Ο δύσκολος τρόπος και ο… Θεός

Στήριξη όχι... βάρος

Του Ηλία Τομαρά αρχισυντάκτη του aek365

Πάλεψε, απείλησε, ήταν σαφώς καλύτερη αλλά τελικά αυτό δεν έφτανε. Η χρονιά ξεκίνησε για την ΑΕΚ με τον δύσκολο τρόπο αλλά μήπως περιμένουμε για φέτος κάτι εύκολο; Η ομάδα έχει μπροστά της μια σεζόν που θέλει γερά νεύρα και υπομονή. Μια σεζόν που δεν έχει χώρο για... πρώιμες γκρίνιες και επιπόλαιες κριτικές.

Όλοι είδαμε τι προσπάθεια έγινε από την ομάδα και πως ήρθε αυτή η ήττα και όλοι ξέρουμε ποιοι έχουν ευθύνη για την κατάσταση στον σύλλογο και ποιοι όχι. Πρέπει λοιπόν αυτά τα παιδιά να νιώσουν ότι ο κόσμος είναι στο πλευρό τους και όσοι δεν αντέχουν, γιατί έχουν μάθει αλλιώς την ΑΕΚ, απλά να μην προσθέτουν βάρος στις πλάτες τους.

Η πρώτη εικόνα της Ένωσης ήταν ελπιδοφόρα και τα περιθώρια βελτίωσης μεγάλα. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι η ομάδα είναι οργανωμένη αλλά και αυτό που «φώναζε» ο Βλάχος για το πρόβλημα στη φυσική κατάσταση (κυρίως στη δύναμη). Επιπλέον το πρώτο ματς έδειξε ότι ο Γιάγκο δεν μπορεί να ανταποκριθεί ως αμυντικό χαφ (δεν είναι άλλωστε η θέση του). Δύο έμπειροι παίκτες έρχονται αλλά και ένα μεγάλο ταλέντο. Με προσπάθεια σαν την σημερινή και ανάλογη εικόνα στις εξέδρες του ΟΑΚΑ αυτή η ΑΕΚ θα μας κάνει να χαμογελάσουμε.

Δεν μας θέλει ούτε ο Θεός, θα τον νικήσουμε κι αυτόν

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Η απογοήτευση είναι τόσο έντονη, που χωρίς καμία υπερβολή, νοιώθω τόσο... άδειος, όσο μετά από εκείνο το ματς με τον Ιωνικό πριν 7 χρόνια. Ίσως επειδή η πίστη μου γι' αυτά τα παιδιά - για το γεγονός ότι ακόμα και ο πιο... σκληρόκαρδος μπορεί να νοιώσει την αγάπη, το πάθος και την αφοσίωσή τους που βγάζουν και δείχνουν για την ΑΕΚ, είναι εφάμιλλη με εκείνη τη χρονιά - όταν από το... πουθενά στο ξεκίνημα φτάσαμε να χάσουμε το πρωτάθλημα από ένα ματς. Από το... μηδέν ξεκινήσαμε τότε, από το... μηδέν ξεκινάμε και τώρα. Σήμερα, τα πράγματα εννοείται πως είναι πιο δύσκολα. Δύσκολα, θα καταφέρουμε να ζήσουμε στιγμές της σεζόν 2004-05. Όμως η ζωή προχωρά. Πίσω οφείλουμε να κοιτάμε μόνο για να βλέπουμε τα λάθη μας, για να μη τα επαναλάβουμε. Τώρα κοιτάμε το σήμερα και (το ξαναγράφω) με υπομονή, στήριξη, δύναμη και... σιωπή, καλούμαστε όλοι να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά που απόψε έδειξαν πολλά.

Πριν το ματς είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα νιώθατε αυτό που είπε ο Τσιώλης στη συνέντευξη Τύπου... Περιμένατε, δηλαδή, μία ΑΕΚ να μπαίνει στο γήπεδο και να χάνει άνετα από τον πιο έτοιμο Αστέρα. Προσωπικά, δεν ήμουν προετοιμασμένος να γράψω ήττα της ΑΕΚ απόψε. Και όσο περνούσε η ώρα του αγώνα, όλο και πιο πολύ πίστευα ότι ένα γκολ θα έμπαινε και μέσα από την εξαιρετική αμυντική τακτική της ομάδας σε όλο το παιχνίδι, το 1-0 θα ήταν ικανό να δώσει στην ΑΕΚ τη νίκη. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Ένα λάθος τόσο κρίσιμο και 0-1. Δεν γύριζε μετά. Φαινόταν. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα λυθεί στο μέλλον, όταν τα πιτσιρίκια πάρουν δύναμη, στήριξη και δύναμη.

Κρατάω απόψε το γεγονός ότι η ομάδα έχει τρεξίματα, όλοι κινούνται στο γήπεδο οργανωμένα, δείγμα ότι γίνεται δουλίτσα. Κρατάω απόψε την απόδοση του τραυματία μέχρι χθες Φούντα, το καθαρό και ποδοσφαιρικό μυαλό του Γροντή. Τους Μπουγαϊδη και Κουτρουμπή στην άμυνα. Τον Γιάγκο που έκανε, για μένα, εξαιρετικό παιχνίδι, εκτός από ένα λάθος στο πρώτο ημίχρονο και στη φάση του γκολ που τον άδειασε ο Σανκαρέ (έβγαλε τη σέντρα μετά, έγινε το λάθος και μπήκε το γκολ). Ε, συγγνώμη αλλά το παλικάρι δεν είναι αμυντικό χαφ και η δουλειά που έκανε ήταν εξαιρετική.

Δεν θέλω να κρατήσω απόψε, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει βελτίωση, την απόδοση των «παλιών»: Του Λαγού, του Κοντοέ (ειδικά στο ξεκίνημα, αν και είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι ακόμα έτοιμος), του Dimi για τη φάση του γκολ, αλλά και τον Φουρτάδο και τον Γκερέιρο. Μπήκαν και δεν βοήθησαν καθόλου. Και περίμενα από τον Πολωνό, στην τελευταία φάση του αγώνα, όταν η ομάδα έχει κερδίσει κόρνερ και έχει ανέβει μέχρι και ο Κωνσταντόπουλος για το 1-1, τουλάχιστον να... φτάσει τη μπάλα μέχρι το πέναλτι!

Λοιπόν, έγινε ό,τι έγινε. Δεν σταματάει κανείς. Δάκρυα στα αποδυτήρια απ' αυτά τα παιδιά γιατί τους βγήκε η ένταση και ήθελαν πάρα πολύ να ευχαριστήσουν τον τρομερό κόσμο απόψε. Προχωράμε και είναι σίγουρο ότι θα αντέξουμε. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τα βάλουμε με τον... Θεό. Όπως σήμερα που δεν ήταν (πάλι) μαζί μας. Θα τον κερδίσουμε κι αυτόν... Δεν γίνεται αυτά τα παιδιά να μη σταθούν στο μέλλον. Έχουν ταλέντο, έχουν ψυχή. Τους αξίζει κάτι καλύτερο. Και θα το πάρουν...

ΥΓ: Όσοι δεν ήρθαν απόψε στο γήπεδο πραγματικά έχασαν! Μία απίστευτη ατμόσφαιρα. Αγάπη για την ΑΕΚ, αγάπη για τα μικρά παιδιά. Τραγούδι, πάθος. Μα πάνω απ' όλα, το γράφω ξανά, ΑΓΑΠΗ!

Όχι έτσι, δεν της άξιζε...

Του Μάριου Τριβιζά, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Όσοι βρέθηκαν απόψε στο ΟΑΚΑ, ή κάθισαν στην τηλεόρασή τους για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Αστέρα και δεν ανήκαν στην κατηγορία των φύσει αισιόδοξων, μπορεί να περίμεναν κάθε πιθανό τρόπο για να μην καταφέρει η ομάδα να κάνει ποδαρικό με το δεξί στο νέο πρωτάθλημα. Όμως, σίγουρα δεν μπορούσαν να φανταστούν αυτόν με τον οποίο ήρθε τελικά η ήττα...

Η νεανική ΑΕΚ, η άπειρη, η αποδυναμωμένη όσο ποτέ από ποδοσφαιριστές -εγνωσμένης- ποιότητας, στάθηκε στο γήπεδο καλύτερα από μια ομάδα πολύ πιο έτοιμη από εκείνη. Μια ομάδα που είχε ήδη επίσημα παιχνίδια στα πόδια της (ευρωπαϊκά παιχνίδια, έχοντας μάλιστα αρπάξει τη θέση της ΑΕΚ που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό) και πάνω απ' όλα μια ομάδα που βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη πορεία από την Ένωση. Ένα σύνολο που αποκτά σταδιακά μεγαλύτερα «κυβικά» από τη φανέλα του, τη στιγμή που στην ΑΕΚ τα όποια... «κυβικά» υπάρξουν ΚΥΡΙΩΣ λόγω φανέλας.

Κι όμως, αυτή η ΑΕΚ των... μωρών του Βλάχου, αν και καλύτερη, αν και άξιζε τη νίκη, προδόθηκε από την εμπειρία της! Από τους παίκτες που περιμέναμε να στηρίξουν τα μωρά. Τον Γιάγκο, που αν και ο καλύτερος παίκτης του αγώνα δεν κατάφερε να κόψει τον Σανκαρέ και τον Κωνσταντόπουλο που υπέπεσε σε ένα λάθος που «προσβάλει» πρώτα από όλα τον εαυτό του και την κλάση του. Αλλά... έτσι είναι το ποδόσφαιρο.

Το εύκολο θα ήταν να αρχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας και να λέμε ότι... «με αυτούς δεν πάμε πουθενά». Όμως εγώ εξακολουθώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Αυτή η ΑΕΚ έχει ταλέντο και προπονητή και ποδοσφαιριστές που προσπαθούν για να φανεί αυτό στο γήπεδο. Βλέπουμε μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο και σε αρκετές στιγμές της βγαίνει. Όλα τα υπόλοιπα κάποια στιγμή θα έρθουν.

Αρκεί να υπάρχει υπομονή. Και αυτός ο φανταστικός κόσμος απόψε στο ΟΑΚΑ δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία όσον αφορά το αν θα έχει αυτό το σύνολο ή όχι τη στήριξη που χρειάζεται...

Υ.Γ.: Η ΑΕΚ έχει αρκετούς παίκτες με ταλέντο και μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. Ήδη έχουν ξεχωρίσει αρκετά παιδιά. Όμως θα σταθώ σε έναν: Τον Κουτρουμπή. Από το παιχνίδι με τον Ηρακλή Ψαχνών μέχρι και απόψε αυτό το παιδί δείχνει συνεχώς ότι είναι μια αποκάλυψη. Παίζει λες και βγάζει μέσα στο γήπεδο εμπειρία... 30χρονου και πάνω απ' όλα ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ. Κάτι απίστευτα σημαντικό για στόπερ...