Η Βραζιλία έχει τόσες πολλές άσχημες στιγμές τα τελευταία 15 χρόνια που μπορεί να είναι δύσκολο να τις θυμηθούμε όλες. Η ιστορικά ντροπιαστική ήττα με 7-1 από τη Γερμανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο επαναδιορισμός του Ντούνγκα ως προπονητή, η back to back αποτυχίες στο Κόπα Αμέρικα( 2015, 2016). Η καταδικασμένη, παρατεταμένη επιδίωξη του Κάρλο Αντσελότι πρέπει επίσης να είναι στη λίστα, όπως και περίπου έξι άλλες αποτυχίες σε επίπεδο ομοσπονδίας.
Υπάρχει επίσης και η ήττα από την Αργεντινή τον Νοέμβριο του 2023, με 1-0. Ήταν η τρίτη ήττα της Βραζιλίας στους πρώτους έξι γύρους των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που την άφησε στην έκτη θέση στον όμιλο των 10 ομάδων της Νότιας Αμερικής. Η Βενεζουέλα, ήταν πάνω από την «Σελεσάο» στη βαθμολογία. Το ίδιο και το Εκουαδόρ, το οποίος μάλιστα είχε ξεκινήσει και την προσπάθεια του με αφαίρεση βαθμών!
Η επέκταση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και μια επιπλέον θέση που δίνει απευθείας πρόκριση (υπάρχουν έξι θέσεις που δίνουν απευθείας πρόκριση, με ένα διηπειρωτικό πλέι-οφ για το έθνος που τερματίζει έβδομο) θα έπρεπε να είχε μειώσει τις πιθανότητες αποτυχίας της Βραζιλίας. Αντ 'αυτού, η «Σελεσάο» για μεγάλο διάστημα φλέρταρε με την καταστροφή. Δεκαέξι μήνες μετά, η κατάσταση φαινόταν να βρίσκεται υπό έλεγχο. Μια νίκη επί της Κολομβίας την περασμένη εβδομάδα ανέβασε τη Βραζιλία στην τρίτη θέση. Μπορούμε να πούμε με κάποια ασφάλεια ότι θα είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026.
Τα αποτελέσματα της Βραζιλίας έχουν βελτιωθεί, αλλά θα ήταν γενναιόδωρο να πούμε ότι παίζουν καλά. Ξεκίνησε καλά κόντρα στην Κολομβία, αλλά άφηεν όλο το μομέντουμ να χαθεί, όπως κάνουν συχνά στα παιχνίδια της. Ο Ντοριβάλ Τζούνιορ, ο οποίος ανέλαβε προπονητής τον Ιανουάριο του 2024, είναι ένας συμπαθής χαρακτήρας. Έφτασε με τη φήμη του «πυροσβέστη», κάποιου που θα μπορούσε να αποτρέψει την επικείμενη κρίση.
Από αυτή την άποψη, έχει γίνει δουλειά. Μαθηματικά, η Βραζιλία είναι ασφαλής. Το ερώτημα ήταν αν ο έμπειρος τεχνικός είχε την τακτική οξυδέρκεια να τους μετατρέψει σε μια σωστή ομάδα. Και κάπου εκεί ήρθε η βαριά ήττα με 4-1 από την Αργεντινή, για να διαλύσει ότι είχε χτιστεί. Από μια Αργεντινή μάλιστα, που δεν είχε στην σύνθεσή της τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος ταλαιπωρείται από ένα μυϊκό πρόβλημα.
Η σύγκριση της Βραζιλίας με την «Αλμπισελέστε» είναι οδυνηρή για την «Σελεσάο» σε κάθε επίπεδο. Λίγοι θα παραδέχονταν ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά όλοι οι λογικοί Βραζιλιάνοι οπαδοί του ποδοσφαίρου θα αισθανθούν μια έντονη ζήλια όταν κοιτάξουν πέρα από τα νότια σύνορά τους.
Προφανώς, υπάρχουν τα τρόπαια. Η Αργεντινή κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2022, κάτι που η Βραζιλία δεν έχει καταφέρει εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες και δεν φαίνεται να το κάνει σύντομα. Τα δύο τελευταία Κόπα Αμέρικα έχουν βαφτεί στα χρώματα της «Αλμπισελέστε». Η Βραζιλία κέρδισε το τουρνουά το 2019, αλλά αυτό φαίνεται πολύ μακρινό πλέον. Τα τελευταία έξι χρόνια, αυτή ήταν μια απίστευτα μονόπλευρη αντιπαλότητα.
Μέρος της γοητείας αυτής της περιόδου κυριαρχίας της Αργεντινής είναι ότι ήταν τόσο απροσδόκητη. Η Αργεντινή, όπως και η Βραζιλία, πέρασε τη δεκαετία του 2010 παραπαίοντας ανάμεσα σε κρίσεις, αλλά βρήκε τον άνθρωπο που την επανέφερε στον δρόμο των σπουδαίων επιτυχιών: τον Λιονέλ Σκαλόνι.
Στο γήπεδο, η Αργεντινή είναι ό, τι δεν είναι η Βραζιλία: κατασταλαγμένη στο τι στυλ παιχνιδιού θέλει να παίξει, σκληρή όποτε χρειάζεται, επιθετική σε κάθε διεκδίκηση. Προφανώς, η παρουσία ενός θρυλικού ποδοσφαιριστή είναι πάντα πιθανό να αλλάξει τα πράγματα υπέρ σας, αλλά η Αργεντινή ξέρει πώς να τα βγάλει πέρα όταν ο Λιονέλ Μέσι απουσιάζει. Αυτή είναι η έβδομη χρονιά του Σκαλόνι στον πάγκο της Αργεντινής και φαίνεται πως οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές είναι μια πραγματική ομάδα και παίζουν το ίδιο ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από το ποιος θα βρίσκεται στην αρχική εντεκάδα. Αντιθέτως, ι παίκτες της Βραζιλίας, όπως το έθεσε ο Μαρκίνιος αυτή την εβδομάδα, "εξακολουθούν να γνωρίζονται μεταξύ τους".
Ίσως η πιο έντονη αντίθεση, όμως, να βρίσκεται στις κερκίδες και στους δρόμους. Είναι αδύνατο να σκεφτεί κανείς την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αργεντινή χωρίς να θυμηθεί εκείνες τις εκπληκτικές σκηνές υποστήριξης και αγαλλίασης στις πόλεις της χώρας: τις λαοθάλασσες στις πλατείες των πόλεων, τα δάκρυα, το τραγούδι, την χαρά.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά για τη Βραζιλία. Δικαιολογημένα, δεν υπάρχει μεγάλη υποστήριξη για τη «Σελεσάο».. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η απάθεια. Δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο. Δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ της εθνικής ομάδας και του κοινού για χρόνια, ίσως και δεκαετίες. Οι παίκτες ρωτιούνται για αυτό όλη την ώρα. Κάθε παιχνίδι παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία να το αλλάξουν, να αρχίσει να σφυρηλατεί ένα νέο, ενιαίο μέτωπο. Αλλά κάθε φορά, θα συμβεί κάτι και όλα θα γκρεμιστούν.
Στη συνέχεια, υπάρχει η άποψη πως οι παίκτες της Βραζιλίας ενδιαφέρονται περισσότερο για τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και τις ομάδες συλλόγων παρά για τη χώρα τους. Δεν είναι σαφές πώς λύνετε τίποτα από αυτά. Η καλύτερη ελπίδα, θα έλεγε κανείς, είναι απλά η Βραζιλία να αρχίσει να νικά ξανά, όπως έκανε η Αργεντινή όταν διόρισε τον Σκαλόνι το 2018.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
