Βρε μπελάς που τους βρήκε…

Δεν μου είναι εύκολο να καταλάβω την λογική των επιθέσεων στον Μελισσανίδη χθες, από τις δύο από τις τρεις εφημερίδες που υποστηρίζουν τον ΟΣΦΠ. Αν κατάλαβα καλά, το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν, ήταν ότι η ΑΕΚ του Μελισσανίδη δεν μπορεί να μιλάει για κάθαρση του ποδοσφαίρου, λόγω όσων αναφέρουν στα σχετικά δισέλιδα...

Είναι η γνωστή ιστορία που έχει ακουστεί κατά κόρο, ότι δήθεν η ΑΕΚ την εποχή των τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων, με Γενεράκη την πρώτη χρονιά και ειδικά με Μελισσανίδη - Καρρά τις δύο επόμενες, απολάμβανε εύνοιας.

Βέβαια για μια ακόμη φορά σε σχετική κουβέντα, αδυνατεί κάποιος να παραθέσει ένα έστω σοβαρό περιστατικό που να αποδεικνύει εύνοια της ΑΕΚ τότε. Και μένουμε σε εκείνο το γνωστό με το πέναλτι στο ΑΕΚ - Λάρισα, που ο Μανωλάς, θυμίζω, παραδέχθηκε ότι δεν ήταν πέναλτι και τον... τιμώρησαν δυο ή τρεις μήνες αν θυμάμαι καλά.

Δεν θυμάμαι πάντως εκείνες τις χρονιές να πίστευε κανείς πως ότι και να γινόταν, η ΑΕΚ θα έπαιρνε οπωσδήποτε το πρωτάθλημα. Κι ας είχε αναμφισβήτητα την καλύτερη ομάδα κι ας έπαιζε ποδόσφαιρο από το καλύτερο που είδαμε ποτέ στα Ελληνικά γήπεδα.

Θυμάμαι επίσης ότι η ΑΕΚ... έχανε κιόλας, δεν απαγορευόταν να χάσει. Την σεζόν 1992-1993 την πρώτη του Μελισσανίδη, πήρε το πρωτάθλημα με ένα βαθμό διαφορά από τον Παναθηναϊκό. Είχε 4 ήττες και 6 ισοπαλίες σε 34 ματς.

Την επόμενη μάλιστα, είχε 5 ήττες και 4 ισοπαλίες. Πήρε το πρωτάθλημα με 7 βαθμούς διαφορά από τον Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα μάλιστα το εξασφάλισε μαθηματικά μόλις την προτελευταία αγωνιστική με τη νίκη 2-1 στην Καλαμαριά. Μόνο με νίκη το εξασφάλιζε μαθηματικά. Θυμάμαι και κάτι άλλο... Μια αγωνιστική πριν, στην Φιλαδέλφεια είχαμε φιέστα γιατί με νίκη επί της Ξάνθης παίρναμε το πρωτάθλημα, αλλά το ματς έληξε 2-2. Και τρέχαμε...

Ακριβώς δηλαδή ότι γίνεται και τώρα με τον ΟΣΦΠ. Απρόβλεπτα τα πάντα...

Αλλά μου άρεσε πολύ κι ένα άλλο παράδειγμα που χρησιμοποιήθηκε στα χθεσινά δημοσιεύματα. Το ματς Εδεσσαϊκού - ΑΕΚ 0-1, την προτελευταία αγωνιστική την σεζόν 1992 -1993.

Το ματς ήταν ύποπτο κατά τα δημοσιεύματα, επειδή «λέγεται» πως ο Κόλεφ πριν εκτελέσει το πέναλτι έδειξε, λέει, στον Μήνου σε ποια γωνία θα πάει η μπάλα!!! Μιλάμε για φοβερό επιχείρημα. Πως του το έδειξε; Κούνησε το κεφάλι προς κάποια πλευρά; Του έκλεισε το μάτι; Το...αριστερό για να καταλάβει; Έλα Χριστέ μου...

Το γεγονός ότι στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς, στο 0-0 καταλογίστηκε πέναλτι υπέρ του Εδεσσαϊκού εναντίον της ΑΕΚ του Μελισσανίδη, προφανώς δεν δείχνει τίποτα... Για τέτοιο έλεγχο του παρασκηνίου μιλάμε. Να παίζεις μια χρονιά με αντίπαλο τον Εδεσσαϊκό και να δίνουν σε βάρος σου πέναλτι. Το οποίο μια που το έφερε η κουβέντα, ήταν και αμφισβητούμενο.

Σκεφθείτε δηλαδή να παίζει τώρα ο ΟΣΦΠ προτελευταία αγωνιστική και να θέλει οπωσδήποτε νίκη ( προτελευταία αγωνιστική, λέμε τώρα...) για παράδειγμα στην Κέρκυρα. Και να καταλογιστεί πέναλτι σε βάρος του στο 0-0.... Χαχαχαχα.... Τι λέμε, ε;

Θα μου πείτε, κάθεσαι και τα αναλύεις αντί απλά να γελάς. Σωστό κι αυτό, αλλά ξέρετε και η παραχάραξη της ιστορίας για εκείνες τις χρονιές, με ενοχλεί πολύ.

Άλλο η ΑΕΚ κυνηγούσε τις καταστάσεις που υπήρχαν και τότε και προσπαθούσε να προστατευθεί, άλλο το σκέφτονταν και μια και δυο και τρεις και...δέκα τρεις πριν την πειράξουν, άλλο αυτό που προσπαθεί να περάσει η προπαγάνδα τους όσο περνάν τα χρόνια.

Τέλος πάντων η ουσία της υπόθεσης είναι πως συνεχίζεται αυτή η ιστορία κατά του Μελισσανίδη και της ΑΕΚ. Ιστορία που σαφώς έχει πολλά πλοκάμια και θεωρώ ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την νυν διοικητική κατάσταση στον ΟΣΦΠ. Έχει να κάνει και εκπορεύεται κι από την προηγούμενη...

Αυτό που μου προκαλεί απορία πάντως, είναι το γεγονός ότι έχουν πέσει με τα μούτρα σε αυτή την ιστορία, την στιγμή που από αυτό αν υπάρχει μια συγκεκριμένη επίπτωση, είναι η ενδυνάμωση της θέσης του Μελισσανίδη στην συνείδηση των ΑΕΚτζήδων.

Δηλαδή με αυτά που γίνονται, ακόμη και οι πιο επιφυλακτικοί ΑΕΚτζήδες καταλαβαίνουν πόσο θετική είναι για την ομάδα τους η εκ νέου δραστηριοποίηση του «Τίγρη».

Και αν σκεφτεί κανείς πως όλα αυτά συμβαίνουν λίγα 24ωρα πριν από την πρώτη φορά που θα μιλήσει δημόσια για την επιστροφή του στα διοικητικά της ΑΕΚ, τότε μιλάμε για...απογείωση στην συνείδηση του φίλαθλου κόσμου της «Ένωσης».

Από αυτή την άποψη θα συμφωνήσω με κάτι που διάβασα χθες. Αν προδίδει κάτι αυτή τους η στάση, αυτό δεν είναι πλέον απλώς προβληματισμός κι ανησυχία, αλλά πανικός. Προφανώς θεωρούσαν μέχρι τώρα ότι η κατάσταση που έχουν στήσει, θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια ακόμη και τίποτε δεν θα εμφανιζόταν που θα μπορούσε να την απειλήσει. Αυτό αποδεικνύεται τώρα.

Γιατί όταν πανικοβάλλεσαι από τώρα, για κάποιον που θα βρεις μπροστά σου σε δυο χρόνια, αυτό σημαίνει πως μέσα σου το είχες και σαν στόχο και «δεμένο», ότι δεν θα άφηνες κανέναν να σηκώσει κεφάλι για πολλά χρόνια ακόμη.

Επίσης αναρωτιέμαι αν θεωρούν ότι με τέτοιου είδους τακτικές «αποδομούν» το προφίλ του Μελισσανίδη, πολύ περισσότερο αν θεωρούν ότι καταφέρνουν κάτι τέτοιο εντός ΑΕΚ... Γιατί προφανώς και τον ίδιο τον Μελισσανίδη, τον ενδιαφέρει βασικά η απήχηση που έχει εντός ΑΕΚ. Αν θεωρούν κάτι τέτοιο, πραγματικά σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Από εκεί και πέρα, η δημοσίευση την ίδια μέρα, στην ουσία παρόμοιων και σε περιεχόμενο και σε έκταση δημοσιευμάτων σε δύο διαφορετικές εφημερίδες που στηρίζουν τον ΟΣΦΠ, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο.

Είναι φανερό ότι, για να το πούμε κομψά, απηχεί αυτή η σύμπτωση μια «αίσθηση» που πιθανότατα περνούσε προς τα έξω προχθές ο επίσημος ΟΣΦΠ... Μια «αίσθηση».

Μπράβο πάντως. Την ίδια ώρα που για ένα ακόμη καλοκαίρι, μια ατελείωτη σειρά Ευρωπαίων αστέρων του ποδοσφαίρου συνωστίζονται στην πύλη του Ρέντη ποιος θα μπει πρώτος μέσα, μπράβο που βρίσκουν χρόνο να ασχολούνται και με την ΑΕΚ του Μελισσανίδη... Βρε μπελάς που τους βρήκε.

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΩΡΑ των σπορ"