Δυνατή αχτίδα φωτός για την ΑΕΚ

Είχε πολύ καιρό να σκάσει έστω μισό χαμόγελο η ΑΕΚ. Χρόνια. Ακόμη και όταν πήρε την τελευταία της κούπα, το Κύπελλο του 2011, δεν κατάφερε να το χαρεί με την καρδιά της. Μπούκαραν οι κάφροι και έτρεχαν τα γυναικόπαιδα να σωθούν...

Τώρα, αμέσως μετά τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της, εμφανίστηκε ξαφνικά μία (δυνατή) αχτίδα φωτός και ελπίδας. Στο κάλεσμα του Μελισσανίδη για την κατασκευή γηπέδου στα πατρογονικά εδάφη της Νέας Φιλαδέλφειας, άρχισαν να ανταποκρίνονται πολλοί! Και ισχυροί! Μία ανταπόκριση που ήταν περισσότερο αναγκαία από κάθε άλλη φορά. Διότι το χτίσιμο (απ' την αρχή) μίας μεγάλης ομάδας προϋποθέτει να έχεις το δικό σου σπίτι...

Ο Πέτρος Παππάς και ο Πόλυς Χατζηιωάννου, οι οποίοι συναντήθηκαν με τον Μελισσανίδη και του υποσχέθηκαν να σταθούν στο πλευρό του και να συμβάλλουν στη χρηματοδότηση του πρότζεκτ "Αγιά - Σοφιά", αλλά και Τάκης Κανελλόπουλος, έχουν ήδη δηλώσει "παρόντες"! Ο "τσιμεντάς", όπως τον αποκαλούσε ο Μελισσανίδης στην κουβέντα του με την Original 21, μπορεί να μην έχει μιλήσει ακόμη με τον "Mr. Aegean" (και, όπως όλα δείχνουν, εν δυνάμει αφεντικό της ΑΕΚ) για το συγκεκριμένο θέμα, όμως σε όσους επικοινωνούσαν χθες μαζί του ήταν ξεκάθαρος: "Δεν επιθυμώ να εμπλακώ ξανά στα διοικητικά της ΑΕΚ, όποια κι αν είναι η επόμενη λύση, όμως αν μου ζητηθεί θα βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο, θα το κάνω". Σημαντικό και ελπιδοφόρο στοιχείο και αυτό. Γιατί όταν με το καλό μπει μπροστά το σχέδιο για να ξαναφτιάξει η ΑΕΚ το σπιτικό της στη Νέα Φιλαδέλφεια, τα μπετά θα στοιχίζουν κάποια εκατομμύρια...

Μέχρι και ο Ντέμης Νικολαΐδης έσπευσε να τηλεφωνήσει στον Μελισσανίδη για να του εκφράσει την απόλυτη στήριξή του και να τον διαβεβαιώσει ότι θα τον βοηθήσει όπου (τον) χρειαστεί. Οικονομικά, βέβαια, δεν μπορεί να συνεισφέρει. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά άλλα πράγματα που θα μπορούσε να κάνει στην επόμενη μέρα της ΑΕΚ εφόσον τον βάλει τελικά στο "παιχνίδι" ο "Μελισσάν". Παραγοντικά δεν τον εκτιμάει τον Ντέμη, όπως είπε (και) στους οργανωμένους, όμως έχει κι άλλες προοπτικές μία τέτοια σύμπραξη. Όπως, για παράδειγμα, το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης...

Ακόμη και ο Γκίκας Γκούμας, το "έτερον ήμισυ" του Πόλυ στην πάλαι ποτέ μετοχική ομάδα του "2004" στην ΑΕΚ, ενδέχεται να συνδράμει στο πλάνο για τη Νέα Φιλαδέλφεια. Στο μέτρο των δικών του δυνατοτήτων, φυσικά. Ωστόσο σημασία τέτοιες ώρες έχει η διάθεση για προσφορά από τους "έχοντες και κατέχοντες". "Άλλος με εκατό χιλιάδες, άλλος με πεντακόσιες, άλλος με ένα εκατομμύριο", όπως δήλωσε χθες ο Χατζηιωάννου. Εξάλλου, ο Γκίκας Γκούμας έχει έναν επιπλέον λόγο να μη λείπει (ούτε) αυτός από τούτο το προσκλητήριο. Το "βαρύ" επώνυμο που κουβαλάει...

Από τους "ισχυρούς" της "ομάδας Νικολαΐδη" μόνο ο Νοτιάς παραμένει... εξαφανισμένος. Ναι, έχασε (πολλά) λεφτά, τον πήραν διάφοροι τύποι στον λαιμό τους, έφτιαξε προπονητικό και τον βρίζουν κι από πάνω δίχως να έχει πάρει μισό νοίκι. Τα κατανοώ αυτά. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτός... ξέμεινε (μια και ο Παππάς είχε προλάβει να στρίψει δια του αρραβώνος με τους Supporters) να είναι μεγαλομέτοχος. Δική του εταιρεία είναι ουσιαστικά η ΑΕΚ.

Εκείνος, όμως, έδειξε μία πρωτοφανή στα... επιχειρηματικά χρονικά ανευθυνότητα και μία προκλητική αναισθησία. Και την άφησε να φουντάρει χωρίς να μπει στον κόπο να κουνήσει το μικρό του δαχτυλάκι. Ούτε τηλέφωνο σήκωνε, ούτε σε e-mail απαντούσε, άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Λες και δεν υπήρξε ποτέ μέτοχος στην ΑΕΚ, λες και δεν έδωσε χρήματα, λες και διόρισε ποτέ δική του διοίκηση, λες και δεν έκανε το έργο στα Σπάτα. Απίθανα πράγματα...

Είναι κορόιδα, δηλαδή, ο Γκούμας, ο Χατζηιωάννου, ο Κανελλόπουλος που πλήρωσαν παραπάνω από όσα όφειλαν, παρέδωσαν τις μετοχές τους και αποχώρησαν όταν ένιωσαν πως δεν τους σήκωνε άλλο το κλίμα. Αλλά δεν πειράζει. Κύκλους κάνει η ζωή. Και ο καθένας παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει. Ακόμη κι αν αργεί λιγάκι παραπάνω να γυρίσει ο τροχός...

Υ.Γ.: Το μόνο που πικραίνει τον κόσμο της ΑΕΚ, όπως διαπίστωσα και στα χθεσινά μηνύματα που δέχτηκα, είναι η διαπίστωση ότι έπρεπε να προηγηθεί η υπέρτατη ταπείνωση του υποβιβασμού και της διαφαινόμενης πτώχευσης για να ενωθούν αυτές οι ΑΕΚτσήδικες (υπερ)δυνάμεις. Αν αποφάσιζαν να ενεργοποιηθούν και να δράσουν, έστω και εξωδιοικητικά, λίγο νωρίτερα, τότε η ΑΕΚ δεν θα έπεφτε. Αντιλαμβάνομαι ότι το πρόβλημα ήταν (και είναι) τα υπέρογκα χρέη. Αλλά και μόνο η φυσική παρουσία τους, η συμβουλή τους, μια δήλωση, μια κοινή εμφάνιση θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει ανάχωμα στην κατρακύλα προς τη Γ' Εθνική...

* Το κείμενο δημοσιεύθηκε στη LIVE SPORT