Ξανά, στο σημείο… μηδέν

Ακόμα κι αν είσαι ένοχος, η πρόθεση της μεταμέλειας και της αναγνώρισης του λάθους, πάντα αποτελεί ένα μικρό βηματάκι μπροστά. Το εάν θα το κάνουν ΠΑΟΚ και Μάκης Γκαγκάτσης είναι δικό τους ζήτημα. Όπως έστρωσαν, έτσι ας κοιμηθούν. Ούτως ή άλλως, το λάθος δεν διορθώνεται. Έφεραν το ποδόσφαιρο ξανά στο σημείο… μηδέν με τη συμμαχία-τερατούργημα και τώρα… ολοκληρωτισμός. Η μαύρη εποχή επέστρεψε και όσοι δεν το βλέπουν απλά εθελοτυφλούν. Όσα έγιναν στο Αγρίνιο και χθες στο Καραϊσκάκη μας γυρίζουν στην εποχή της κόκκινης παράγκας. 

Τότε, που η λέξη ισονομία δεν υπήρχε καν στο ποδοσφαιρικό λεξικό μας. Τότε, που η πίτα ανήκε όλη στον Ολυμπιακό. Τότε, που το σκετσάκι των ΑΜΑΝ ήταν μια σάτιρα η οποία όμως ήταν πιο αληθινή από την ίδια την πραγματικότητα. Τότε, που ο «φαταουλισμός» ήταν η νορμάλ συνθήκη της εποχής. Το πράγμα βέβαια τώρα, είναι δέκα φορές χειρότερο και πιο σκληρό γιατί τα «χειρουργεία» γίνονται με VAR. Ο Ολυμπιακός, έπρεπε ντε και καλά, νταηλίκι, να περάσει από το Αγρίνιο και το έκανε με πέναλτι-μαϊμού που του χάρισαν Σιδηρόπουλος-Ευαγγέλου.  

Χθες, θύμα ήταν ο Άρης του Κάρυ. Αύριο θα είναι ο φουκαράς ο Σπανός. Σε δυο εβδομάδες ο Παναθηναϊκός. Και πάει λέγοντας. Η «ελπίδα» (μη γελάτε με τη λέξη) προφανώς δεν χάθηκε τώρα. Ελπίδα, δεν υπήρξε ποτέ. Εκτός κι αν πίστεψαν ΠΑΟΚ και Μάκης Γκαγκάτσης στην αλλαγή… κοσμοθεωρίας που τους παρουσίασε ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού, όπως είπε ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ, για το πως αντιλαμβάνεται και οραματίζεται πλέον το ποδόσφαιρο, μετά την περσινή κατάκτηση του Conference League. Προσοχή. Το παραραπάνω, δεν είναι ανέκδοτο αλλά πραγματικότητα. Ειπώθηκε σε ζωντανή μετάδοση. Και μάλιστα, με μεγάλο στόμφο. Σαν μια επίσημη ομολογία αποδοχής της συμμαχίας με τον Ολυμπιακό αφού πρώτα ο ΠΑΟΚ είχε πουλήσει τον Μελισσανίδη ο οποίος προφανώς ο άνθρωπος εκείνη την εποχή που γινόταν το μαγείρεμα, μεταξύ των δύο Λιμανιών Πειραιά - Θεσσαλονίκης, δεν μπορούσε να πιστέψει και ο ίδιος, δεν μπορούσε να διανοηθεί καν, το «απονενοημένο διάβημα» στο οποίο (ήδη) προχωρούσε ο άλλοτε σύμμαχος του. Περίπου έξι μήνες μετά, το 100-0 του Ολυμπιακού ζωντανεύει μπροστά μας. Και είμαστε και πάλι, στο σημείο… μηδέν. Σε μια απόλυτα σκοτεινή εποχή και σε αχαρτογράφητα νερά. Το μόνο που μένει πλέον να δούμε, είναι πως και πότε θα σκάσει η φούσκα αυτής της τερατογένεσης... 

Η ΑΕΚ πρέπει να είναι - και είναι - μακριά απ’ όλα αυτά.  Ο βούρκος δεν ταιριάζει ούτε στην ίδια ούτε στον ηγέτη του club Μάριο Ηλιόπουλο που έχει φέρει έναν διαφορετικό αέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι έχει να πει, το λέει με τα χέρια πάνω από το τραπέζι. Ωμά. Αντρικά. Όπως το νιώθει. Με πάθος και αυθορμητισμό. Και αυτό τους χαλάει τη… μανέστρα. Έχουν καταλάβει πλέον, πως έχουν μπλέξει με έναν τύπο που έχει τέτοια τρέλα και αγάπη για την ΑΕΚ, έχει κ@υλώσει τόσο πολύ με αυτό που ζει, έχει τέτοια δυναμική, που αυτομάτως, αυτός έχει γίνει πλέον ο μεγάλος τους αντίπαλος. Και όταν λέμε αυτός, εννοούμε η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ της Αγιά Σοφιάς, η ΑΕΚ του Ματίας! Η δική του ΑΕΚ! 

Η καμπή που μπαίνουμε είναι κομβική. Η πρόκριση στην Τούμπα ήταν τόσο κρίσιμη και καρυδάτη που στα μάτια τα δικά μου ισοφάρισε το σοκ του καλοκαιριού με τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Από εδώ και πέρα όμως, δεν έχει καμία σημασία το τι έκανες χθες. Το επόμενο ματς πλέον, θα είναι και το πιο κρίσιμο. Η ΑΕΚ, πρέπει να δει τον αγώνα με την Καλλιθέα σαν τελικό. Όπως ακριβώς είδε και το ντέρμπι της Πέμπτης. Ήρθε η ώρα της τελικής επίθεσης. Για να πάει μέχρι τέλους, πρέπει να περάσει μέσα από την φωτιά και να ξεπεράσει αντιπάλους και… πιστολιές. Και για να το κάνει, πρώτα απ' ολα θα πρέπει να είναι καλά η ίδια. Να είναι ενωμένη και για όνομα του θεού, να έχει μαζί, δίπλα της, ασπίδα και τείχος της, τον λαό της. Τη μεγάλη της δύναμη. Μια κροτίδα απόψε και η Αγιά Σοφιά θα κλείσει για άλλες τέσσερις αγωνιστικές. Δεν κινδυνολογώ, είναι η πραγματικότητα. Τεράστια προσοχή λοιπόν από όλους, είναι κρίμα. Η ζημιά έγινε από κάποιον ανόητο στο Πανθεσσαλικό, αν ξανασυμβεί θα είναι απόλυτη αυτοκτονία και καταστροφή. Απόψε, δεν πρέπει να πέσει ούτε χαρτάκι. Μόνο φωνή και παλμό. Ραντεβού στο Ναό. Forza ΑΕΚάρα!