλλα, έλα στο πρόσωπο μιας διοίκησης που ξέρει τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ.

Έλα και μη φοβηθείς να τους κάνεις στην άκρη. Σου στέρησαν το δικαίωμα να πανηγυρίσεις το τελευταίο κύπελλο, σου στέρησαν το δικαίωμα να κλάψεις για τον υποβιβασμό, σου στέρησαν το δικαίωμα χθες να χειροκροτήσεις την ομάδα. Αν σου έδιναν την ευκαιρία, θα καταλάβαινε και το παιδί σου τι εννοούσες τα τελευταία δύο χρόνια... Μην τους αφήσεις να σου στερήσουν το όνειρο! Κι αυτή τη φορά, αγαπημένε μου ΑΕΚτζή, στο υπόσχομαι δε θα είσαι μόνος σου!

Το άρθρο δημοσίευθηκε στην ιστοσελίδα: sdna.gr