ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

Συγκάλυψη, εμετός!

Γράφει ο Νάσος Λάμας

Ψευτονταηλίκι, σαπίλα, αηδία...

Πρώτα, έγκλημα. Μετά, συγκάλυψη.

Το γνωστό χιλιοστημένο έργο...

Δεν αντέχεται. Δεν αντέχονται!

Η ΑΕΚ έπαιξε μπαλάρα. Δύο ώρες κυρίαρχη. Πρωταγωνίστρια!

Κλάσεις ανώτερη από τον (μετά πάθους) «σφυριχτροπροστατευόμενο» αντίπαλό της.

Ε, και;

Εδώ, είναι Ελλάδα. Εδώ, η χαμένη τιμή της αξιοπρέπειας.

Εδώ, οι «πίσω πόρτες» μαγειρείου, ίντριγκας, μηχανορραφίας...

Κουμαντάρουν, εξελίξεις και συνειδήσεις!..

Εδώ, ανέπαφη η (κατακόκκινη) παράγκα. Που συνεχίζει να «τυφλώνει» εν ψυχρώ, μάτια, «ευ αγωνίζεσθαι», πρωτάθλημα.

Τι και, αν βγήκαν (με ηχογραφημένες αποδείξεις) όλα στη φόρα;

Τι και, αν έσκασαν ονόματα και διευθύνσεις;

Οι μετέπειτα ψευτονταήδες της κάθαρσης...

Ούτε, που την άγγιξαν. Δεν άνοιξε μύτη.

Ούτε ένας, φυλακή. Για το «γαμώτο»...

Όμως. Τι να πεις για μία χώρα που χάνεται. Που βουλιάζει συνεχώς.

Μία χώρα, με κατατσακισμένη ηθική.

Μία χώρα, με τσακισμένα ανακλαστικά.

Μία χώρα, τσακισμένης ελπίδας!..

Μακρύ, κυρίες και κύριοι, το ταξίδι της σαπίλας,..

Δεκαπέντε χρόνια, για την «τιμή και δόξα» του κόκκινου ΚΑΙ ΜΟΝΟ «μεγαλειότατου»... Καταξεσκίζουν, την ΑΕΚ!

Δεκαπέντε χρόνια, δημόσιες σφαγές φρίκης, Πάντα, σε ζωντανή σύνδεση.... Με όλους τους τρόπους. Όλα τα κόλπα. Όλα τα μέσα...

Εξ ουρανού, «πεζοναύτες» (με σφυρίχτρες και σημαιάκια), εντός και εκτός έδρας, την ισοπέδωναν σαν στρατός κατοχής...

Άλαλη, η Ελλάδα. Άφωνο, το λιπόθυμο κράτος.

Ποιος ξεχνάει Δημητρόπουλους, Ποντίκηδες, Χέληδες, Τσαγκαράκηδες; Τις περιβόητες «διασημότητες» της μιάς μέρας.

Που χτυπούσαν κατά συρροή μόνο ΑΕΚ. Ανεμπόδιστοι, και με πλήρη κάλυψη.

Δεκαπέντε χρόνια.

Ληστείες πρωταθλημάτων. Ακόμα, και στα εφετεία!

Όλοι, στις διαταγές της «αυτού υψηλότητας». Όλοι, λιμάνι!

Αύριο, ίσως, μετακομίσουν...

Έτσι, είναι αυτοί. Πάνε, «όπου φυσάει»... Ο άνεμος!

Είναι αυτοί. Που όταν ακούνε το νεοφώτιστο πρόεδρο της ΕΠΟ να μιλάει για τίμιο πρωτάθλημα... Ξεραίνονται στα γέλια!!!

Είναι αυτοί, που μετά τη σφαγή της ΑΕΚ... Έστησαν, άρον-άρον,επιχείρηση συγκάλυψης.

Θυμάστε τον κύριο Τεβεκέλη; Που χθες ξεμπρόστιασε και καλά του έκανε ο Βασίλης Δημητριάδης!

Είναι ο κύριος αυτός, που μαζί με τον κύριο Γερμανάκο...

Έβγαιναν, (τότε) στην τηλεόραση...

Και «ωραιοποιούσαν», με κωμικούς «δικολαβισμούς» τα συνεχή αίσχη της παράγκας υπέρ του ΟΣΦΠ.

Αυτός ο κύριος, χθες, με σινιέ κουστούμι (είδατε μεγαλεία;) έραβε και έκοβε τους κανονισμούς διαιτησίας στις ορέξεις μιάς ξεδιάντροπης συγκάλυψης!..

Άναυδος, ο κόσμος τον άκουσε...

Για το πώς, το χέρι κουνιέται ή δεν κουνιέται. Και πως, στη δική του προκλητική «ψυχαναλυτική» αναζήτηση δεν είναι πέναλτι...

Πως, η ανάποδη κοφτή σφαλιάρα στο πρόσωπο δεν είναι αγκωνιά - κόκκινη κάρτα- και επομένως, ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει να ζητήσουμε και συγνώμη!!!

Και όταν ο Βασίλης Δημητριάδης τον έστησε στον τοίχο με το αμείλικτο ερώτημα:

«Αλλοίωσε, κύριε, η δεν αλλοίωσε ο διαιτητής το αποτέλεσμα;»

Ο κύριος αυτός, που όσο μιλούσε κακοποιούσε βάναυσα και την ελληνική γλώσσα... Ξεσκεπάστηκε!

Στην απόγνωσή του ψέλλισε... Πως μπορώ να πω ότι αλλοιώθηκε ο αγώνας όταν ο Μπλάνκο με τον Ηρακλή έχασε το πέναλτι (!!!);

Σταματώ εδώ. Μου είναι αδύνατον, δεν μπορώ άλλο να συγκρατήσω την οργή μου. Το χέρι μου...

Για όλους αυτούς, η περιφρόνηση δεν είναι ποινή. Είναι χάδι...

Παίζουν μόνο «κόκκινο». Το κόκκινο της ντροπής έχει χαθεί.

Δεν έχουν τσίπα

Κατάντια.

Είμαστε πιο κάτω και από τον πάτο. Παρακάτω δεν έχει.

Και το χειρότερο.

Διώξαμε, και την ελπίδα. Κρύβεται και αυτή, από ντροπή!