Χαστούκια, διδάγματα και αντοχές...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Με δύο μαζεμένα χαστούκια ξεκίνησε η φετινή (πρωτοφανής) σεζόν για την ΑΕΚ και τον κόσμο της. Χαστούκια που πονάνε πιο πολύ, αν σκεφτεί κανείς οτι η ΑΕΚ πάλεψε και στα δύο ματς, αλλά τελικά έφυγε με άδεια χέρια από το γήπεδο. Οι περισσότεροι απο τους εν ζωή ΑΕΚτζήδες δεν έχουμε ξαναδεί ξεκίνημα της χρονιάς με δύο σερί ήττες. Και η συνέχεια προβλέπεται, δυστυχώς, να μας «χαρίσει» κι άλλες πρωτόγνωρες εμπειρίες, να μας δώσει διδάγματα που δε θα θέλαμε να τα μάθουμε ποτέ, και να δοκιμάσει τις αντοχές όλων μας στα όριά τους.

Κοινός παρονομαστής και στις δύο ήττες ήταν ο ρόλος που έπαιξαν οι λεπτομέρειες και τα ατομικά λάθη. Πολλές φορές θα φύγουμε φέτος απο το γήπεδο με την παραπονιάρικη φράση «αν δεν...» στα χείλη. Δυστυχώς όμως στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή άλλωστε, δεν υπάρχει «αν» και «αν δεν». Οπότε φέτος θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να πεθαίνουμε με τις λεπτομέρειες. H αποφυγή του παραμικρού λάθους θα είναι ο πρώτος στόχος για τα άπειρα πιτσιρίκια του Βλάχου αλλά και για τους πιο έμπειρους συμπαίχτες τους, που δε σημαίνει οτι ξαφνικά έγιναν παιχταράδες επειδή ξεχωρίζουν ως επαγγελματίες ανάμεσα σε πρώην ερασιτέχνες.

Παράλληλα, θα πρέπει και ο προπονητής να μάθει να εξετάζει και να εκτιμά την παραμικρή λεπτομέρεια. Παράδειγμα: δε γίνεται να κατεβάζεις δίδυμο Σταματή - Φουρτάδο στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά κόντρα στον Αστέρα. Η όποια πίεση εξασκούσαμε στην αντίπαλη εστία, τελείωσε οριστικά μόλις κόπηκε η ομάδα στη μέση και έμειναν μπροστά δύο βαριά και ακίνδυνα φορ. Παράδειγμα δεύτερο: δε γίνεται να μένει μέσα ο «κιτρινισμένος» Κουρέλλας και να βγαίνει ο πιο μάχιμος Φούντας, που δεν είχε δει και κάρτα. Τελικά την αποβολή του Κουρέλλα την πληρώσαμε ακριβώς στο σημείο οπου φαινόταν να βάζουμε την Ξάνθη στην περιοχή της.

Βγαίνουν όμως, δειλά - δειλά, και τα πρώτα συμπεράσματα για τους παίχτες. Στα γκολπόστ υπάρχει ο έμπειρος Κωνσταντόπουλος που εντούτοις πούλησε φτηνά τον (τουλάχιστον έναν) βαθμό στην πρεμιέρα. Όμως η εμφάνιση του στην Ξάνθη έδειξε οτι δεν θα επηρεαστεί. Στα ακραία μπακ ο Κοντοές εμφανίζεται με πολλή αυτοπεποίθηση, μάλλον περισσότερη από όση χρειάζεται, διότι συχνά ψάχνει την παραπάνω ενέργεια αντί να κάνει σωστά και απλά τα βασικά πράγματα του ποδοσφαίρου. Ο Αρκούδας από την άλλη υπέφερε στην Ξάνθη για δεκαπέντε λεπτά όταν ο Μαρσελίνιο ανέβασε ταχύτητα, συνολικά όμως δε δείχνει να είναι «τρύπα» για την άμυνα. Επιθετικά πάντως ακόμα δεν έχει απειλήσει, μόλις μία σέντρα στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στον Αστέρα είναι η συνεισφορά του. Τα στόπερ τα πήγαν καλά στην πρεμιέρα (βοήθησε η απουσία του Περόνε) αλλά έδειξαν τις αδυναμίες τους στη συνέχεια, κόντρα στους ταχείς και δυνατούς Ονουάτσι και Μαρκόφσκι. Ο Κουτρουμπής στερείται ταχύτητας και δύναμης, όπως έδειξαν οι αρκετές φάσεις όπου ο Μαρκόφσκι τον παρέσυρε, ενώ και ο Μπουγαϊδης δεν κοντρολάρει σωστά το ογκώδες κορμί του, δεν έχει συνέργεια και ισορροπία στις κινήσεις του, και δεν είναι πάντα σίγουρος ποιό πόδι να χρησιμοποιήσει στις φάσεις, μιας και το αριστερό φαίνεται να το έχει μόνο για να αλλάζει ταχύτητες στο αυτοκίνητο.

Στο κέντρο ζήσαμε την πλήρη αποψίλωση. Μάκος, Καφές, Βάργκας αποτέλεσαν παρελθόν και απέμεινε μόλις ένας (!!!!!) διαθέσιμος αμυντικός χαφ, ο Ρίκκα, που κι αυτός φαίνεται οτι τραυματίστηκε, χωρίς να έχουμε μάθει ακριβώς πού και πότε. Έτσι απελπισμένος ο Βλάχος στράφηκε στον Γιάγκο, έναν βαρύ και αργό στόπερ χωρίς τρεξίματα και χωρίς διορατική πρώτη πάσα για να μεταφέρει το παιχνίδι γρήγορα και αποτελεσματικά από την άμυνα στην επίθεση. Δεν έχει λογική να κατηγορούμε τον Βλάχο γι'αυτήν την προφανώς αναγκαστική και μόνο επιλογή, ωστόσο κι ενα παιδάκι πέντε χρονών που παίζει μπάλα στο νηπιαγωγείο καταλαβαίνει οτι δεν είναι μια λύση πνοής για το κέντρο της ομάδας. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει άλλος γι'αυτήν τη θέση, αλλά ακόμα κι αν γυρίσει στα στόπερ ο Γιάγκο, ειλικρινά δεν βλέπω πώς θα προσφέρει την ταχύτητα και την έγκαιρη επέμβαση που λείπει απο τους Μπουγαϊδη και Κουτρουμπή. Ο Γιάγκο είναι μια μεταγραφή που, χωρίς να είναι κακός παίχτης, δεν προσφέρει στο ρόστερ της ΑΕΚ τα ποδοσφαιρικά εκείνα στοιχεία που του λείπουν. Οι Τσιάρτας - Βλάχος ίσως έπρεπε να είναι πιο εύστοχοι στην επιλογή τους, με το ελαφρυντικό βέβαια οτι είχαν μηδαμινά κονδύλια στη διάθεσή τους. Δημιουργικά το κέντρο ίσως παρουσιαστεί βελτιωμένο, με την προσθήκη των Κατίδη - Κορδέρο και την σταθερά ικανοποιητική παρουσία του Λαγού, σίγουρα όμως δεν μπορεί να ελπίζει σε μεγάλα πράγματα από τον απογοητευτικό (και) φέτος Γκερέιρο. Ειλικρινά δεν βλέπω κανένα λόγο να προτιμάται ο Βραζιλιάνος έναντι του Γροντή, ο οποίος κάποια στιγμή πρέπει να πάρει παιχνίδια στα πόδια του προκειμένου να μετατραπεί από ταλέντο σε παίχτη.

Στην επίθεση υπάρχει η απόλυτη απελπισία. Ο Φούντας προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καινούργια του θέση, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία ως τώρα. Ο Κουρέλλας δείχνει να έχει καλά χτυπήματα σε σουτ και σέντρες, όμως είναι υπερβολικά αδύναμος στην σωματική επαφή και προχτές χάρισε στον Μπέρτο της Ξάνθης ίσως το ευκολότερο βράδυ της καριέρας του. Ο Φουρτάδο ακούμπησε δέκα φορές την μπάλα κόντρα στον Αστέρα και σκόρπισε τη θλίψη στις εξέδρες ισάριθμες φορές. Ούτε ένα στοιχείο δεν γέννησε την ελπίδα οτι αυτός ο παίχτης θα σκοράρει τα...δέκα (!!!!!) γκολ που είχε δηλώσει ο Βλάχος οτι προσδοκά από αυτόν, όταν εισηγήθηκε την απόκτησή του. Ο Παυλής προσπαθεί, αλλά προς το παρόν αυτό δυστυχώς δεν είναι αρκετό. Μοναδική ανάσα ελπίδας ήταν η δυναμική παρουσία του Κατσικοκέρη στην Ξάνθη, που χωρίς να κάνει δα τίποτα το τρομερό, δημιούργησε μόνος του έναν - δύο κινδύνους για την εστία των αντιπάλων, τη στιγμή που ο Αστέρας δεν είχε καταλάβει καν ότι έπαιξαν εναντίον του οι Παυλής - Φουρτάδο - Σταματής.

Δεν θέλω να είμαι άδικος και πρόωρος στην κριτική μου για τους παίχτες, ωστόσο οι απαιτήσεις είναι μεγάλες όταν λέγεσαι ΑΕΚ και προσπαθείς να αποφύγεις τον εξευτελισμό του υποβιβασμού - διότι, κακά τα ψέματα, αυτός είναι ο στόχος φέτος, και είναι πραγματικός στόχος και οχι διπλωματικός, όπως τον εμφάνιζε ο Φερνάντο Σάντος το καλοκαίρι του 2004. Ελπίζουμε τα δύο απανωτά χαστούκια να μην τους πάρουν από κάτω αλλά αντιθέτως να τους μάθουν κάποια διδάγματα, όπως (πρώτον και κύριον) ότι ερασιτεχνικά λάθη όπως του Κωνσταντόπουλου στην πρεμιέρα και του Μπουγαϊδη στην Ξάνθη, απλά δεν επιτρέπονται. Όσο για εμάς; Εμείς, αγαπητοί μου ασθενείς, μέσα σε μόλις εκατόν ογδόντα λεπτά μάθαμε όσα έπρεπε να μάθουμε για τη φετινή σεζόν: ότι θα είναι μια σκληρή σεζόν, με πολλές δυσάρεστες στιγμές, που θα τεστάρει τις αντοχές και την ψυχραιμία μας. Οφείλουμε όλοι, για το καλό της ομάδας που αγαπάμε, να αντέξουμε, και να την βοηθήσουμε να αντέξει κι αυτή, στον πρωτόγνωρο για τα ιστορικά της δεδομένα αγώνα που θα δώσει φέτος, ώστε να σώσει την κατηγορία.

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!

Ο Ψαράς.