Οι αδυναμίες στο μικροσκόπιο...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Με νίκη στην Τούμπα θα ανοίγαμε το πάνω διάζωμα την Πέμπτη. Με ισοπαλία θα είχαμε κάνει ιδανικό ξεκίνημα στη σεζόν. Με την ήττα και κυρίως με τον τρόπο που ήρθε, καταφέραμε να ξαναβάλουμε στην καθημερινότητά μας τη μιζέρια, τη γκρίνια και τη φαγωμάρα. Λογικό κι επόμενο βέβαια, αφού μια τριάρα με κάτω τα χέρια δεν χωνεύεται καθόλου εύκολα, οσο κι αν ψάξεις μέσα σου για αποθέματα ψυχραιμίας. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, με καθημερινές εναλλαγές ανάμεσα σε μικρούς θριάμβους που γεννούν ήρωες, και μικρά δράματα που γεννούν αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτό είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να μάθουν να ζουν οι παίχτες και ο προπονητής της ΑΕΚ, ειδικά της φετινής.

Φυσικά δικαιολογίες υπάρχουν και είναι αρκετές και βάσιμες. Η ΑΕΚ έδωσε στην Τούμπα, αισίως, το τέταρτο ματς μέσα σε δέκα ημέρες, κι αυτό μετά από μια μακρά περίοδο τριών εβδομάδων όπου δεν είχε πατήσει χόρτο. Πολλοί παίχτες παίζουν χωρίς ανάσα σε αυτά τα ματς - ενδεικτικά αναφέρω τους Καράμπελα, Μανωλά, Μάκο και Βάργκας που φανερά δεν είχαν στο παιχνίδι τους την ίδια «ένταση» (που λέει κι ο Μανόλο) όπως είχαν, πχ, στην Ξάνθη. Δεύτερο αριστερό μπακ δεν υπάρχει, δεύτερος γρήγορος στόπερ δεν υπάρχει, άλλα σκληρά αμυντικά χαφ δεν υπάρχουν, κι έτσι οι τέσσερις προαναφερόμενοι θα έχουν φέτος δύσκολο έργο και θα πρέπει σχεδόν σε κάθε ματς να κάνουν υπέρβαση. Έπειτα υπάρχουν και κάποιοι παίχτες για τους οποίους ο χρόνος πέρασε. Δε φταίνε ο Δέλλας, ο Λύμπε και ο Γεωργέας αν η ΑΕΚ τους υπολογίζει για βασικούς στα 36 τους. Ούτε φταίει ο Γκούντιονσεν αν όλη η ΑΕΚ έχει πέσει πάνω του και πιστεύει ότι θα δει τον παίχτη της Τσέλσι και της Μπαρτσελόνα. Όπως και ο Ντιόπ πέρυσι, έτσι και ο Ισλανδός φέτος θα χρειαστεί δυστυχώς κάποιους μήνες ώστε το κορμί του να ξανασυνηθίσει σε συνθήκες συνεχόμενων αγώνων, κάτι που τα τελευταία δύο χρόνια δεν του συνέβαινε συχνά.

Πάντως ενώ είναι χρήσιμο να επισημαίνουμε τις δικαιολογίες, εντούτοις δε θα ήταν χρήσιμο να μείνουμε σε αυτές. Διότι πέρα από δικαιολογίες, αυτό που είδαμε χτες στην Τούμπα ήταν μάλλον λογικό κι αναμενόμενο, βάσει των προτερημάτων και των ελαττωμάτων της κάθε ομάδας. Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τα δύο πιό παραγωγικά και γρήγορα ακραία μπακ στην Ελλάδα. Αντίθετα οι Γεωργέας και Καράμπελας είναι γνωστό ότι δεν απειλούν συχνά με τις προωθήσεις τους. Το σχέδιο του Χιμένεθ να κόψει τον ΠΑΟΚ στο κέντρο και να μην δώσει πολλές ευκαιρίες στους ακραίους για σέντρες μάλλον πέτυχε - και το λέω απόλυτα σοβαρά. Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ κατάφερε στις δύο σέντρες που έβγαλαν οι ακραίοι μπακ του να βάλει ισάριθμα γκολ!!! Κι αυτό διότι οι Γεωργέας και Καράμπελας άργησαν χαρακτηριστικά και στις δύο φάσεις να βγουν στους αντιπάλους τους, ενώ οι στόπερ χτες ήταν...σε άλλο γήπεδο. Ο Δέλλας είχε βγει στη σέντρα για να κάνει τάκλιν στον Σαλπιγγίδη αφήνοντας γυμνή την άμυνα στο ένα γκολ, ενώ και στο άλλο ήταν μεν στην περιοχή αλλά με χαρακτηριστικά κακή τοποθέτηση. Για δε τον Μανωλά είναι γνωστό ότι το καλό του σημείο είναι οι προσωπικές μονομαχίες και όχι το κόψιμο της μπάλας όταν αυτή έρχεται παράλληλα. Κάπως έτσι, με τα ακραία μπακ να μην προλαμβάνουν τις σέντρες και με τους στόπερ να μην τις απομακρύνουν, στήθηκε στο απόσπασμα τρεις φορές ο Αραμπατζής από απόσταση αναπνοής. Και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος πριν καν τελειώσει το ημίχρονο...

Οι τέσσερις της άμυνας ήταν, πιστεύω, οι κυρίως υπεύθυνοι για το χτεσινό βατερλώ, όχι όμως και οι μοναδικοί. Οι τρεις χαφ, ας πούμε, κατάφεραν να περιορίσουν την κυκλοφορία του ΠΑΟΚ στον άξονα, αλλά δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν την μπάλα για λογαριασμό μας. Αυτό βέβαια είναι κάτι, δυστυχώς, αναμενόμενο, μιας και από τους δύο δημιουργικούς χαφ που είχε πέρυσι η ομάδα, ο μεν Καφές είναι τραυματίας, ο δε Μίτσελ είναι...στην Χετάφε. Στη θέση του Ντιόπ αποκτήθηκε ο Βάργκας, αμυντικός χαφ με διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά εξίσου καλός. Στη θέση του Μίτσελ, όμως, αποκτήθηκε ο...Κανένας, γνωστός Ομηρικός ήρωας από την Οδύσσεια. Έτσι όσο κι αν έκοβαν οι τρεις χαφ στο κέντρο, ουσιαστικά έκαναν μια τρύπα στο νερό, μιας και ο ΠΑΟΚ ξανακέρδιζε τη μπάλα χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Κατηγορούμε συχνά (και δικαίως) τον Γκέντζογλου για τις επιπολαιότητές του. Όμως δεν παύει να είναι ο μοναδικός παίχτης που απέμεινε στην ΑΕΚ να τολμάει την πάσα που θα προωθήσει το παιχνίδι. Όπως, ας πούμε, η πάσα του στον Μπέλεκ κόντρα στον Εργοτέλη, μια πάσα από την οποία ξεκίνησε το νικητήριο γκολ. Δυστυχώς, από τη φετινή ΑΕΚ, ακόμα και η απουσία του Γκέντζογλου είναι μια απουσία που δεν περνά απαρατήρητη...

Και στην επίθεση, όμως, τα ίδια χάλια είχαμε, όπως και στην άμυνα. Ο Λεονάρντο μας θύμισε ότι είναι ένας ασταθής παίχτης, ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Χτες ήταν η σειρά του χειρότερου. Ο Χοσέ Κάρλος ακόμα εκτός κλίματος, υπερβολικά αδύναμος και μπλαζέ. Πρέπει να έχεις το ταλέντο ενός Τσάρτα για να είσαι τόσο χαλαρός. Αν δεν έχεις ούτε το μισό, τότε δεν δικαιούσαι να μην παλεύεις. Οι Γκούντγιονσεν - Λυμπερόπουλος συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι δεν ταιριάζουν μαζί, ειδικά εκτός έδρας. Ενώ ο Μπέλεκ συνεχίζει να αποδεικνύει ότι αξίζει να εκτοπίζει έναν εκ των δύο...τριαντάρηδων (και βάλε), με το πείσμα, τη δύναμη, τη μαχητικότητα και την ταχύτητά του.

Βλέποντας συνολικά το ματς, πρέπει να παραδεχτούμε εντέλει ότι χάσαμε από έναν καλύτερο, ταχύτερο και πιό φρέσκο αντίπαλο. Ο Χιμένεθ σε αυτό το ματς δεν κατάφερε με τα...κόλπα του να μασκαρέψει τα ελαττώματα της ομάδας του. Αντίθετα, η ανωτερότητα των ακραίων (κυρίως) του ΠΑΟΚ έβαλε τις δικές μας αδυναμίες στο μικροσκόπιο, και τις μεγέθυνε σε σημείο που να βγάζουν μάτι. Παρολαυτά, η ομάδα πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Γίνονται αυτά στο ποδόσφαιρο - κι εμείς πχ πέρυσι βάλαμε τέσσερα στον ΠΑΟΚ, σε ένα ματς όπου ό,τι στέλναμε προς την εστία έγραφε. Κάτι αντίστοιχο έγινε και χτες - τρεις φορές κατάφερε ο ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της άμυνάς μας, τρία γκολ έβαλε. Δε μου λέει κάτι αυτό για τη συνέχεια. Αυτό που με ανησυχεί κυρίως είναι η έλλειψη αντίδρασης. Ας ελπίσουμε να οφείλεται κυρίως στην κούραση και στις κακές επιλογές του προπονητή (πχ, το δίδυμο Λύμπε - Γκούντγιονσεν που απλά δεν βγαίνει) και όχι σε κάτι άλλο. Οφείλουμε να βάλουμε το ματς της Τούμπας πίσω μας. Δεν ωφελεί να κλαις πάνω απο το χυμένο γάλα. Η Στουρμ Γκρατς, ο Πανιωνιος και ο Ολυμπιακος περιμενουν στη στροφή, και δεν αστειεύονται.

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ.

Ο Ψαράς.