Η ΑΕΚ είχε πέσει από το καλοκαίρι

Η ΑΕΚ δεν έπεσε χθες. Είχε πέσει από το ξεκίνημα τούτης της καταραμένης σεζόν. Από τότε που παραδομένη στο χάος και εγκαταλελειμμένη από τους πάντες, είχε αφεθεί ακυβέρνητη, σε ανάξια χέρια, να οδεύσει προς τη μαύρη μοίρα της.
Από τότε φαινόταν πως το έργο θα εξελισσόταν σε δράμα. Από τότε που μοναχά δυο, τρεις "περίεργοι" φωνάζαμε ότι ο μοναδικός στόχος της ΑΕΚ θα έπρεπε να είναι φέτος να βάλει δύο ομάδες από κάτω της και να σωθεί.
Όμως, οι άνθρωποι που έστησαν τούτο το έκτρωμα χαμογελούσαν με σιγουριά και εξέφραζαν την πίστη τους, δια στόματος Τσιάρτα, ότι "αυτό το ρόστερ θα εξελιχθεί στην ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος"! "ΑΕΚ είμαστε, δεν πέφτουμε", έλεγαν οι περισσότεροι εντός και εκτός ομάδας...
Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος. Γιατί αντί να παίζει η ΑΕΚ με το μαχαίρι στα δόντια από την 1η αγωνιστική, αντί να έχει σημάνει γενική επιστράτευση, αντί να αντιμετωπίζουν άπαντες κάθε ματς σαν να ήταν το τελευταίο της ζωής τους, πήγαν με το... πάσο τους. Στο προηγούμενο παιχνίδι με τον ΠΑΣ, για παράδειγμα, έβλεπες την ΑΕΚ και νόμιζες ότι έπαιζε φιλικό. Κανένα πάθος, κανένα πνεύμα αυτοθυσίας, καμία συναίσθηση των συνθηκών. Αλλά τι να περιμένει κανείς, όταν ακούει τον πρώην προπονητή, τον απίθανο Λίνεν, να δηλώνει ότι... έδωσε ευκαιρίες σε παίκτες στα Γιάννινα (λες και ήταν περίοδος προετοιμασίας)!...
Μοιραία, έφτασε χθες η ΑΕΚ να παίζει 89 χρόνια ιστορίας σε ένα 90λεπτο. Σε έναν "τελικό" ζωής ή θανάτου. Και επειδή δεν ήταν μαθημένη σε τέτοιες καταστάσεις, επειδή δεν είχε ούτε τους κατάλληλους παίκτες, ούτε τη διοίκηση, ούτε τη γνώση και την εμπειρία να διαχειριστεί μία τέτοια συγκυρία, κατέρρευσε.
Το άγχος λύγισε τις ούτως ή άλλως μικρές και αδύναμες πλάτες των ποδοσφαιριστών της από το 1ο δευτερόλεπτο. Ήθελαν, αλλά... δεν ήξεραν. Και, βέβαια, δεν μπορούσαν. Στάθηκαν ανίκανοι να κάνουν έστω... μισή φάση. Αυτά τα soft παιδάκια που η ΑΕΚ είχε την ατυχία να φοράνε τη φανέλα της στη χειρότερη στιγμή της διαδρομής της, δεν γνώριζαν ούτε πώς να πάνε τουλάχιστον το ματς στον τσαμπουκά. Με μία κίτρινη τελείωσαν το ημίχρονο...
Και λίγο πριν το φινάλε, αποτελείωσαν την ΑΕΚ με το "ντου" κάποια άλλα παιδάκια που δηλώνουν... οπαδοί της. Αυτοί τράβηξαν τη σκανδάλη, την πυροβόλησαν στον "σταυρό" και της έδωσαν τη χαριστική βολή.
Πλην των... αιώνιων κάφρων και των παικτών, τις προηγούμενες σφαίρες τις είχαν ρίξει στο κορμί του Δικέφαλου οι δύο πρώην προπονητές της, εκείνοι που έφτιαξαν τη φετινό ρόστερ και, πάνω απ' όλους, οι αμέτοχοι και οι πρώην και νυν διοικούντες. Αυτοί έκαναν το έγκλημα. Η Ιστορία της ΑΕΚ τους έγραψε όλους με κατάμαυρα γράμματα. Και αν η ΑΕΚ έχει τον ελάχιστο αυτοσεβασμό θα πρέπει να τους απαγορεύσει να περνούν ακόμη και απέξω από το γήπεδό της εφ' όρου ζωής.
Υ.Γ.: Ο Τριτσώνης αρνήθηκε να βγει και να λήξει τυπικά το ματς (όπως έχει γίνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν) ώστε να μην πέσει από χθες η ΑΕΚ. Παρότι ο Πανθρακικός είχε πειστεί να επιστρέψει στο τερέν και μολονότι δεν υπήρχε ψυχή στις εξέδρες, ο ρέφερι αποφάσισε να τελειώσει το ματς (και μαζί την ΑΕΚ) στη φάση της εισβολής των κάφρων έπειτα από το αυτογκόλ. Τα τηλεφωνήματα που "έπεσαν" ήταν προφανώς πολύ πιο... βαριά από την ιστορία της ΑΕΚ. Και η γύμνια της ΑΕΚ σε διοικητικό και εξωδιοικητικό επίπεδο επιβεβαιώθηκε ακόμη μία φορά. Μόνο που αυτή ήταν η πλέον καθοριστική...
Υ.Γ.1: Η χθεσινή αγωνιστική ήταν απόλυτα σύμφωνη με τις... αρχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Νέα επεισόδια (απόρροια της ατιμωρησίας), ακόμη ένας ξυλοδαρμός επαγγελματία που πήγε να κάνει τη δουλειά του σε γήπεδο, ώρες έναρξης και λήξης αγώνων που μόνο... κοινές δεν ήταν, "ομορφιές", ήττες με κάτω τα χέρια, ομάδες αδιάφορες και δεν συμμαζεύεται. Ποτέ...
Υ.Γ.2: Ο τίτλος του προπονητή της χρονιάς ανήκει στον Σούλη (ένας είναι ο Σούλης), που μεταμόρφωσε τη μέχρι πρότινος δεύτερη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος (μετά την Κέρκυρα) σε... Μπαρτσελόνα. Τεσσάρες, πεντάρες, γκολάρες, θέαμα... Πρωταθληματική πορεία θα έκανε ο Άρης αν είχε τον Σούλη (και τον Σκόρδα, βεβαίως) από την αρχή της σεζόν. Και το... 1,28 που έδινε χθες η νίκη του επί του Αστέρα, "δώρο" ήταν. Ακόμη και το... 1,05 πολύ θα ήταν. Είπαμε, έφτιαξε ομαδάρα ο Σούλης.
Υ.Γ.3: Ο Σάκης Τσιώλης... αποθεώθηκε δικαίως χθες στο "Κλ. Βικελίδης". Για το... έργο του στον Άρη, για τη δουλειά του στον Αστέρα και, φυσικά, για τη σπουδαία προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Live Sport στις 15-4-2013