Κόντρα στη δίψα των άλλων και το… ανώμαλο σερί!

Πριν καν επιστρέψουμε όλοι από την Φλωρεντία, έφτασε πάλι παραμονή ενός μεγάλου αγώνα. Ενός ντέρμπι. 

Σαν σήμερα ήταν η πρώτη μου φορά στη Λεωφόρο. Στους όρθιους να βλέπω τους ήρωες στην θύρα 7 με το αυτοσχέδιο παζλ από… πλακάτ που σχημάτιζαν το θύρα 21 σαν σε… αρχαία χορογραφία και η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Αλλά εκεί που ήμουν τσιμουδιά βέβαια. Έβαλε τα δύο γκολ ο Βλάχος και παρά όλα αυτά ο όρκος… σιωπής άντεξε. Τελικό 1-2 με ανατροπή από ημίχρονο αν θυμάμαι καλά. Δεν τα έχω δει σε βίντεο γιατί δεν θέλω τίποτα να χαλάσει την μαγεία όπως την κουβαλάω 43 χρόνια στο μυαλό μου. Γιατί εκείνο ήταν από τα μαγικά απογεύματα όπως η Λεωφόρος είναι από τα αγαπημένα μου γήπεδα κι ας μην ήταν όλες οι φορές όπως η πρώτη σε χαρά…