Πέντε κομβικά σημεία που έφεραν τη νίκη και το προβάδισμα πρόκρισης για την ΑΕΚ

Νούμερο ένα στοιχείο, η τακτική συνέπεια. Το πλάνο του Μάρκο Νίκολιτς ήταν ξεκάθαρο και προφανώς, συνδέεται με όλα όσα δούλεψε τις προηγούμενες ημέρες στα Σπάτα αλλά και στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας στην Ολλανδία. Ο Σέρβος τεχνικός, παρουσίασε σε γενικές γραμμές ένα σύνολο κόμπακτ, με κοντινές αποστάσεις, χωρίς μεγάλα ρίσκα. Ήταν φανερό, ιδίως στο πρώτο ημίχρονο, πως ο Νίκολιτς επέλεξε να δώσει την μπάλα στους Ισραηλινούς, γνωρίζοντας πως όντας πιο έτοιμοι -έχοντας περισσότερα παιχνίδια στα πόδια τους- θα βγάλουν μεγαλύτερες εντάσεις και τρεξίματα. Όπως και έγινε.... 

Η ΑΕΚ έκλεισε καλά τους χώρους στο δικό της μισό και επί της ουσίας, το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν από την πλευρά των Ρότα-Πινέδα. Όπου η Χάποελ, δημιούργησε δυο φορές ρήγματα και κάπως έτσι δημιούργησε και την μοναδική μεγάλη της στιγμή στο ματς. Κατά τ’ άλλα, η ΑΕΚ ήταν συμπαγής, οι παίκτες ακολούθησαν κατά γράμμα τις οδηγίες του προπονητή και στο πρώτο 45λεπτο, πέραν των (δουλεμένων) στατικών φάσεων από τα εξαιρετικά κτυπήματα του Μάνταλου με τις οποίες απείλησαν με αποκορύφωμα την κεφαλιά του Μουκουντί, έψαχναν να επιτεθούν κατά βάση με ανακτήσεις και ταχύτητα στις μεταβάσεις, ψάχνοντας τον εκρηκτικό Ζίνι.

Άρολντ Μουκουντί-Φιλίπε Ρέλβας. Έχουν δέσει εξαιρετικά και μοιάζουν σαν να παίζουν μαζί… χρόνια. Ήταν από τους διακριθέντες χθες και αναμφίβολα, η ασφάλεια που παρείχαν στην καρδιά της κιτρινόμαυρης άμυνας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να μην κινδυνεύσει η ΑΕΚ παρά μόνο σε μια-δυο περιπτώσεις. Ο Καμερουνέζος στόπερ ήταν κυριαρχικός στα μαρκαρίσματα του έχοντας μια επιβλητική παρουσία αμυντικά ενώ και επιθετικά θα μπορούσε να σκοράρει με την κεφαλιά του πρώτου μέρους. Ανάλογη εικόνα είχε και ο MVP -και σκόρερ- του 1-0 επί της Μπερ Σεβά, Φιλίπε Ρέλβας κάνοντας ένα αψεγάδιαστο παιχνίδι. Αμυντικά ήταν απροσπέλαστος με εξαιρετικό διάβασμα του παιχνιδιού και αποτελεσματικότητα στις επεμβάσεις του, ενώ επιθετικά βοήθησε τα μέγιστα αγγίζοντας το τέλειο στο build up ενώ έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του με την κεφαλιά-κανονιά που πήρε μέσα τον αντίπαλο γκολκίπερ για το 1-0. Είναι πολύ σημαντικό για τον ίδιο τον Μάρκο Νίκολιτς που βλέπει από τόσο νωρίς Μουκουντί και Ρέλβας να αναπτύξουν αυτή την χημεία η οποία προφανώς όσο περνά ο καιρός να δυναμώνει όλο και περισσότερο…

Πολύ βασικό κομμάτι επίσης, ο λειτουργικός άξονας. Με τον Μάνταλο να ξεχωρίζει σε ρόλο deep lying playmaker κάνοντας ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι και τον Περέιρα να ακολουθεί σε απόδοση -ο Πινέδα πράγματι υστέρησε και λογικό καθώς του λείπει ο ρυθμός λόγω της καθυστερημένης ενσωμάτωσης του- η ΑΕΚ μπορεσε να διαχειριστεί σωστά αυτον τον νευραλγικό χώρο. Τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά -κυρίως στην επανάληψη- η Ένωση έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο αυτά που ζητά ο Μάρκο Νίκολιτς και μπόρεσε αφενός να έχει συνέπεια στην άμυνα και αφετέρου να έχει κίνηση και συνδυαστικό παιχνίδι σε φάση επίθεσης. Αναμφίβολα, παίκτης-κλειδί σε όλη αυτή τη λειτουργία ήταν ο Πέτρος Μάνταλος ο οποίος πέραν της ασίστ που μέτρησε στο γκολ του Φιλίπε Ρέλβας, πέραν της εξαιρετικής δουλειάς που έκανε στο build up από πίσω, βοήθησε σημαντικά στο να καλύψει χωρους με πολλά τρεξίματα, όντας ένας… χαμάλης πολυτελείας μπροστά από τα στόπερ.

Μπορεί σε πολλούς να μένει η ευκαιρία που χάνει στο δεύτερο ημίχρονο, στην οποία πράγματι θα έπρεπε να σκοράρει καθώς οι απαιτήσεις από εκείνον πλέον είναι πάρα πολύ υψηλές, κάτι που το έχει κερδίσει ο ίδιος με όσα μας δείχνει, ωστόσο αν το δούμε συνολικά, η απόδοση του Ζίνι ήταν εντυπωσιακή. Ηταν βασικό γρανάζι στην πρώτη γραμμή πίεσης, ενώ όποτε είχε την μπάλα στη δική του κατοχή, έπαιρνε σωστές αποφάσεις. Οι συμπαίκτες του δεν τον βρήκαν πολλές φορές στον χώρο, όμως όταν συνέβη αυτό, οι Ισραηλινοί έδειχναν ανήμποροι να τον ακολουθήσουν. Ο Ζίνι δημιούργησε ρήγματα, ήταν νούμερο ένα κίνδυνος για την άμυνα της Μπερ Σεβά και όχι μόνον απείλησε, αλλά δημιούργησε κι όλας. Όπως για παράδειγμα, την ευκαιρία του Αντονί Μαρσιάλ. Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή, το λέγαμε και από την Ολλανδία, πως ο διεθνής Ανγκολέζος σέντερ-φορ έχει επιστρέψει στην ΑΕΚ με έναν διαφορετικό αέρα, έχει δουλέψει σωστά και αξιοποιεί το σώμα του, μέσα στο γήπεδο βγάζει αυτοπεποίθηση και είναι δεδομένο, πως όταν μπορέσει και τροφοδοτηθεί με μεγαλύτερη συχνότητα από τους συμπαίκτες του στον χώρο τότε μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε ακόμα και τον… Λιβάι Γκαρσία.

Ο Μάρκο Νίκολιτς έφερε από τον πάγκο Λιούμπισιτς, Μαρσιάλ, Γκατσίνοβιτς και Κουτέσα. Αναμφίβολα, η αλλαγή που του έδωσε περισσότερα ήταν αυτή του Γκάτσι. Βασικά, μιλάμε για μια κίνηση που έπαιξε επιδραστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα καθώς ο Σέρβος παίζοντας αρχικά στο δέκα και στη συνέχεια σαν περιφερειακός επιθετικός μπόρεσε να κάνει διαφορά. Τα τρεξίματα του, η ένταση που έβγαλε, το πιεστικό παιχνίδι του, οι εξαιρετικές του επαφές με την μπάλα που έφεραν σωστές αποφάσεις, όλα αυτά τα στοιχεία, έδωσαν στην ΑΕΚ μια άλλη πνοή μεσοεπιθετικά την οποία η ομάδα την είχε ανάγκη σε αυτό το σημείο. Γενικότερα ο Γκατσίνοβιτς δείχνει ένα άλλο πρόσωπο συγκριτικά με την περσινή του σεζόν και η εικόνα του στο χθεσινό παιχνίδι επιβεβαιώνει το πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει για τον προπονητή και την ομάδα. Είτε ερχόμενος από τον πάγκο ως game changer, είτε ξεκινώντας ως βασικός.

ΝΙΚΟΣ ΤΖΑΛΙΔΗΣ