Ανάλυση: Η χρησιμότητα των inverted full-backs στο σύγχρονο ποδόσφαιρο

Η ιδέα ενός φουλ-μπακ που συγκλίνει στον άξονα και γίνεται επιπλέον παίκτης στο build up μιας ομάδας εξακολουθεί να φαίνεται σχετικά νέα. Ωστόσο, έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από τότε που ο Πεπ Γκουαρδιόλα άρχισε να το κάνει στην Μπάγερν Μονάχου, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι μπακ του ήταν οι Φίλιπ Λαμ και Νταβίντ Αλάμπα, δύο εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές με την μπάλα στα πόδια, που και οι δύο είχαν αποκτήσει εμπειρία  σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, καθώς αμφότεροι ήταν προϊόντα των ακαδημιών των Βαυαρών.

Ο Γκουαρδιόλα συνέχισε το σχέδιό του στη Μάντσεστερ Σίτι, αλλά αρχικά απέτυχε. Παίκτες όπως ο Ζαμπαλέτα, ο Σανιά και ο Κλισί δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν το «όραμα» του Ισπανού προπονητή για την συγκεκριμένη θέση. Άλλοι είχαν μεγαλύτερη επιτυχία.

Ο Ολεξάντρ Ζιντσένκο ήταν ένας κεντρικός μέσος σχεδόν μόνιμα τοποθετημένος στο αριστερό μπακ. Ο Ζοάο Κανσέλο είναι περισσότερο ένας πλέι μέικερ παρά ένας αμυντικός. Ο Ρίκο Λιούις είναι ίσως ο πρώτος παίκτης που προετοιμάστηκε από τον Πεπ, ειδικά για αυτόν τον ενδιάμεσο ρόλο - εν μέρει αμυντικός, εν μέρει μέσος.

Η αυξανόμενη τάση των φουλ-μπακ να μεταβαίνουν σε ρόλους κεντρικού μέσου(inverted full-back) αναδιαμορφώνει τις τακτικές προσεγγίσεις στο ποδόσφαιρο. Οι σύγχρονοι σχηματισμοί ευνοούν ένα υβριδικό μοντέλο, όπου οι φουλ-μπακ συμβάλλουν τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, οδηγώντας σε  τακτικές συζητήσεις σχετικά με την ανάπτυξή τους.

Για να καταρρίψουμε και έναν κοινό μύθο, οι ανεστραμμένοι φουλ μπακ δεν είναι φουλ-μπακ που παίζουν στην αφύσικη πλευρά τους, π.χ. ένας αριστεροπόδαρος αμυντικός που παίζει ως δεξί μπακ ή το αντίστροφο.

Σε αυτό το σημείο, δεν είναι απλώς συνηθισμένο, αλλά σχεδόν υποχρεωτικό σε κορυφαίους συλλόγους. Και με τόσους πολλούς διαφορετικούς παίκτες να ερμηνεύουν τον ρόλο με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ίσως ήρθε η ώρα να διαφοροποιήσουμε τη χρήση αυτών των παικτών με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Όταν ο Γκουαρδιόλα αποκάλυψε για πρώτη φορά το σχέδιό του στην Μπάγερν Μονάχου, η προσέγγισή του περιελάμβανε να φέρει μαζί και τους δύο φουλ μπακ στη μεσαία γραμμή. Ήταν σχεδόν μετασχηματιστικό, αντιμετωπίζοντας αυτούς τους παίκτες ως μέρος της δομής της μεσαίας γραμμής, με τους εξτρέμ να καλούνται να παραμείνουν στις θέσεις όπου οι  φουλ μπακ θα είχαν προηγουμένως.

Αλλά τα τελευταία χρόνια, είναι πιο συνηθισμένο να παίζεται κάτι σαν υβριδικό σύστημα, εν μέρει επειδή πολλοί προπονητές - συμπεριλαμβανομένου του Γκουαρδιόλα - προτιμούν η ομάδα τους να έχει δομή 3-2-5 παρά 2-3-5.

Έτσι, όταν η Άρσεναλ έπαιξε με την Μπράιτον νωρίτερα αυτή τη σεζόν, για παράδειγμα, ο Τίμπερ έκλεισε προς τα μέσα για να γίνει κεντρικός μέσος, επιτρέποντας στον Ντέκλαν Ράις να γίνει πέμπτος επιθετικός, ενώ ο Μπεν Γουάιτ έκατσε πίσω και αποτέλεσε μέρος μιας αμυντικής τριάδας. Αυτή είναι ίσως η πιο κοινή έκδοση.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ωστόσο, έχει φέρει συχνά και τους δύο φουλ μπακ της σε κεντρικές περιοχές του γηπέδου σε αυτή τη σεζόν. Στην ήττα από τη Λίβερπουλ, για παράδειγμα, ο Ντιόγκο Νταλότ και ο Νουσαΐρ Μαζραουί μετατοπίστηκαν ταυτόχρονα μέσα, επιτρέποντας σε δύο μέσους να πιέσουν.

 

Κάθε παίκτης στο γήπεδο έχει τόσο επιθετικές, όσο και αμυντικές ευθύνες, φυσικά. Αλλά η αρχική ιδέα της προσέγγισης του inverted full-back, ήταν να επιτρέπει στην ομάδα να δημιουργήσει αριθμητική υπεροχή στη μεσαία γραμμή και να μπλοκάρει αντεπιθέσεις σε αμυντικές μεταβάσεις με τους φουλ μπακ να παρέχουν κάλυψη.

Έτσι, όταν η Άρσεναλ έχει χρησιμοποιήσει τον Γουάιτ που κινείται μέσα στη μεσαία γραμμή, για παράδειγμα, τείνεις να πιστεύεις ότι είναι κυρίως για αμυντικό σχήμα – στην παρακάτω εικόνα οι «Κανονιέρηδες» παίζουν εναντίον μιας ομάδας της Μπρέντφορντ που αρέσκεται να χτυπάει στην κόντρα, έχοντας δύο παίκτες τοποθετημένους μπροστά και ως εκ τούτου η Άρσεναλ θέλει έναν καλό αμυντικό σε αυτή τη ζώνη, και όχι στο πλάι.

Προφανώς δεν ήταν αυτή η σκέψη των προπονητών της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ και Άρνε Σλοτ, οι οποίοι έχουν μετακινήσει τον Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ στο γήπεδο. Αυτή είναι μια πιο επιθετική κίνηση, μιας και οι «κόκκινοι» θέλουν να έχουν τον καλύτερο πασέρ τους σε μέρη όπου θα μπορεί να παίρνει την μπάλα στα πόδια περισσότερες φορές.

 

Η γενική αίσθηση είναι όταν ένας μπακ συγκλίνει προς τα μέσα, γίνεται ένας επιπλέον στην κατοχή.

Βέβαια,  στο ντέρμπι της Μάντσεστερ Σίτι με την Άρσεναλ την περασμένη εβδομάδα, ο ρόλος του Γιόσκο Γκβάρντιολ ήταν πιο προηγμένος - του ανατέθηκε να κλείνει προς τα και απο αριστερό μπακ να γίνεται ο εσωτερικός αριστερός μέσος της Σίτι, με τον Ρόδρι (και, όταν αποχώρησε λόγω τραυματισμού, τον Ματέο Κόβατσιτς) σε ένα 3-5-1-1. Καθώς η Σίτι διατήρησε αυτό το σχήμα ακόμη και μετά την αποβολή του Τροσάρ, που άφησε τους «Κανονιέρηδες» με δέκα παίκτες, ο Γκβάρντιολ πατούσε συχνά περιοχή και είχε μερικές αξιοπρεπείς προσπάθειες για γκολ.

 

Είναι παίκτες που θέλουν την μπάλα στα πόδια ή «δρομείς»;

Μπορούμε πιθανώς να συμφωνήσουμε ότι ο Αλεξάντερ-Άρνολντ της Λίβερπουλ και ο Ντέστινι Ουντότζι της Τότεναμ μπαίνουν προς τον άξονα για επιθετικούς σκοπούς. Αλλά ενώ η ιδέα της Λίβερπουλ είναι να πάρει ο Αλεξάντερ-Άρνολντ την μπάλα σε κεντρικά σημεία, επειδή μπορεί να παίξει την τελική πάσα τόσο αποτελεσματικά, όσο στην ασίστ του στον Λουίς Ντίαζ το Σαββατοκύριακο...

Ο Ουντότζι μοιάζει περισσότερο σαν ένας «δρομέας» που θέλει να παίρνει μαζί του αμυντικούς, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο στον Χέουνγκ Μιν Σον να λαμβάνει πάσες και να βρίσκει περισσότερους κενούς χώρους. Ο Ουντότζι είναι αρκετά ικανός και με την μπάλα στα πόδια, φυσικά, , αλλά δεν είναι πλέι μέικερ με τον τρόπο του Αλεξάντερ-Άρνολντ.

Η τάση να αποκαλούνται αυτοί οι παίκτες «ανεστραμμένοι» φουλ μπακ δεν έχει νόημα - η ιδέα των ανεστραμμένων εξτρέμ είναι ότι παρατάσσονται στην αντίθετη πλευρά από το ισχυρό πόδι τους και κόβουν μέσα και χρησιμοποιούν το ισχυρότερο πόδι τους για να σουτάρουν. Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ, τοποθετημένος σε πιο κεντρική θέση, δεν είναι πραγματικά ένας ανεστραμμένος μπακ όταν παίζει πάσες όπως την παρακάτω.

Αλλά ο Κανσέλο, όταν έπαιζε για τη Μάντσεστερ Σίτι ως αριστερό μπακ, ήταν μια διαφορετική περίπτωση. Αν και του άρεσε να χρησιμοποιεί το εξωτερικό του δεξιού του ποδιού, όταν χτυπούσε τέτοιες σέντρες προς το μακρινό δοκάρι, ενεργούσε αποτελεσματικά όπως θα έκανε ένας ανεστραμμένος εξτρέμ.

Υπάρχουν περαιτέρω ερμηνείες της θέσης, φυσικά, σύμφωνα με διαφορετικούς σχηματισμούς και ευθύνες με και χωρίς την μπάλα. Ο Γκουαρδιόλα έχει επίσης στραφεί όλο και περισσότερο στη χρήση ενός κεντρικού αμυντικού, αντί ενός φουλ-μπακ, που μπαίνει στη μεσαία γραμμή. Αλλά αυτή η θέση έχει γίνει τόσο κοινή που δεν είναι πλέον μια παραλλαγή ενός ρόλου, όπως τον θεωρούσαμε προηγουμένως - αλλά ένας ρόλος από μόνος του, με τις δικές του παραλλαγές.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ: The Athletic

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!