Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο χουλιγκανισμός στο βρετανικό ποδόσφαιρο βρισκόταν σε άνοδο, με οπαδούς από διαφορετικές ομάδες να παίζουν ξύλο στις ημέρες των αγώνων. Ο χουλιγκανισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του λίγο πριν Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, με έγγραφα να αποκαλύπτουν ότι η τότε κυβέρνηση υπό τη Μάργκαρετ Θάτσερ σκέφτηκε για λίγο να αποσύρει την εθνική Αγγλίας από το τουρνουά.
Η πορεία της Αγγλίας μέχρι τα ημιτελικά αυτής της διοργάνωσης ήταν κάτι σαν σημείο καμπής για τη μείωση της ποδοσφαιρικής βίας, αν και τα περιστατικά θα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν σε ημι-τακτική βάση μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα και εξακολουθούν να υπάρχουν περιστασιακά περιστατικά μέχρι και σήμερα. Οι λονδρέζικοι σύλλογοι Γουέστ Χαμ, Μίλγουολ και Τσέλσι ήταν μεταξύ εκείνων που συνδέθηκαν περισσότερο με τον χουλιγκανισμό, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, αν και η βία σημειώθηκε σε όλη την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία.
Εμείς, θα σταθούμε περισσότερο στα «Σφυριά». Η Inter City Firm (ICF) ήταν μια διαβόητη ομάδα χούλιγκαν ποδοσφαίρου που συνδέθηκε με τη Γουέστ Χαμ και δραστηριοποιήθηκε κυρίως στις δεκαετίες του 1970, του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το ICF ήταν ιδιαίτερα γνωστό για τις βίαιες συναντήσεις του με άλλες ομάδες χούλιγκαν, συμπεριλαμβανομένων των Zulu Warriors της πόλης του Μπέρμιγχαμ και Leeds United Service Crew, μεταξύ άλλων.
Τα βασικά πρόσωπα που σχετίζονται με το ICF ήταν ο Κας Πέναντ και ο Μπιλ Γκάρντνερ. Αμφότεροι έγραψαν αυτοβιογραφίες για τις εμπειρίες τους. Στο απόγειο του ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού, στην Αγγλία ο Γκάρντνερ θεωρούνταν ένας από τους πιο τρομακτικούς χούλιγκαν.
Μιλώντας στον Τόνι Μπέλεου στο πλαίσιο της σειράς Gangster του BBC Radio 5 Live, αποκάλυψε: «Οι φιλοξενούμενοι οπαδοί δέχονταν επιθέσεις σχεδόν παντού σε αυτή τη χώρα. Μερικά μέρη ήταν χειρότερα από άλλα. Μερικές φορές εμείς (η Inter City) τα πήγαμε καλά, άλλες φορές δεν τα πήγαμε τόσο καλά, αλλά ξέρουν, όλοι ξέρουν, ότι δεν μας κέρδισαν ποτέ. Νομίζω ότι είχα πάνω από 400 καυγάδες στη ζωή μου και δεν με κέρδισαν ποτέ. Ποτέ δεν είχα τον φόβο που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Ποτέ δεν φοβήθηκα όταν ήμουν με τους φίλους μου στη Γουέστ Χαμ».
Ο Μπιλ Γκάρντνερ έχει βρεθεί ως καλεσμένος σε αρκετά podcast, όπου μιλούσε για τον χουλιγκανισμό στην Αγγλία και στο Anything Goes, αποκάλυψε για πρώτη φορά, εναντίον ποιας συμμορία χούλιγκαν της Αγγλίας ήταν η πιο σκληρή που αντιμετώπισε. Αυτή δεν ήταν άλλη από την Millwall Bushwackers. Η ομάδα χούλιγκαν της Μίλγουολ έγινε γρήγορα γνωστή στον κόσμο του χουλιγκανισμού του ποδοσφαίρου και θεωρήθηκε μια από τις πιο διαβόητες συμμορίες στην Αγγλία.
Ο Γκάρντνερ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι η Μίλγουολ [ήταν η πιο δύσκολη] όταν σκέφτομαι μερικούς από τους καυγάδες που είχαμε. Περισσότεροι από 300 σε κάθε πλευρά, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όταν πηγαίναμε εκεί γινόταν ο…κακός χαμός και δεν έχω τίποτα άλλο παρά σεβασμό για αυτούς, νομίζω ότι είναι όλοι καλά».
Η ιστορία της αντιπαλότητας ανάμεσα σε Γουέστ Χαμ και Μίλγουολ!
Η κόντρα των δύο ομάδων κρατά πάνω από έναν αιώνα και οι ρίζες της εκτείνονται στις όχθες του Τάμεση. Οι δύο ομάδες, ήταν στην αρχή γνωστές ως Μίλγουολ Αθλέτικ και Tέιμς Άιρονγορκ, βρίσκονταν σε απόσταση τριών μιλίων στις απέναντι όχθες του ποταμού στο Ανατολικό Λονδίνο. Η Μίλγουολ ξεκίνησε ως η ομάδα της κονσερβοβιομηχανίας «Τζ.T. Μόρτον» που στεγαζόταν στο «Νησί των Σκύλων» όπως λεγόταν. Η Γουέστ Χαμ από την άλλη δημιουργήθηκε λίγα χρόνια αργότερα ως το ποδοσφαιρικό κομμάτι της «Άιρονγορκς» του Τάμεση, της μεγάλης ναυπηγικής εταιρίας, από την οποία πήραν και το παρατσούκλι τους τα «σφυριά».
Πρώτη φορά αντιμετώπισαν ο ένας τον άλλον στο FA Cup του 1899-1900. Ο αγώνας ήταν ιστορικά γνωστός ως το ντέρμπι Ντόκερς, καθώς και οι δύο ομάδες υποστηρικτών ήταν κυρίως λιμενεργάτες στα ναυπηγεία εκατέρωθεν του ποταμού Τάμεση. Κατά συνέπεια, κάθε ομάδα οπαδών εργάστηκε για αντίπαλες εταιρίες που ανταγωνίζονταν για την ίδια επιχείρηση, κάτι που δυναμίτιζε την ένταση μεταξύ των ομάδων. Το 1910, η Μίλγουολ μετακινήθηκε νότια του ποταμού Τάμεση στο Νέο Σταυρό και οι ομάδες δεν ήταν πια γείτονες του Ανατολικού Λονδίνου. Από τότε και οι δύο πλευρές έχουν μετεγκατασταθεί, αλλά παραμένουν σε απόσταση μόλις τεσσάρων μιλίων. Η Μίλγουολ μετακόμισε στο Δε Ντεν στο Μπέρμοντσεϊ το 1993 και η Γουέστ Χαμ στο Στάδιο του Λονδίνου στο Στράτφορντ το 2016.
Οι διαφορές ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων είχαν πάρει μεγάλη έκταση κατά τη διάρκεια της Γενικής Απεργίας του 1926, όταν οι εργαζόμενοι σε εταιρίες στο Άιλ οβ Ντογκζ, οι οποίοι σχετίζονταν με τη Μίλγουολ, αρνήθηκαν να απεργήσουν, ισχυροποιώντας έτσι την έχθρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Η βιομηχανική φύσης ρήξη επαναλήφθηκε κατά τις ανεπίσημες απεργίες του 1946-1949 στο λιμάνι του Λονδίνου, με τους εργάτες στις αποβάθρες του Σάρρεϋ να αρνούνται μια ακόμη φορά να απεργήσουν. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι από τους πλέον κακόφημους σε παγκόσμιο επίπεδο και συνοδεύεται συχνά από επεισόδια εκτεταμένης βίας. Ομολογουμένως όχι πλέον τόσο όσο στο παρελθόν μιας και συνήθως βρίσκονται σε διαφορετική κατηγορία.
Ένα μέρος των φανατικών οπαδών της Γουέστ Χαμ αυτοαποκαλείται «Ίντερ Σίτι Φερμ» και πήρε την ονομασία του από τα τρένα που ταξίδευαν για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Πάντα ένα ματς μακριά από το γήπεδό σου έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και περισσότερες ευκαιρίες, αν θέλεις να πλακωθείς. Μάλιστα μετά τους καβγάδες τους, και όταν φυσικά ήταν οι νικητές, άφηναν μια κάρτα στους χαμένους οπαδούς με το μήνυμα «Συγχαρητήρια, μόλις συναντήσατε τους Ίντερ Σίτι»! Επιπλέον ήταν από τις πρώτες συμμορίες των "κάζουαλ" (καθημερινή ενδυμασία), οι οποίοι απέφευγαν τα χρώματα της ομάδας τους για να μην αναγνωρίζονται εύκολα από την αστυνομία και τους αντίπαλους οπαδούς!
Από την άλλη οι φανατικοί της Μίλγουολ διατηρούν μια διαχρονική φήμη, και παρότι είναι μια μικρή ομάδα σε δυναμική, είναι οι μεγαλύτεροι χούλιγκαν! Ξεχωριστό ρόλο έχουν παίξει οι Μπουσγουόκερς, οι πιο σκληροπυρηνικοί της συγκεκριμένης κερκίδας που ήταν ο φόβος και ο τρόμος κάθε αντιπάλου, και είχαν φτιάξει δικό τους όπλο για τις μάχες! Πρόκειται για το «Μίλγουολ Μπρικ» και κατασκευαζόταν από στρώματα εφημερίδων τα οποία κατέληγαν σε αιχμηρό αντικείμενο.
Στη βίαιη δράση τους έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά. Ένα από αυτά είχε αναγκάσει τη «Σιδηρά Κυρία», Μάργκαρετ Θάτσερ, να συγκαλέσει υπουργικό συμβούλιο με θέμα την καταπολέμηση της βίας. Ήταν 1985 όταν στο προημιτελικό του Κυπέλλου στην έδρα της Λούτον, συνεπλάκησαν με τους οπαδούς των γηπεδούχων. Τα επεισόδια ήταν τόσο σκληρά με την αστυνομία να μην μπορεί να αντιδράσει και την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου!
Τη δεκαετία του ’80, οι Μπουσγουόκερς της Μίλγουολ δημιούργησαν πολλές έντονες καταστάσεις στα βρετανικά γήπεδα αλλά δεν σταμάτησαν εκεί, αν και σταδιακά μειώθηκε η συχνότητα των αιματηρών εμφανίσεών τους. Κάποια από τα τελευταία περιστατικά ωμής βίας διαδραματίστηκαν το 2001 όταν χάραξαν το πρόσωπο δύο οπαδών της Γουλβς αλλά και ένα χρόνο αργότερα όταν πλακώθηκαν ανηλεώς με οπαδούς της Μπέρμιγχαμ.
Ωστόσο τα περιστατικά βίας μεταξύ των οπαδών των αιώνιων εχθρών ήταν πάντοτε τα πιο ακραία. «Η αγάπη, η φιλία και ο θαυμασμός δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο όσο το κοινό μίσος για κάτι» είχε πει ο Ρώσος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ και πράγματι το απαράμιλλο μίσος των οπαδών τους ένωσε με τέτοιο τρόπο που τα ραντεβού θανάτου, μαζί με αιχμηρά αντικείμενα και άπλετο αλκοόλ, είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός υποστηρικτή της Μίλγουολ το 1976 και τη δολοφονία ενός οπαδού της Γουέστ Χαμ δέκα χρόνια μετά, το 1986! Πιο πρόσφατα, στην αναταραχή του Άπτον Παρκ το 2009, σημειώθηκε σύρραξη μεταξύ υποστηρικτών μέσα και γύρω από το Άπτον Παρκ της Γουέστ Χαμ η οποία οδήγησε σε πολλούς τραυματισμούς όπου μάλιστα ένας οπαδός της Μίλγουολ μαχαιρώθηκε πριν ξεκινήσει ο αγώνας.
«Φροντίστε να πάρετε μαζί σας τα ρόπαλά σας και να μην φέρετε τα παιδιά σας στο γήπεδο», ήταν ένα από τα μηνύματα που είχε εμφανιστεί στο διαδίκτυο σε συνομιλία οπαδών της Γουέστ Χαμ, το οποίο από μόνο του είναι αρκετό για να εξηγήσει το τι ακολούθησε έξω από το Μπόλιν Γκράουντ. «Ήταν σαν πολεμική ζώνη έξω από το στάδιο. Είχα πάρει μαζί μου τα παιδιά και είδαν μία απερίγραπτη μορφή βίας που φαινόταν να ανήκει σε άλλη εποχή», δήλωσε αργότερα ένας από τους «φιλοξενούμενους» οπαδούς της Μίλγουολ.
Στα τελευταία δύο παιχνίδια μεταξύ των δυο ομάδων τη σεζόν 2011-12, η Μητροπολιτική Αστυνομία διενήργησε επιχειρήσεις σε όλο το Λονδίνο και πήρε ιδιαίτερα αυστηρά μέτρα για να εξασφαλίσει ότι τα παιχνίδια θα διεξάγονταν χωρίς προβλήματα. Οι δρόμοι και τα γήπεδα θύμιζαν εμπόλεμη ζώνη όμως δεν σημειώθηκαν επεισόδια και δεν θρηνήσαμε θύματα!
Η μάστιγα του χουλιγκανισμού χρειάστηκε σκληρές αποφάσεις και μέτρα για να αντιμετωπιστεί στην Αγγλία αλλά ένα μόνο σπίρτο αρκεί για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της Γουέστ Χαμ και της Μίλγουολ για να βάλουν φωτιά! Αν κάτι έχουν «κερδίσει» οι οπαδοί τους είναι ότι απεύχεσαι να συναντηθούν οι δυο ομάδες και να πραγματοποιηθεί το ντέρμπι μίσους!
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
