Η όμορφη ΑΕΚ, η φανέλα και η παράσταση

Μια παράσταση και ένας κομπάρσος

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Για το αποψινό ματς στο ΟΑΚΑ μπορούν να γραφτούν πάρα πολλά. Οι επιλογές στο βασικό σχήμα, τα δύο πρόσωπα της ΑΕΚ, η αντίδραση, τα λάθη... Η γκρίνια όμως δεν ταιριάζει σε μια τέτοια ανατροπή, σε μια σημαντική νίκη σαν αυτή. Δεν αξίζει στον μεγάλο Νίκο Λυμπερόπουλο που έδωσε μια μοναδική ποδοσφαιρική παράσταση έστω για τους λιγοστούς που βρέθηκαν στο γήπεδο. Η ΑΕΚ έκανε ένα ακόμα βήμα και είναι ολοζώντανη για την επίτευξη ενός στόχου που, βάσει της εικόνας που είχε πριν τα πλέι-οφ, έμοιαζε χαμένος.

Μπροστά της έχει ένα ματς που μπορεί να κρίνει τα πάντα. Εκεί πρέπει να εστιάσει η ομάδα και να προσπαθήσει να εμφανιστεί στο Περιστέρι πιο συγκεντρωμένη. Παρά τα πολλά προβλήματα μπορεί και ηρεμία να έχει στο κέντρο της ώστε να μην δίνει εύκολα την μπάλα και να αντιμετωπίσει πιο σωστά τα στημένα που στα τελευταία δύο παιχνίδια την αποδιοργανώνουν.

Πέραν βέβαια από το αγωνιστικό κομμάτι δεν γίνεται να μην σχολιάσει κανείς το νέο... σόου του Γιώργου Δώνη. Πέρα απ' ότι έγινε δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο τεχνικός του Ατρομήτου φώναζε ακόμα και για τη σημερινή διαιτησία. Δεν ξέρω τι έχει μέσα του αλλά ας καθίσει να σκεφτεί πως τελικά αυτός έκανε κακό στην ΑΕΚ και όχι η Ένωση σε αυτόν. Ας ξεπεράσει την περίοδο που βρέθηκε στον πάγκο της όπως προσπαθούμε (όχι με επιτυχία) να την ξεπεράσουμε όλοι μας. Ευκαιρία ήταν για αυτόν, κατάρα για την ΑΕΚ.

Πόσο όμορφη είσαι ΑΕΚ, όταν βγάζεις απλότητα σε γήπεδο και εξέδρα

Του Θοδωρής Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365

Τα συγχαρητήριά μας στον... σεφ
Του Μάριου Τριβιζά, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Νίκος Λυμπερόπουλος: Σαν το παλιό καλό κρασί

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365

Υπάρχουν παιχνίδια (κυρίως της ΑΕΚ) που δεν έχουν πολλά πράγματα για τα οποία θα μπορούσες να ασχοληθείς και να γράψεις για αυτά. Υπάρχουν και άλλα που χάνεις τη... μπάλα, για του που θα «πιαστείς» και τι θα πρωτοσχολιάσεις (σπάνιο πράγμα για την ΑΕΚ). Το σημερινό με τον Ατρόμητο ανήκει στην κατηγορία με τις σπάνιες περιπτώσεις και αυτό έχει και τα καλά του και τα κακά του. Που να επικεντρωθείς; Στον αξεπέραστο και τεράστιο Νίκο Λυμπερόπουλο; Στον (λίαν επιεικώς) επικίνδυνο προπονητή της ΑΕΚ; Στον άσχετο, αλλά πλούσιο (από την ΑΕΚ), Γιώργο Δώνη; Στα παιδιάστικα λάθη κάποιων παικτών που ενώ γνώριζαν ότι παίζουν το παιχνίδι της... χρονιάς, στο πρώτο μέρος το μυαλό τους ήταν στις διακοπές; Ή στους «γραφικούς» που στο δεύτερο μέρος έπλεκαν το εγκώμιο του Κωστένογλου επειδή έβαλε τους «κανονικούς» παίκτες στις κανονικές τους θέσεις, λες και το βασικό σχήμα το επέλεξα εγώ;

Μπορώ να αναφέρω πολλά περισσότερα, αλλά θα προτιμήσω αυτή τη φορά να ασχοληθώ με ό,τι πιο ωραίο είδαμε σήμερα στο ΟΑΚΑ. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον Νικόλα. Αυτόν τον τεράστιο ποδοσφαιριστή και άνθρωπο, που είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο όμορφα είναι αυτά που κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Στα 33 του πετυχαίνει το απίστευτο γκολ με τον Ολυμπιακό, στο αλησμόνητο 4-0 και στα 37 σκοράρει ένα τέρμα σπάνιας ομορφιάς (όχι ότι το πρώτο πάει πίσω) και το πανηγυρίζει σαν να ήταν το πρώτο της καριέρας του.

Όταν κάποιοι σε αυτή την ηλικία παλεύουν να γίνουν προπονητές, αυτός αποδεικνύει ότι το ποδόσφαιρο είναι απλό και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Στους «λίγους και καλούς» και στον «σωρό». Ευτυχώς οι διεργασίες για παραμονή του και την επόμενη σεζόν, από κάποιο πόστο, έχουν ήδη ξεκινήσει και θα μπορούμε να τον έχουμε για πάντα κοντά μας. Νικόλα σε ευχαριστούμε για αυτά που μας έκανες να ζήσουμε τόσα χρόνια. Ο σεβασμός κερδίζεται και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι και να παραδειγματιστούν από αυτόν τον παίκτη.

Υ.Γ. Ομολογώ πως για 90 λεπτά περίμενα κάποιον άνθρωπο με κουστούμι, που να μιλάει Αγγλικά, να εισβάλει στο γήπεδο, να πλησιάζει τον κύριο που κάθεται στον πάγκο μας και επικαλείται ότι είναι προπονητής και να του αρπάξει το δίπλωμα μέσα από το χέρια του. Μετά από αυτό δικαιολογημένα ο Αλέφαντος μπορεί να ελπίζει ότι θα είναι ο διάδοχος του Γκουαρντιόλα στη Μπαρτσελόνα.

Αυτή η φανέλα, αυτός ο «Λύμπε»

Του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365

Το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο. Ακόμα περισσότερο είναι για αυτούς που το ξέρουν καλά και έχουν κλωτσήσει και 5-6 φορές το τόπι. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει, πως θα γίνει και πως θα καταλήξει. Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο χθες προβλημάτισε. Ανέτοιμη σε όλους τους τομείς. Και μπορεί να είχε 2-3 μικρούς μέσα, αλλά αυτοί που έκαναν αρνητικά την διαφορά ήταν ο Μανωλάς με τον Μάκο. Λάθη, λάθη, λάθη...  Στην επανάληψη ο Κωστένογλου έκανε δύο κινήσεις. Αυτές έμελε να φέρουν και το ματς εκεί που έπρεπε να είναι από την αρχή. Ίσως και να διόρθωσε τα λάθη του. Με ενδιαφέρει όμως το αποτέλεσμα. Άλλωστε, ο προπονητής δεν έχει ευθύνη μόνο μέχρι να ξεκινήσει το ματς, αλλά και για να επεμβαίνει κατά την διάρκεια του αγώνα σε αυτό. Και σήμερα ο «Κωστέ» επενέβη δραστικά στο ματς. Το θετικό ήταν ο Κλωναρίδης που μπορούσε να δώσει ένα ποιοτικό 45λεπτο το έκανε με όρεξη, ενώ μετά από καιρό είδαμε τον Κάρλος να ξεχνά τις διακοπές και να κοιτά την δουλειά του. Και την έκανε σύμφωνα με το ταλέντο του.

Αδιαμφισβήτητο αυτό, αλλά το ότι δεν έχει σταθερότητα τον έφερε εκτός Σεβίλλης, ενώ από τον Γενάρη και μετά έπαιζε εμφανώς ξενερωμένος. Ο Κωστένογλου πόνταρε απόψε πάνω του και... κέρδισε.

Η ΑΕΚ έπαιξε με ψυχή, πάθος και έδωσε στο γήπεδο για 45 λεπτά ότι είχε και δεν είχε. Ο αγνώριστος Μάκος κάνει πολύ καλό ματς στην επανάληψη, ενώ πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα η συνεχιζόμενη κακή εικόνα του Μανωλά. Ο Μπουγαΐδης προσπαθεί, αλλά αυτό δεν φτάνει για το επίπεδο της ΑΕΚ. Και το έδειξε στα στημένα, εκεί που... πελάγωσε όπως όλη η ΑΕΚ. Στην αντίπερα όχθη δύο καλά δουλεμένα στημένα, έφεραν στην ΑΕΚ δύο γκολ. Άτιμο άθλημα το ποδόσφαιρο και ο Ατρόμητος που είχε ευκαιρίες να βάλει 2-3 γκολ στην αρχή, στην επανάληψη έπρεπε να φάει πολλά περισσότερα από το τελικό 3-2 που είναι τιμητικό. Τελικά αυτή η φανέλα μετά πολύ ακόμη και είναι φανερό. Το ίδιο και αυτός ο Λυμπερόπουλος. Δεν ξέρω με τι καρδιά θα του πούμε «αντίο». Μέχρι να γίνει αυτό θα τον απολαμβάνω, μετά θα υποκλίνομαι... Τον ευχαριστώ για όσα έχω δει από τα πόδια του, για όσα έχω ακούσει από το στόμα του.

Κρατάμε το αποτέλεσμα λοιπόν σήμερα. Η ΑΕΚ «ζει». Είναι εδώ και αποφασισμένη να... πεθάνει σε αυτά τα πλέι οφ. Η ομάδα απέκτησε κίνητρο για να παλέψει και το δείχνει. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο φινάλε των πλέι οφ, αλλά μέχρι τώρα ότι βλέπω με ικανοποιεί σύμφωνα με τα δεδομένα.

Υ.Γ.: Ο κόσμος της ΑΕΚ συνεχίζει να γυρνά την πλάτη στην ομάδα... Πολύ σκληρή αλήθεια.