Μεσάνυχτα στο Ηράκλειο...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Δεν ξέρω πόσοι απο εσάς είδατε την καινούργια ταινία του Γούντυ Άλλεν, «Mεσάνυχτα στο Παρίσι». Πρωταγωνιστής, ένας Αμερικανός γύρω στα σαράντα, αθεράπευτα ρομαντικός, που απεχθάνεται θανάσιμα κάθε μοντέρνα...αμερικανιά, και ζει στο δικό του φανταστικό κόσμο, που φωτίζεται από τη λάμψη της κουλτούρας και της ατμόσφαιρας του Παρισιού, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Θα μου πείτε βέβαια, τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ΑΕΚ. Και θα σας απαντήσω ότι έχουν άμεση σχέση. Διότι χτες βράδυ είδαμε την...ΑΕΚτζήδικη εκδοχή της ταινίας, που θα την ονομάσω «Μεσάνυχτα στο Ηράκλειο». Οι πρωταγωνιστές, όλοι εμείς. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί ΑΕΚτζήδες, που απεχθανόμαστε τη σημερινή μίζερη πραγματικότητα, και επιμένουμε να ζούμε στο δικό μας φανταστικό κόσμο, όπου η ΑΕΚ είναι ακόμα μια ομάδα - φόβητρο, μια ομάδα πρωταθλητισμού, μια ομάδα που φωτίζεται από τη λάμψη του παρελθόντος. Δυστυχώς, είμαστε οι μόνοι...ήρωες του Γούντυ Άλλεν, που έχουμε απομείνει να το πιστεύουμε.

Λίγο πριν το τέλος της ταινίας του Γούντυ Άλλεν, ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να δραπετεύσει από το φανταστικό παρελθόν, και να αντιμετωπίσει κατάματα το πραγματικό παρόν. Ίσως πρέπει να το κάνουμε κι εμείς αυτό. Αν το κάνουμε, τότε θα δούμε δύο ιδιοκτήτες εκνευριστικά αδιάφορους, που δεν έχουν την ΑΕΚ ούτε καν στην ατζέντα των υποχρεώσεών τους. Θα δούμε έναν πρόεδρο και ένα διοικητικό συμβούλιο, που χρησιμοποιούν τις θέσεις τους στην αγαπημένη μας ομάδα για να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Θα δούμε έναν προπονητή που έχει αρκετή πίστη και όρεξη για δουλειά, αλλά μέχρι εκεί. Θα δούμε τους Δέλλα - Λυμπερόπουλο - Καφέ - Γεωργέα, που πλέον δεν μπορεί να λογίζονται ως βασικοί. Θα δούμε τους δύο καλύτερους και πιο εξελίξιμους παίχτες μας, τους Μάκο - Μανωλά, να επιδίδονται σε διαγωνισμό απειθαρχίας, λαθών, ανοησιών και επιπολαιοτήτων. Θα δούμε τα ακραία μας μπακ, τους Κοντοέ - Καράμπελα, να μην υπερβαίνουν τον πήχυ των προσδοκιών μιας (πάλαι ποτέ...) ομάδας πρωταθλητισμού. Και τέλος, θα δούμε τον σέντερ φορ, τον Μπέλεκ, να έχει πάρει διαζύγιο από τα δίχτυα.

Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσο ήταν ακόμα...μεσάνυχτα στο Ηράκλειο, δικαιούμασταν να ζούμε με τις φαντασιώσεις του παρελθόντος. Κάποια στιγμή όμως έρχεται η αυγή. Και με το φως της, βλέπεις μια ομάδα «λίγη», σε όλα τα επίπεδα. Μια ομάδα ορφανή, παρατημένη στην τύχη της. Με προπονητές (Χιμένεθ - Κωστένογλου) που το πάλευαν, παρουσίαζαν και παρουσιάζουν μια ομάδα που δίνει την εντύπωση πως δικαιούται κάτι καλύτερο από τα τέσσερα γκολ στο Βέλγιο ή τα τρία γκολ στη Μόσχα ή τα τρία γκολ στην Τούμπα ή τα...ακόμα τρία γκολ στο Ηράκλειο, αλλά τελικά ποτέ δεν παίρνει αυτό το «κάτι παραπάνω» που δικαιούται. Και δεν το παίρνει, διότι οι παίχτες της δεν είναι πια παίχτες ομάδας πρωταθλητισμού. Είναι είτε βετεράνοι που δεν μπορούν πιά, είτε άπειροι πιτσιρικάδες που δεν μπορούν ακόμα, είτε «λίγοι» ποδοσφαιριστές που δε θα μπορέσουν ποτέ. Σε όλα τα φετινά ματς, παρότι στηθήκαμε καλά στο γήπεδο και δεν παραδοθήκαμε αμαχητί, έχουμε προδοθεί από προσωπικά λάθη του Δέλλα, του Μανωλά, του Καράμπελα, του Λυμπερόπουλου, του Μπέλεκ. Έχουμε προδοθεί από αμυντικούς που χαρίζουν γκολ και επιθετικούς που δεν πετυχαίνουν ελέφαντα σε δωμάτιο. Δεν φταίνε αυτοί. Δεν φταίνε οι παίχτες αν δεν είναι επιπέδου ΑΕΚ. Φταίει το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες της ΑΕΚ ευθύνονται για την παρακμή, ποιοτική και ηλικιακή, στο ρόστερ της ομάδας. Τόσο απλά, τόσο ειλικρινά, τόσο ωμά. Αν κάποιοι ανόητοι και εμπαθείς ήθελαν μέχρι τώρα να τα ρίχνουν στο Χιμένεθ, να είστε σίγουροι ότι θα είναι οι ίδιοι που σύντομα θα τα ρίξουν στον Κωστένογλου. Η αλήθεια, όπως τη βλέπω εγώ, είναι οτι και οι δύο προπονητές εμφάνισαν αρκετά δεμένα σύνολα, με βάση το ρόστερ που είχαν στα χέρια τους. Δε γίνεται όμως να μάθει ο Χιμένεθ στον Γεωργέα στα 35 του ότι πρέπει να μαρκάρει τη σέντρα του Λίνο, ούτε να μάθει στον Κωνσταντόπουλο και το Δέλλα στα 33 και 36 τους πώς θα συνεννοηθούν ώστε να μη φάνε το γελοίο πρώτο γκολ στις Βρυξέλλες. Δε γίνεται να μάθει ο Κωστένογλου στο Μανωλά πώς διώχνουνε τη μπάλα όταν έρχεται πάνω τους, όπως έγινε στο πρώτο γκολ στη Μόσχα. Ούτε γίνεται να μάθει στο Μπέλεκ πώς να τη σπρώχνει στα δίχτυα από τα δύο μέτρα, ή στο Λύμπε πώς να κάνει την κεφαλιά του να πηγαίνει προς το τέρμα, όταν το τέρμα είναι στα πέντε μέτρα. Λάθη, λάθη, λάθη. Λάθη προσωπικά, από παίχτες που είτε δεν είναι επιπέδου ΑΕΚ, είτε δεν είναι «πιά» επιπέδου ΑΕΚ. Σκληρή η αλήθεια, αλλά δεν είναι πιά μεσάνυχτα στο Ηράκλειο. Είναι μέρα μεσημέρι και την αλήθεια πρέπει να την κοιτάς στα μάτια.

Στο τέλος της ταινίας του Γούντυ Άλλεν, ο πρωταγωνιστής κάνει την επανάστασή του, κόβει όλα τα δεσμά που τον κρατούσαν δεμένο σε μια βαρετή και απεχθή ζωή, και κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα. Αυτό το καινούργιο ξεκίνημα είναι που περιμένουμε κι εμείς οι ΑΕΚτζήδες. Μακάρι να ήταν στο χέρι μας. Δυστυχώς είναι στο χέρι άλλων, των κυρίων Νοτιά και Παππά. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για το γεγονός ότι σήμερα στην ΑΕΚ έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Μακάρι να βοηθήσουν ώστε επιτέλους να ξημερώσει...

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!

Ο Ψαράς.

 

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!