Των Ηλία Τομαρά, Μιχάλη Σαμιωτάκη, Θοδωρή Καρβουνιάρη, Αλέξανδρου Λυμπέρη
Βρισκόμαστε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1920. Μια Ελλάδα πολύ διαφορετική από τη σημερινή, με σαφώς κατώτερο επίπεδο ζωής και διογκωμένα προβλήματα. Μια Ελλάδα όμως που τουλάχιστον οι αξίες και τα ιδανικά δεν ήταν απλές λέξεις που παρασύρονταν σαν φτερά στο πρώτο «φύσημα» του συμφέροντος...
Μια βραδιά του 1926 κάποιοι πρόσφυγες με νωπές τις αναμνήσεις του τόπου τους και ζωντανή την αγάπη για το νεοϊδρυθέν σωματείο που τους εξέφραζε την ΑΕΚ μετέφεραν υλικά και άρχισαν να χτίζουν το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Το 1929 ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος με απόφασή του παραχωρεί και επίσημα τον χώρο στην «Ένωση» ενώ το 1934 παραχωρούνται 26621,50 τετραγωνικά μέτρα «προς ίδρυσιν του γυμναστηρίου της ομάδας».
Τα χρόνια πέρασαν από τότε η ΑΕΚ γιγαντώθηκε, έγινε πολλά παραπάνω από ένας απλός σύλλογος και μαζί της στην πορεία βελτιωνόταν και το «σπίτι» της. Το πρώτο μέρος της εξέδρας(προς την πλευρά της οδού Καππαδοκίας) κατασκευάστηκε το 1950, ενώ η διαμόρφωση του γηπέδου συνεχίστηκε τη δεκαετία του 1960 υπό τη προεδρεία του αείμνηστου Νίκου Γκούμα.
Ήταν όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1970 που ο θρυλικός Λουκάς Μπάρλος πήρε την απόφαση για την κατασκευή της διώροφης εξέδρας, και συνεπώς της περίφημης σκεπαστής. Το μέρος που πλέον θα φιλοξενούσε τους φανατικότερους οπαδούς της ομάδας(αν και όχι εξαρχής), και που θα έμενε μεταξύ ιστορίας αλλά και μύθου για τη φωνή, το παλμό, την εικόνα και τον «τρόμο» που προκαλούσε στους φιλοξενουμένους ήταν πλέον έτοιμο. Τα αγωνιστικά «εγκαίνια» έγιναν σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό που δεν ήταν νικηφόρος (0-1) λες και βιάστηκε η εξαίρεση να συμβεί για να επιβεβαιώνεται αργότερα ο γενικός κανόνας. Το ημερολόγιο τότε έγραφε 7 Οκτωβρίου του 1979.
Από εκεί και πέρα το όνομα Σκεπαστή ταυτίστηκε με μοναδικές στιγμές που όσοι έζησαν τις αναπολούν και όσοι δεν έζησαν τις ζηλεύουν. Ένα σύνολο ανθρώπων που μαγεμένοι από το κάλεσμα ενός ανώτερου θεού ή μάλλον μιας ανώτερης θεάς έχαναν κάθε αίσθηση ατομικότητας και παρασύρονταν σε μια υπέροχη μυσταγωγία...Όσοι βρίσκονταν εκεί δεν πανηγύριζαν απλά για την ομάδα τους, συμμετείχαν σε ένα σπάνιο πανηγύρι, όπου δεν ξεχώριζε κανείς από κανέναν αφού όλοι ήταν μέρος του ίδιου σώματος, της ίδιας φωνής...Από αυτό το συγκλονιστικό μόρφωμα ανεπηρέαστοι δεν μπορούσαν φυσικά να μένουν οι παίκτες του γηπέδου. Οι αντίπαλοι απλά τα έχαναν ενώ οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ έτρεχαν να γιορτάσουν τα γκολ μπροστά στη σκεπαστή(άλλοι πιο ήρεμα και άλλοι πιο ακραία) προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής στη κινητήρια δύναμή τους...
ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΤΕΛΟΣ
Το 2003 μέσα σε ένα... παρανοϊκό πλαίσιο βιασύνης, κακού προγραμματισμού και υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν η ιστορική έδρα του «Δικέφαλου» γκρεμίστηκε εξαιτίας των σοβαρών πληγμάτων που είχε υποστεί από το σεισμό του 1999 με την προοπτική να ξεκινήσει άμεσα η ανέγερση νέου υπερσύγχρονου γηπέδου.
Το Μάιο του 2003 οι μπουλντόζες ξεκινούν το κυριολεκτικά καταστροφικό τους έργο. Μέσα στους επόμενους μήνες η τρομερή Σκεπαστή ακολουθεί τη μοίρα του υπόλοιπου χώρου και μετατρέπεται σε ένα άμορφο σωρό από μπάζα. Άπειρο μελάνι έχει χυθεί έκτοτε για το θέμα, που καταγράφει νοσταλγία, θυμό, καταδίκη, προσπάθεια και σπάνια πολύ σπάνια ελπίδα. Λίγο παραπάνω δεν θα άλλαζε τίποτα.
Διαβάστε τι δηλώνουν για τη Σκεπαστή στο aek365.gr οι:
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
