Η δύναμη, η λύτρωση και ο Ντέμης...

Ο δρόμος προς τη λύτρωση

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365.gr

Παίκτες που θέλουν αλλά δεν μπορούν, άλλοι που μπορούν αλλά δεν θέλουν και λίγοι που παλεύουν χωρίς αποτέλεσμα. Μια συνταγή που οδηγεί με μαθηματική ακρίβια στην αποτυχία. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο καθώς είναι πασιφανές πως ελάχιστοι στην ομάδα έχουν το μυαλό τους στην μπάλα. Τρίτο ματς με τον ΠΑΟΚ, τρίτη ήττα και μάλιστα χωρίς γκολ. Αυτό τα λέει όλα.

Στο παγωμένο ΟΑΚΑ είδαμε μια ομάδα ξενερωμένη, χωρίς ηρεμία και χωρίς λύσεις και το προπονητή πελαγωμένο. Ακόμα και ο κόσμος παρατηρεί πλέον αμήχανος την κατάρρευση μην έχοντας ούτε το κουράγιο να διαμαρτυρηθεί. Στην παρούσα φάση η... λύση για την Ένωση θα ήταν να πατήσει κάποιος «pause» στις αγωνιστικές δραστηριότητες μέχρι να βρεθεί άκρη στα διοικητικά όμως το πάγωμα του χρόνου δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί.

Ο μόνος δρόμος λοιπόν είναι η ενότητα και το μοναδικό ζητούμενο η άμεση σωτηρία της ομάδας. Η σημερινή συνάντηση πρέπει να λειτουργήσει σαν μαγνήτης που θα συγκεντρώσει γύρω του όλα τα κομμάτια της ΑΕΚ. Η ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια για στρατόπεδα. Όλοι μαζί πρέπει να δώσουν τη μάχη για την επιβίωση της. Όλοι μαζί να πιέσουν προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να βρεθεί άμεσα καθαρή λύση. Το... θαύμα που ψάχνει η ΑΕΚ είναι η παραδοχή, επιτέλους, των λαθών που έχουν γίνει και η... Ένωση που θα οδηγήσει στη λύτρωση από το μαρτύριο.

Θεέ μου, δώσε μας δύναμη...

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Ήρθε ο ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ και έγραψε μία «χρυσή» σελίδα στην ιστορία του κερδίζοντας την ΑΕΚ στην έδρα της. Μία φορά στα δέκα χρόνια συμβαίνει αυτό. Όσο και να πεις είναι κατόρθωμα. Η ΑΕΚ της εποχής, αυτές τις χαρές δίνει. Και θα δώσει κι άλλες όπως φαίνεται. Δυστυχώς. Η ΑΕΚ σβήνει πλέον και αγωνιστικά. Ό,τι μπόρεσαν να δώσουν οι παίκτες το έδωσαν. Τώρα ο... Θεός! Είναι κατάντια, είναι θλίψη, είναι πολλά μαζεμένα. Προσωπικά δεν θυμάμαι την ΑΕΚ σε χειρότερη στιγμή της. Έχουμε περάσει μπόρες, λαίλαπες, θεομηνίες, αλλά σε τόσο μεγάλη διάρκεια ποτέ ξανά. Ρώτησα και πιο παλιούς. Ίδια απάντηση μου έδωσαν: «Ποτέ ξανά, τέτοιο χάλι, μαζεμένο».

Γιατί το χάλι είναι γενικό. Σε όλα τα επίπεδα. Και στο διοικητικό και στο οικονομικό και στο αγωνιστικό. Παίκτες που δεν μπαίνουν αποστολή επειδή έχουν κάνει προσφυγή, παίκτες που μένουν στον πάγκο άνευ λόγου και αιτίας, παίκτες που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, όπως ο Λυμπερόπουλος, ο Δέλλας και ο Γεωργέας να τα δίνουν όλα και να μένουν από φυσικές δυνάμεις. Ο κόσμος στο γήπεδο να προσπαθεί, αλλά να είναι λίγος. Μπερδεμένος. Να φωνάξει να φύγει ο ένας, αλλά ποιος να έρθει...; Ψάχνει και περιμένει από κάπου να πιαστεί, για να ξεσπάσει. Όλα, όμως, φαίνονται μάταια.

Δεν έχω καμία διάθεση, διότι βλέπω τη μεγαλύτερη αγάπη μου να διαλύεται σε όλα τα επίπεδα μπροστά στα μάτια μου. Θα γράψω μόνο αυτό και συγχωρέστε με αλλά θα κλείσω: Αν όλοι αυτοί που μαζεύτηκαν σήμερα στο Μεγάλη Βρετάνια, μαζί με τον Μελισσανίδη, τον Χατζηϊωάννου, τον Γκούμα και τον Νοτιά που για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, ( όλοι οι παραπάνω δηλαδή που πέρασαν κατά καιρούς από την ΑΕΚ κι έκαναν καλά κι άσχημα μέσα στην ιστορία της), αν αυτοί δεν δώσουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ λύση, όλοι αυτοί θα είναι υπόλογοι στους εαυτούς τους και την τεράστια ιστορία της ΑΕΚ! Θα έχουν καταφέρει να διαλύσουν την μεγαλύτερη σε ιστορία και ήθος ομάδα της Ελλάδας. Τον μοναδικό σύλλογο που ξεπερνά τα αθλητικά ιδεώδη.

Ας τους δώσει ο Θεός φώτιση να δώσουν μία λύση. Κι ας δώσει ο Θεός δύναμη στην ΑΕΚΑΡΑ μας που σβήνει.  Τώρα περισσότερο από ποτέ η ενωμένη ΑΕΚ πρέπει να νικήσει τον κακό της εαυτό. Το πρώτο βήμα μπορεί να έγινε και να το θεωρώ σημαντικό, αλλά αν δεν δω λύση δεν μπορώ με τίποτα να πανηγυρίζω. Με τίποτα όμως... Κουράγιο, αγαπημένη...

Ο Ντέμης και η ΑΕΚ οκτώ χρόνια μετά...

Του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365.gr

Το 2004 ήταν «σωτήριον» έτος για την ΑΕΚ. Λεφτά υπήρχαν στην χώρα, ο Ντέμης ενέπνευσε τον κόσμο και κάποιους επιχειρηματίες και έτσι η ΑΕΚ μας βρήκε τον δρόμο της. Τον σωστό, αυτόν που πρέπει να έχει πάντα μπροστά της. Τέσσερα χρόνια μετά άρχισε η κατάρρευση με την αποχώρηση Ντέμη. Η ΑΕΚ δεν ξαναβρήκε από τότε τον δρόμο της ποτέ και τα χρέη μεγάλωσαν πολύ περισσότερο. Τώρα είμαστε 8 χρόνια μετά από το 2004 και ξανά ζητάμε τα ίδια. Ενότητα, εξόφληση χρεών και να σταθεί η ΑΕΚ στα πόδια της. Πάλι ζητάμε στήριξη από τον κόσμο. Πάλι, πάλι, πάλι...

Από την πρώτη στιγμή που άκουσα την πρόταση Τροχανά και τους προσκεκλημένους, θεωρούσα κομβική την παρουσία του Ντέμη. Με αυτά που θα υποστήριζε θα συμπαρέσυρε και αρκετούς ακόμα. Πολλούς από την ομάδα που ξεκίνησαν το 2004. Και κάπως έτσι έγινε. Η ΑΕΚ από το μηδέν, πλέον έχει «κάτι» στα χέρια της. Την Τρίτη θα συναντηθούν οι μέτοχοι της ομάδας του 2004 για να γίνει ο λογαριασμός, το ξεκαθάρισμα που λέμε. Και πιστεύω ότι αν δεν ήταν ο Ντέμης θετικός, αν δεν έλεγε όσα (αντρίκεια) είπε στο ραδιόφωνο και αν δεν πήγαινε σήμερα στην συνάντηση, όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ολοι οι υπόλοιποι που πήγαν γέμισαν το κάδρο και την εικόνα. Κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Ντέμης και είναι θετικό που ακόμα εμπνέει κόσμο. Η ΑΕΚ έχει ανάγκη τέτοιους ανθρώπους και θα συνεχίζω να το υποστηρίζω παρά τα (πολλά) λάθη του. Λάθη που έχει παραδεχθεί. Τώρα το αν θα ξαναγυρίσει στην ΑΕΚ, αυτό είναι άλλη κουβέντα. Είναι μόνο στο μυαλό του η απάντηση και ο ίδιος θα αποφασίσει... Νομίζω η πόρτα είναι ανοιχτή. Ο καθένας κάνει τις εκτιμήσεις του.

Όλα τα... λεφτά λοιπόν είναι την Τρίτη. Εκεί που τα... λεφτά πρέπει να βγουν από τις τσέπες των μετόχων, να «καθαρίσει» η ΑΕΚ από τα τρέχοντα και να μείνουν τα διακανονισμένα για να αναλάβει δράση ο Μελισσανίδης ή όποιος άλλος επενδυτής θέλει. Γιατί η ΑΕΚ με διακανονισμένα χρέη είναι μαγαζί γωνία, τώρα είναι... πεθαμένο μαγαζί με λουκέτο ανά χείρας. Για αυτό λοιπόν κύριοι μέτοχοι σώστε την ΑΕΚ από τα λάθη σας. Διότι αν πεθάνει στα χέρια σας, αλίμονο σας. Εχετε την ευκαιρία εκτός από τα χρέη να «καθαρίσετε» και το όνομα σας. Οριστικά και για πάντα. Ο Ντέμης σας είπε πως, ακολουθείστε και κρατήστε την ΑΕΚ «ζωντανή». Απλό, σαφές και κατανοητό.

Υ.Γ.: Τα αγωνιστικά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Μια απογοητευμένη ΑΕΚ, μόνο απογοήτευση μπορεί να προκαλεί. Απογοητευμένοι παίκτες, προκαλούν απογοήτευση. Ο Κωστένογλου πανικοβάλλεται με αυτά που βλέπει κάθε μέρα και ίσως πλέον να προκαλεί και ο ίδιος... πανικό. Αλλά νομίζω ότι έχετε την τελευταία ευθύνη για αυτό που βλέπουμε. Οποιος πάει να τον βάλει πιο μπροστά, μάλλον κάτι θέλει να καλύψει... Και έχουμε αρκετούς από δαύτους πια.