Η ΑΕΚ που δεν μπορεί, της λύπης, αλλά που θα γυρίσει και ο «Κωστέ»

Ούτε αυτά που μπορούσε

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365.gr

Εδώ και χρόνια οι διοικήσεις της ΑΕΚ φρόντισαν να «προικίσουν» την ομάδα μόνο με προβλήματα και ελλείψεις. Με αυτή την... προίκα την έστειλαν στο «Καραϊσκάκη» για να δώσει ένα ακόμα ντέρμπι με νωπές μάλιστα τις μνήμες από το περσινό παιχνίδι. Το μόνο λοιπόν που θα μπορούσε να περιμένει κάποιος από αυτή την ΑΕΚ είναι να παρουσιαστεί στο γήπεδο απόλυτα διαβασμένη και με διάθεση να παλέψει από το πρώτο λεπτό.

Η ομάδα όμως δεν κατάφερε να κάνει ούτε καν αυτό. Παραδόθηκε στον Ολυμπιακό με το σφύριγμα της σέντρας και φάνηκε απλά να περιμένει το μοιραίο που φυσικά και ήρθε. Ήταν λοιπόν στραβό το κλίμα ήρθε να το φάι και ο γάιδαρος και η ΑΕΚ έχασε ένα ματς όπως θα το έχανε μια ομάδα από εκείνες, που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, θεωρούν τους αγώνες στο «Καραϊσκάκη» αγγαρεία. Είναι μια διαπίστωση που πονάει όλους όσους δεν αντιμετωπίζουμε την ΑΕΚ σαν βάρος.

Μια διαπίστωση που ελπίζω να ξυπνήσει και εκείνους που έφτασαν την ομάδα ως εδώ. Αυτούς που δίνουν την εντύπωση πως αντιμετώπισαν την ΑΕΚ σαν ένα παιχνίδι με το οποίο βαρέθηκαν να παίζουν και το παράτησαν ξεχαρβαλωμένο. Οι δικές τους επιλογές και η δική τους αδιαφορία δημιούργησε μια ομάδα που δεν πιστεύει πια στον εαυτό της και κουράστηκε να περιμένει τη λύτρωση.

Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς κανείς δεν περιμένει το θαύμα όμως έφτασε η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ

Κάποια στιγμή θα γυρίσουμε... Γιατί θα γυρίσουμε!

Λύπηση: το χειρότερο ανθρώπινο συναίσθημα

Του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν περίμενα να δω από κοντά αυτό το κατάντημα. Το «έκτρωμα» που έφτιαξαν από κοινού ο Αδαμίδης με τον Γκρέταρσον και καλείται να διαχειριστεί τώρα πια ο Κωστένογλου που έδειξε ότι είναι τρελός (και ΑΕΚτζης...) αφου μπήκε μπροστά για να γίνει προπονητής σε αυτό το ρόστερ. Ποτέ δεν περίμενα να λυπηθούν την ΑΕΚ. Την ΑΕΚ της περηφάνιας, την ΑΕΚ των εκατομμυρίων οπαδών στον πλανήτη, την ΑΕΚ της καρδιάς μας... Και όμως το ζήσαμε αυτό. Και θα ήθελα να δω από μια γωνιά ποια ήταν τα συναισθήματα των μετόχων της ομάδας του 2004, τα συναισθήματα του «εγκληματία» Αδαμίδη, του ανίκανου Γκρέταρσον και όλων αυτών που έφεραν την ΑΕΚ σε αυτό το σημείο και έφτιαξαν αυτό το κάκιστο ρόστερ. Διότι και αυτή η ΑΕΚ θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Δύο μεταγραφές κάναμε το καλοκαίρι (πληρώνοντας ομάδες) και είναι ο Κωνσταντόπουλος και ο Χέλγκασον. Ξοδεύτηκαν 250.000 ευρώ για αγορά και περίπου 300.000 ευρώ για τον δεύτερο γκολκίπερ και τον 4^ο-5^ο στόπερ! Μνημείο προγραμματισμού και ποδοσφαιρικού σχεδιασμού...

Δεν θα κατηγορήσω κανένα παιδί που έπαιξε, ούτε και τον Κωστένογλου. Τους ξεζούμισαν το φιλότιμο, τους κατέστρεψαν την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, τους... έβγαλαν την ποδοσφαιρική ψυχή και πλέον δεν μπορούν να κάνουν συνέχεια και όποτε μας βολεύει υπέρβαση. Μέχρι εκεί είμαστε... Μέχρι εκεί μας έκαναν να είμαστε. Αλλά ως εδώ. Δεν πάει άλλο... Για λύπηση δεν ήμασταν ποτέ και τώρα το ζούμε και αυτό. Στο στοίχημα 1.20, ο Κάζιμ να μιλά για 12-0 και να φεύγεις ευχαριστημένος που δεν είδες πάλι 6-0 μέσα εκεί.

Κύριοι μέτοχοι η ΑΕΚ είναι στα χέρια της. Αν την βοηθήσετε θα ζήσει, αν όχι θα πεθάνει στα χέρια σας. Και μπορεί κάποιοι να θεωρείται ότι αν... πεθάνει θα ησυχάσετε, κάνετε μεγάλο λάθος. Τότε θα αρχίσουν οι δικοί σας εφιάλτες. Ο δρόμος είναι ένας. Διαβείτε τον για το καλό όλων μας κυρίως της ΑΕΚ...

Υ.Γ.: Κρίμα για τον Δέλλα, κρίμα για τον Λυμπερόπουλο, κρίμα για την ΑΕΚ... Δεν ήθελα να ζήσουν αυτά τα παιδιά και όλοι μας τέτοιες ταπεινωτικές στιγμές.

Υ.Γ.: Εχω πει πολλά για τον Μανωλά (νομίζω δικαίως και... πατώντας σε δικά του λάθη), αλλά χθες ήταν ο μοναδικός που γυάλιζε το μάτι του και είχε τρέλα να κερδίσει. Το έδειξε από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Καραϊσκάκη και τον αποδοκίμαζαν μέχρι να φύγει με το πούλμαν. Από εκεί που δεν κατάφερε να βγει αφού τον κρατούσαν Καράμπελας - Αργυρίου για να μην... μουντάρει τον θρασύδειλο Μανιάτη. Αλλά δεν είχαμε άλλους σαν τον Μανωλά...

Υ.Γ.: Και όμως υπάρχουν 2-3 άνθρωποι στα αποδυτήρια που δάκρυσαν με αυτό που είδαν.

Κόουτς, σε ποιον πάγκο κάθεσαι; Ξέρεις;

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ στο aek365.gr

Μέχρι χθες ήταν υποψία. Μόλις ολοκληρώθηκε το παιχνίδι του «Γ. Καραϊσκάκης», ήμουν πλέον σίγουρος. Ο Νίκος Κωστένογλου κάθεται στον πάγκο της ΑΕΚ με έναν και μόνο στόχο. Να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει λίγο πιο επιτυχημένος ή λιγότερο αποτυχημένος (όπως θέλει να το δει κανείς), από τον Μανόλο Χιμένεθ. Είχε φανεί και σε προηγούμενα παιχνίδια, αλλά χθες έγινε πλέον αντιληπτό σε όλους, πλην αυτών που εξακολουθούν να βλέπουν το δέντρο και να αγνοούν επιδεικτικά το δάσος. Το πλάνο στο χθεσινό ντέρμπι ήταν ένα και μοναδικό. Να χάσουμε με όσο το δυνατόν μικρότερο σκορ από το 6-0. Ας είναι και 5-0, αλλά όχι 6. Ειδικά μόλις ο Ολυμπιακός βάζει και το δεύτερο γκολ, άρχιζε να λούζει κρύος ιδρώτας τον προπονητή. Μάλιστα, η μεγάλη διαφορά των αντιδράσεών του, συγκριτικά με τα πρώτα λεπτά, φάνηκε μετά το 70' όταν είδε πως το σκορ αποκλείεται να πάρει ανάλογες διαστάσεις με τις περσινές. Εκεί σταμάτησε να ξεφυσάει και... απόλαυσε το υπόλοιπο παιχνίδι.

Μέχρι και αλλαγή δημιουργικού μέσου στο 85' έκανε για να το... γυρίσει. Ή για να το θέσω καλύτερα, για να μας εξοργίσει ακόμα περισσότερο. Για ένα τέταρτο στο δεύτερο μέρος, η ΑΕΚ πίεσε ψηλά και έκανε δύο ευκαιρίες, ενώ ο Ολυμπιακός έδειξε εγκλωβισμένος, όπως ακριβώς είχε συμβεί στο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Και όμως, ο Κωστένογλου φώναζε στον Κοντοέ να μην περνάει το κέντρο. Είπαμε όμως, τον προπονητή της ΑΕΚ δεν τον απασχολούσε να «χτυπήσει» το ματς μέχρι τέλους, αλλά να μην έρθει νέος διασυρμός. Συγγνώμη κόουτς, αλλά ακόμα και ο Τουμπάκοβιτς ήξερε περισσότερο από εσένα σε ποιον πάγκο καθόταν. Όμως ποιος να του μιλήσει και να του ζητήσει εξηγήσεις για αυτό το μεγάλο κατόρθωμα των 2 νικών στα τελευταία 8 παιχνίδια, για μία ομάδα που λέγεται ΑΕΚ και σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται εξωαγωνιστικά. Φυσικά και την ευθιξία να παραιτηθεί δεν την έχει. Και που να παραιτηθεί άλλωστε και ποιος να την κάνει δεκτή.

Υ.Γ. Οι μέρες περνάνε και η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη από ανακοινώσεις, όσο σωστές και αν είναι αυτές, όπως του Παππά.

Υ.Γ.1 Αν τα τελευταία δύο χρόνια μας διοικούσε ο Ανδρέας Δημητρέλος, όσο άπειρος και αν είναι, όσο κατεστραμμένος και αν δηλώνει (επιμένω, προς τιμήν του), σίγουρα θα είχαμε μάθει πάρα πολλές αλήθειες και με τα βεβαιότητας το λέω, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως τα μικρά δείγματα γραφής που έχουμε από αυτόν τον άνθρωπο, είναι πολύ καλύτερα από ότι είχαμε δει στη διετία του Σταύρου Αδαμίδη.