«Αφήστε την να πεθάνει ψηλά…»

Γνώρισα την ΑΕΚ μέσα από τα μάτια του πατέρα μου μετά την επική πρόκριση επί της Κ.Π.Ρ. και μετά από το πρωτάθλημα του 1979 και ένιωθα πόσο περήφανος ήταν που αγαπούσε την ΑΕΚ σαν τρελός και τότε κατάλαβα από μικρό παιδί πως ήταν αδύνατον, για την υπόλοιπη μου τη ζωή, να μην είναι η ΑΕΚ η δεύτερη σκέψη μου κάθε μέρα. Μετά την οικογένεια μου, τα βάσανα και τις αγωνίες της καθημερινότητας έλεγα τι κάνει η ΑΕΚΑΡΑ ΜΟΥ σήμερα. Από τότε που ήμουν, παιδί, μαθητής, φοιτητής, φαντάρος μέχρι σήμερα που είμαι οικογενειάρχης και σοβαρός επαγγελματίας κάθε μέρα είναι η δεύτερη μου σκέψη όταν ξυπνήσω. Είναι το δεύτερο κομμάτι της προσευχής μου με την ελπίδα ότι η ΑΕΚ θα συνεχίζει να υπάρχει και να γεμίζει τις ψυχές μας όχι μόνο με το τίμιο και λεβέντικο ποδόσφαιρο που θα παίζει, αλλά και με τα ιδανικά αυτών των ανθρώπων που την δημιούργησαν. Ιδανικά που ήταν ριζωμένα στις καρδιές ξεριζωμένων ανθρώπων που ήταν περήφανοι και αξιοπρεπείς. Με αυτές τις αξίες έδωσαν όραμα στην δύσκολη νέα ζωή τους και αυτό το όραμα πήρε σάρκα και οστά.

Χρώματα : το «χρυσούν και τον μελανόν» έμβλημα: ο Δικέφαλος Αετός για να θυμίζει το Βυζάντιο. Συμπέρασμα : κάτι παραπάνω από μια ομάδα (πολύ κάτι παραπάνω).

Στο πέρασμα των χρόνων η ΑΕΚ κατάφερε να κρατήσει ψηλά την σημαία των ιδανικών που την δημιούργησαν και να αποδείξει μέσα από ενέργειες, πρόσωπα και συμπεριφορές ότι είναι εντελώς διαφορετική από όλες τις άλλες αθλητικές «δημιουργίες», ότι έχει εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και ότι ο κόσμος που την αγαπά έχει εντελώς διαφορετική ψυχοσύνθεση. Το απέδειξε με το φιλικό στο Βελιγράδι, το απέδειξε και από την λατρεία σε πρόσωπα, το απέδειξε και με τις ακραίες συμπεριφορές σε πρόσωπα που την πρόδωσαν, αδυνατώντας να συμβιβαστεί με τα δεδομένα του «επαγγελματισμού». Πέρασε μεγάλες δυσκολίες και φουρτούνες αλλά πάντα όλοι ξέραμε ότι η ΑΕΚ δεν πεθαίνει και πάντα θα αναγεννάται μέσα από τις στάχτες της. Πάντα ; Το ερωτηματικό έχει να κάνει με την σημερινή κατάσταση. Για πρώτη φορά φαίνεται ότι πλέον η ΑΕΚ κινδυνεύει να μην υπάρχει στο μέλλον από πληθώρα λαθών και από πληθωρισμό ανίκανων ανθρώπων. Ανθρώπων που δεν έχουν να δώσουν τίποτα γιατί δεν νιώθουν τίποτα από όλα αυτά που πλημμυρίζουν την καρδιά του απλού κόσμου που γιγάντωσε αυτό το όραμα οκτώ δεκαετίες και πλέον. Ίσως γιατί τα ιδανικά είναι πλέον παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα στην σύγχρονη κοινωνία που επιβραβεύει τον σκοπό αγιάζοντας τα μέσα.

Γι΄ αυτό λοιπόν εσείς που έχετε την «ατυχία» ή την «βλακεία» να κρατάτε την ΑΕΚ στα χέρια σας φύγετε και αφήστε την να πεθάνει ψηλά και μην συνεχίζετε να την ατιμάζετε μέρα με την μέρα. Αφήστε την να πεθάνει ψηλά όπως πεθαίνουν οι Αετοί και όχι ατιμασμένη προσπαθώντας δήθεν για την εξυγίανση της. Κλείνοντας αυτήν την γραφική επιστολή, όπως θα την χαρακτηρίσετε θα παραθέσω τα λεγόμενα ενός παιδιού που ετοιμάζεται να γίνει άγγελος : «πρόεδρε το Κύπελλο να πάρουμε!» που ίσως και να μην προλάβει τον τελικό της 30ης Απριλίου. Η ΑΕΚ που αγαπήσαμε ακόμα και αν δεν υπάρχει, θα είναι για πάντα στις καρδιές μας. Εσείς δεν θα είστε πουθενά, εκεί που αρμόζει σε «βλάκες» και «άτυχους».

Με εκτίμηση

Δαμιανός Μιχαήλ

Υ.Γ. Αν μπορείτε διαβιβάστε το στη διοίκηση. Όσο για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα? Από την ατίμωση καλύτερα ο θάνατος.