Τα μεγάλα τουρνουά συνήθως βγάζουν και απρόβλεπτους ήρωες. Παίκτες της μια βραδιάς ή και παραπάνω, οι οποίοι μπορεί να είναι ξεγραμμένοι ή να αποτελούν μια δεύτερη και τρίτη επιλογή στον πάγκο. Όταν μιλάμε για «one-hit wonder», δηλαδή για κάποιον που έρχεται από το πουθενά για να κάνει πάταγο, τότε σίγουρα ο Σαλβατόρε Σκιλάτσι μπορεί να δικαιολογήσει απόλυτα την εν λόγω έκφραση.
Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, αλλά ιδιαίτερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο που φιλοξένησε η Ιταλία το 1990, ο Σκιλάτσι έδωσε στη Σικελία κάτι για το οποίο είναι βαθιά περήφανος. Ένα χρόνο πριν από το τουρνουά, ο Τότο ήταν ακόμα σχετικά άγνωστος. «Δεν θα στοιχημάτιζα ούτε μια λίρα για να τα καταφέρω να μπω στην εθνική ομάδα», είχε πει τότε.
Ο Σκιλάτσι ήταν 25 ετών και είχε περάσει σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του στο νησί του, παίζοντας στις χαμηλότερες κατηγορίες. Οι μπλε που ήξερε καλύτερα δεν ήταν οι Azzurro της εθνικής ομάδας. Ήταν οι φόρμες του λιπαρού μηχανικού που φορούσε όταν δούλευε σε ένα γκαράζ αυτοκινήτων για να τα βγάλει πέρα. Αυτό χρησιμοποιήθηκε στα ιταλικά μέσα, για να τον υποτιμήσουν, όταν έφυγε από την ομάδα της Serie B, Μεσίνα, τη μόνη ομάδα που είχε γνωρίσει μέχρι τότε, για να πάρει μεταγραφή στη Γιουβέντους.
Στο Τορίνο, όπου τόσοι πολλοί άνθρωποι από το νότο είχαν μεταναστεύσει για να εργαστούν στα εργοστάσια της FIAT που ανήκαν στην κυρίαρχη οικογένεια της Γιουβέντους, τους Ανιέλι, εξακολουθούσε να υφίσταται διακρίσεις για την καταγωγή του.
Αναγκάστηκε να υπομείνει συνθήματα που μίλαγαν με σκληρό τρόπο για το παρελθόν του, για να μην αναφέρουμε την ιστορία για τη στιγμή που ο αδελφός του φέρεται να πιάστηκε να κλέβει λάστιχα. «Ruba le gomme», τραγούδησαν. "Schillaci ruba le gomme." Κλέβει λάστιχα.
Η πρώτη του σεζόν στη Γιουβέντους είχε πάει καλά. Σκόραρε ένα γκολ κάθε δύο παιχνίδια στην κορυφαία κατηγορία, κερδίζοντας το Coppa Italia και το Κύπελλο UEFA. Όταν ήρθε μια κλήση στην Ιταλία, ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Γιουβέντους, Τζιανπέρο Μπονιπέρτι, που έδωσε μια ευκαιρία σε κάποιον που μέχρι τότε αγωνιζόταν σε ομάδες τέταρτης και δεύτερης κατηγορίας. Κανείς δεν περίμενε να ξεκινήσει ο Σκιλάτσι βασικός για την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Είχε μπροστά του ένα... βουνό να ανέβει και να ξεπεράσει. Βιάλι, Καρνεβάλε, Μπάτζο, Μαντσίνι και Σερένα τα φορ της ομάδας. Βιάλι και Καρνεβάλε ήταν αυτοί που ξεκίνησαν ως βασικοί στην πρεμιέρα της χώρας στο Μουντιάλ με αντίπαλο την Αυστρία. Η «Σκουάντρα Ατζούρα» δυσκολευόταν αρκετά να βρει γκολ και στο 75’ ο τεχνικός της ομάδας, Ατζέλιο Βιτσίνι, αποφάσισε να βγάλει αλλαγή τον Καρνεβάλε και να ρίξει στο γήπεδο τον Σκιλάτσι, ελπίζοντας πως μπορεί να του δώσει τη λύση. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Σκιλάτσι δικαίωσε τον προπονητή του, καθώς σκόραρε το νικητήριο γκολ με καρφωτή κεφαλιά και σήκωσε ένα γεμάτο «Ολίμπικο» στο πόδι.
Η πίστη διατηρήθηκε στο δίδυμο Βιάλι-Καρνεβάλε και για το επόμενο παιχνίδι εναντίον των ΗΠΑ. Ο Σκιλάτσι πέρασε στον αγωνιστικό χώρο και πάλι ως αλλαγή, αλλά αυτή την φορά δε σκόραρε, ωστόσο για το τρίτο ματς εναντίος της Τσεχοσλοβακίας ο Βιτσίνι προετοίμασε μια αλλαγή. Τοποθέτησε στην επιθετική γραμμή των «ατζούρι» τον Σκιλάτσι και τον σπουδαίο Ρομπέρτο Μπάτσιο και, από πολλές απόψεις, αυτοί οι δύο καθόρισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το απίθανο γκολ του «Μικρού Βούδα» σε εκείνο το ματς επισκίασε τον Σκιλάτσι και έκανε τον κόσμο να προσέξει τις δυνατότητές του. Έμελλε να γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου και να κερδίσει την Χρυσή Μπάλα. Παρ 'όλα αυτά, ήταν το τουρνουά του Σκιλάτσι. Στα νοκ-άουτ ματς, ο Σκιλάτσι σκόραρε και απέναντι στην Ουρουγουάη με φοβερό σουτ, ανοίγοντας το σκορ για την... μετέπειτα επικράτηση με 2-0 και την πρόκριση στα προημιτελικά. Εκεί τον περίμενε η «σκληροτράχηλη» Ιρλανδία, η οποία ήθελε όσο τίποτα να πετάξει εκτός διοργάνωσης μια μεγάλη ομάδα.
Ωστόσο, ο Σκιλάτσι είχε διαφορετική γνώμη. Ήταν εκεί για να πάρει το ριμπάουντ από την ασταθή επέμβαση του Μπόνερ για να σκοράρει το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης στο 38', χαρίζοντας την πρόκριση στα ημιτελικά στους Ιταλούς. Μέτραγε ήδη 4 γκολ, ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και ετοιμαζόταν για την απόλυτη πρόκληση απέναντι στην Αργεντινή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο Σκιλάτσι βρήκε δίχτυα μόλις στο 17' και το τότε το «Σαν Πάολο» στη Νάπολη σηκώθηκε στο πόδι αποθεώνοντας «τον διάδοχο του Ρόσι». Ο Κανίγια τελικά ισοφάρισε για λογαριασμό της «αλμπισελέστε», με το ματς να οδηγείται στα πέναλτι όπου η "αλμπισελέστε" πανηγύρισε την πρόκριση με 4-3, με τον «Ντιεγκίτο» να ευστοχεί στην τελευταία εκτέλεση. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη για τη «σκουάντρα ατζούρα» που θα μπορούσε να σηκώσει το τρόπαιο στο σπίτι της, αλλά είχε την ευκαιρία να κλείσει τη διοργάνωση με την τιμητική τρίτη θέση.
Τελευταίο εμπόδιο η Αγγλία, με τον Μπάτζιο στο 71' να ανοίγει το σκορ. Δέκα λεπτά αργότερα ο Πλατ έφερε το ματς και πάλι σε ισορροπία, αλλά ο άνθρωπος του τουρνουά εμφανίστηκε ξανά.
Με πέναλτι στο 86ο λεπτό, ο Σκιλάτσι διαμόρφωσε το τελικό 2-1 και χάρισε το χάλκινο μετάλλιο και την τρίτη θέση στο Μουντιάλ. Ο ίδιος, πήρε το «Χρυσό Παπούτσι» με τα 6 τέρματα που πέτυχε, ενώ στην ψηφοφορία για τη «Χρυσή Μπάλα» της διοργάνωσης, τερμάτισε πρώτος! Άφησε πίσω του τον πρωταθλητή κόσμου, Λόταρ Ματέους, και τον δευτεραθλητή, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο Σκιλάτσι ήταν ένας άνθρωπος μεταμορφωμένος. Από μηχανικός έγινε ροκ σταρ.
Όταν η «Σκουάντρα Ατζούρα» έπαιξε αγώνα στο Παλέρμο για χάρη του
Όταν η Ιταλία έπαιξε στη συνέχεια εναντίον της Ολλανδίας σε ένα φιλικό εκείνο το Σεπτέμβριο, η Ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να εξαργυρώσει την Toto-mania. Οι «ατζούρι» έπαιξαν στο Renzo Barbera στο Παλέρμο. Ήταν η πρώτη φορά που η εθνική ομάδα εμφανίστηκε στη Σικελία μετά από 38 χρόνια. Ο Σκιλάτσι είχε κάνει αυτό που κανένας πολιτικός δεν είχε κάνει ποτέ. Είχε ενώσει την Ιταλία και τη Σικελία.
Για γενιές Ιταλών, ο Σκιλάτσι αντιπροσώπευε το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής τους. Στα μάτια των φιλάθλων ήταν πάντα ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ο ήρωας που τους έδειχνε με το παράδειγμά του ότι δεν χρειαζόταν να έχουν τρομερά προσόντα και εφόδια για να πετύχουν σε ό,τι επιλέγουν να κάνουν στη ζωή τους. Πέρα από τις χαρές που τους πρόσφερε σε εκείνο το τουρνουά της ζωής του το καλοκαίρι του 1990, ο Τότο ήταν πάντα ο… Τότο, ο προσιτός αντιστάρ που δεν έχει ανάγκη τα χρήματα και τους προβολείς της δημοσιότητας. Κι αυτό ακριβώς είναι που τον κράτησε στις καρδιές των τιφόζι σε όλη τη διαδρομή του στο ποδόσφαιρο. Ο Τότο Σκιλάτσι ήταν tutto. Ένας άνθρωπος που, μέσα από καθαρή αποφασιστικότητα, φαινόταν ικανός για τα πάντα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
