Είναι αυτές οι μέρες του χρόνου που έρχονται σε αρκετές σεζόν όταν ένας αγώνας με τον Παναιτωλικό εντός έδρας μοιάζει σαν πραγματικός τελικός επιβίωσης.
Δεν ξέρω αν το φορτώνω πολύ το παιχνίδι αλλά ξέρω καλά την ΑΕΚ μετά από τόσες δεκαετίες. Είναι σε ένα κρίσιμο σημείο σε ότι αφορά αυτή την σεζόν. Είναι η στιγμή που η ομάδα πρέπει να φωνάξει ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ. Όλη η ομάδα. Πρώτα ο Νίκολιτς και οι παίκτες του μέσα στο γήπεδο. Αλλά και η διοίκηση, τα στελέχη, το προσωπικό και φυσικά ο κόσμος. Η ομάδα έχει μπει σε μια πρόωρη κρίση και πρέπει να αποδείξει πως είναι δυνατή. Αυτά τα τρία παιχνίδια μπορεί να είναι και όλη η σεζόν. Σε ό,τι αφορά τον στόχο πρωταθλήματος. Υπάρχουν κι άλλοι στόχοι και φυσικά η ομάδα έχει μέλλον…
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Καταρχας συμφωνώ απολυτα με το αρθρο.
Να πω για το γηπεδο λιγα λογια που βλεπω πλεον οτι τα sold out των δυο πρωτων ετων τελιεωσαν.
Σιγουρα σε αυτο επαιξε ρολο οτι οδεύουμε πλεον στο 3ο ετος εφυγε ο αρχικος εμθουσιαμος αλλα και η απογοήτευση των δυο τελευταίων ετων που βρεθηκαμε πανω απο 3 φορες απο τον παράδεισο στην κόλαση μεχρι να παραδώσουμε ψυχη και σωμα.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Όμως, να δουμε τα πράγματα οπως ειναι. Το 1ο ματς που πηγα με Ατρομητο χωρις πλεξ γκλας, τζαμια, διαχωριστικά τεραστια στις θυρες κορνερ και δίχτυα ηταν πραγματικα το κατι αλλο. Ενιωθα Αγγλια απο την μπυρα στη βυζαντικη γωνια εως την κερκιδα. Ενιωθα να με σεβονται ως οπαδο, ως πελατη, ως καταναλωτη και εν τελη ως ανθρωπο. Επισης οταν εχεις διπλο διάζωμα ξερεις οτι στις πανω πανω θεσεις του κατω διάζωματος βλεπεις γηπεδο αλλα χανεις ατμόσφαιρα. Ως εκει ομως συγκεκριμένες θεσεις. Απο τοτε που εφαρμοστηκαν όλα τα παραπανω εκτος απο μια δυο περιπτωσεις που για μια οικογενεια 4μελης εδωσα σχεδον νεφρο, στα υπολοιπα ματς που εχω παει δεν βλεπω. Στα πέταλα με το διχτυ νιωθω πιθηκάκι σε zoo. Χαμηλα δεν βλεπω απο αυτοκολλητα. Πλαγια στα πέταλα και με τα ψηλα πλεξ γκλας αναγκαστηκαμε ολοκληρη οικογενεια να δουμε ορθιοι το ματς τερμα επανω στις πολεμιστρες μεχρι που απο τυχη σκορπιστηκαμε σε κενες θεσεις. Δεν εβλεπες τιποτα μα τιποτα χωρις υπερβολη. Επισης στα κόρνερ με τα πλεξ γκλας φανταζεσαι ποδοσφαιρο δεν βλεπεις ποδοσφαιρο. Τζαμι? Αν δεν πας πανω απο την 11 σειρα γυαλιζει το μισο γηπεδο μπροστα σου κι οταν οι παιχτες περνανε απο κατω προς το τζαμι και τρεχουν στο απεναντι τερμα όσο πάνε προς το τερμα δεν φαίνεται τιποτα περιμενεις το αλλο ημιχρονο
Ολα τα παραπανω λοιπον κοστίζουν σε τετοιο βαθμο που στην ουσια εδιωξαν τον κοσμο. Αντι το γηπεδο να σε τραβάει να θελεις να πας ...η πολιτεία σε ματς χωρις αντιπαλους οπαδους σε βαζει σε κλουβι χωρις ορατότητα, σε τιμωρεί πριν κάνεις κάτι κι ενω εισαι αψογος και ομαδα αυτο το πραγμα στο πουλάει σε τιμες αδιανοητες.
Αν θελει η ΠΑΕ να μην βλεπει αυτο το θεαμα που φαινεται οτι και στην Ευρωπη συνεχιζει με αδειες θεσεις σε νεο γηπεδο, εκτος απο το αγωνιστικό πρεπει να μας σεβαστει. Να δωσει την μαχη της με το κρατος να φυγουν ολες αυτες οι αηδίες κυβερνήσεων που λυνουν τα προβλήματα μονο απαγορευσεις και καταστολη που δεν εχει και κανενα νόημα. Επισης θα πρότεινα στα στελέχη να κατσουν να δουν ενα ματς στην 17 , 47, 45 ,43 κτλ και μετα να τιμολογουν θεσεις.
*κοστολογουν θεσεις.
Καλησπέρα αδέλφια,
Καταρχάς σε ευχαριστούμε Κέτσε που πάνοντας πάντα τον παλμό του ΑΕΚτζή, γράφεις αυτό ακριβώς που πρέπει να ειπωθεί. Εδώ θα ήθελα να θυμίσω ένα παλαιότερο κείμενό σου τότε που πήραμε το ντάμπλ.
Τότε είχες γράψει ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για κάποιο αδελφό μας- χρήστη ουσιών- που συνάντησες τυχαία στην Ομόνοια το 2013. Την χρονιά που πέσαμε. Έχοντας συνδυάσει λοιπόν επιτυχημένα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ το ζενίθ με το ναδίρ, έδωσες την αληθινή αξία στις στιγμές ευφορίας που ζούσαμε τότε. Στιγμές που συνεχίστηκαν μέχρι η μπάλα να αρχίσει να γλυστράει μέσα από τα χέρια του τερματοφύλακα, στις Σέρρες και στην Τούμπα, μαζί με “το πιο εύκολο πρωτάθλημα της ιστορίας μας”. Αυτό που θα την άλλαζε.
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε πάρει εύκολα δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα και μάλιστα σε εχθρικό διαιτητικό περιβάλλον. Γενικά ποτέ δεν έχουμε πάρει εύκολο πρωτάθλημα , γιατί ποτέ δεν στηριζόμασταν στο παρασκήνιο. Όλα ήταν με ομαδάρα και πειστικές εμφανίσεις. Τουλάχιστον από το 1978 που θυμάμαι εγώ-έστω και σαν παιδική ανάμνηση-πάντα έτσι ήταν. Αλλά και στα παλαιότερα -από ότι έχω διαβάσει-αυτό πάντα ίσχυε πάντα.
Πάντα στην ζωή η συνεργασία και η ομό-νοια -κυριολεκτικά και όχι η γνωστή πλατεία εδώ- είναι τα πλέον καθοριστικά στοιχεία σε ένα σύνολο ανθρώπων που έχει κοινό σκοπό. Είτε μιλάμε για μια ποδοσφαιρική ομάδα, είτε για μια επιχείρηση, είτε για μια απλή οικογένεια, είτε για ένα ...εμπορικό πλοίο.
Το τελευταίο φυσικά δεν το ανέφερα τυχαία. Η συνεργασία και το “όλοι μαζί μπορούμε”, είναι όντως ο καταλύτης , αλλά για να δουλέψει το πράγμα χρειάζεται αυτός που θα οδηγήσει, θα βγεί μπροστά, ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ. Ο καπετάνιος, ο διευθυντής κ.τ.λ.
Οι Ολυμπιακοί πάντα είχαν λαό και μάλιστα πιστό. Στην εποχή του Σαλιαρέλη όμως, γελάγαμε με τα χάλια τους , παρόλο που είχαν το ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΡΟΣΤΕΡ. Όταν όμως ήρθε ο Κόκκαλης ορθοπόδησαν πάλι. Δεν αναφέρομαι στο “πώς”-άλλο καπέλο αυτό- αναφέρομαι στον ρόλο του προέδρου-αρχηγού.
Λαό είχε πάντα και ο βάζελος, αλλά όταν έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, κόντεψε τα υποβιβιστεί από χρέη...Ποιός, ο Παναθηναϊκός…..
Λαό είχε πάντα και ο ΠΑΟΚ, έστω και μόνο στον Βορρά, αλλά στην προ Ιβάν εποχή , έχανε από τα καμμένα Βούρλα, έτρωγε τεσσάρες στην Τούμπα από εμάς και οι σφαγές με τον γαύρο ήταν πλέον δεδομένες. Τώρα ο Γκαγκάτσης είναι πρόεδρος στην ΕΠΟ, οι 12 στις 13 ομάδες τον υποστηρίζουν και είναι σίγουρος από τώρα ότι θα είναι πρωταθλητής στα 100 του χρόνια…αγκαλίτσα με τον πρώην άσπονδο εχθρό του.
Σε εμάς τώρα.
Στην δεκαετία του 90, δεν είχαμε πρόεδρο εμβέλειας, αλλά είχαμε Μπάγιεβιτς. Τον ρόλο του ηγέτη τον ανέλαβε αυτός και μάλιστα με επιτυχία. Αν δε είχαμε και έναν πρόεδρο παρόμοιας ισχύος με τον Κόκκαλη (χωρίς το παρασκήνιο), τώρα η ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα ήταν τελείως διαφορετική...
Από το 2016 και μετά, η ΑΕΚ ήταν επιτυχημένη μόνο με τον συνδυασμό Μελισσανίδη -Αλμέϊδα. Γιατί ο Αλμέϊδα είχε κάποια χαρακτηριστικά Μπάγιεβιτς. Δεν αναφέρομαι μόνο στους τίτλους, αναφέρομαι σε αυτό που βλέπαμε μέσα στο γήπεδο. Στην ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.
Ο αδελφός demianbo (πάντα εύστοχος), έγραψε κάτι πολύ σωστό “ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΒΙΟΠΟΡΙΣΜΟ ή ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ”
Αυτό είναι που κατάφερε ο Αλμέϊδα τότε. Οι παίκτες ήταν καμικάζι και γούσταραν αυτό που ‘εκαναν. Γιαυτό τους πήραμε τελικό με 10 παίκτες. Γιαυτό και όλοι μίλαγαν για την “αγέλη του Ματίας”. Οι λύκοι όμως έχουν αυστηρή ιεραρχία… Όταν έλλειψε ο αρχηγός , έπαψαν να είναι και λύκοι….
Έτσι φτάσαμε σε μια εποχή όπου ο Πετράν φαίνεται ο γρηγορότερος παίκτης του κέντρου , ενώ τότε ήταν 3 σκάλες κάτω σε ταχύτητα και έπαιζε μόνο σαν αλλαγή , λόγω ποιότητας.
Η εικόνα που είχαμε στα δύο ντέρμπυ είναι ενδεικτική. Ειδικά με γαύρο, χάσαμε με ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Τραγικό πραγματικά. Και μην μου πείτε ότι χρειαζόμαστε την στήριξη του κόσμου για να κερδίσουμε την Ηλιούπολη…
Θα διαφωνήσω μερικώς μόνο με την τελευταία παράγραφο του Κέτσε. Ο συνδυασμός Νίκολιτς – Ηλιόπουλου, μέχρι στιγμής δεν λειτουργεί . Όπως δεν λειτούργησε και ο συνδυασμός Αλμέϊδα -Ηλιόπουλου. Όσο για τον Ριμπάλτα ένα θα πώ: Το τι μας έχει δείξει στην πράξη-μέχρι στιγμής πάντα- δεν συνάδει ούτε με την αξία του , ούτε με την αβάντα που του παρέχετε.
Την ευθύνη την έχει πάντα αυτός που παίρνει τις τελικές απόφάσεις. Ο καπετάνιος. Εμείς πάντως αυτήν στιγμή δεν αρμενίζουμε σωστά και ο γυαλός δεν φαίνεταιι στραβός...
ΜΟΝΟ ΑΕΚ
Ενωσητες μείνετε ενωμένοι. Το χρέος του ο υπέροχος λαός μας θα το πράξει, ναι μεν με στεναχώρια αλλά θα το πράξει. Όπως πρέπει και η διοίκηση να καταλάβει το τι πρεσβεύει αυτήν η ομάδα, το τι έχει περάσει αυτήν η ομάδα αλλά κυρίως το τι της χρειάζεται. Η ομάδα δεν έχει ούτε αθλητικότητα, ούτε νεανική ομάδα, πόσο μάλλον Ελληνόπουλα.
Για κάτι λιγότερο από έναν αιώνα η ομάδα ήταν ΑΕΚ, ένιωθε ΑΕΚ, έδειχνε ΑΕΚ με όλα αυτά τα προτερήματα που απαρτίζουν το DNA της ομάδας μας. Με πολύ λιγότερα από τους άλλους έκανε ζημιές, έκανε πορείες, είχε μια έδρα κάστρο, σκόρπιζε ανησυχία στους αντίπαλους με το παίξιμο της και είχε οξυδέρκεια. Αυτό που μας έλειπε ήταν τα μέσα. Τώρα η ομάδα μας απέκτησε γήπεδο, απέκτησε μουσείο (επίσημη καταγραφή των καταβολών της), ανέβηκε επίπεδο οικονομικά και διοικητικά και ψάχνουμε να... ΣΥΝΕΧΕΙΑ βρούμε τις βασικές μας τις αρχές. Ψάχνουμε να βρούμε αυτό που κάποτε θεωρούνταν δεδομένο. Φλόγα, πάθος, πίστη, ψυχή που όλα αυτά μαζί έβγαζαν μια ανωτερότητα είτε κερδίζαμε είτε χάναμε, γιατί κερδίζαμε τον αγωνιστικό σεβασμό. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου έβλεπες ΑΕΚτζήδες σε σχολεία έπαιζαν την καλύτερη μπάλα. Ή ακόμα καλύτερα όποιος έπαιζε την καλύτερη μπάλα ήξερες ότι ήταν ποιότητα, άρα ΑΕΚτζής. Το ένα κομμάτι είναι η απουσία Ελληνικού κορμού που θα δώσει τον παλμό. Ο μισθοφόρος ως επαγγελματίας δεν κοιτάει φανέλα αλλά είναι στο χέρι σου να συνδέσεις τη φανέλα με τον ποδοσφαιρικό του εγωισμό. Το άλλο κομμάτι είναι η ψυχολογική διαχείριση εντός οργανισμού που πρέπει να γίνει μεγάλη δουλειά. Είναι συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν και μετρημένα κουκιά. Η ΑΕΚ πρέπει να ξαναποκτήσει πίσω την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ της. Να έχουμε εγγυημένη την αγωνιστικότητα που μας εκπροσωπεί. Κι εμείς οι πιστοί οπαδοί πρέπει να τονωθούμε λίγο. Τη χρονιά του DOUBLE εμείς ο λαός της σπρώχναμε τους παίκτες. Είναι λάθος να τα περιμένουμε όλα από οποιονδήποτε πρόεδρο. Θυμάμαι κάποιους παίκτες μας να κοιτούν έκπληκτοι το πόσο παλμό είχε ο κόσμος μέσα κι έξω από το γήπεδο που ακριβώς επειδή καταλάβαιναν που έπαιζαν, είχε θετικό αντίκτυπο στην ομάδα. ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΒΙΟΠΟΡΙΣΜΟ ή ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ. Οι αθλητές είναι νέα παιδιά αυτής της εποχής που από μόνη της δεν εμπνέει και δεν ενθουσιάζει και πρέπει εμείς που τα προλάβαμε να τους τα δημιουργήσουμε. Να φτιάξουμε κλίμα που να είναι θετικός προορισμός και για άλλους. ΠΑΝΤΑ η πλειοψηφία των αντιπάλων ήθελαν να έρθουν στην ΑΕΚ. Τώρα στα Ελληνόπουλα έχει χαθεί αυτό, ο ένας βρήκε λογική στον μπαοκ, ο άλλος δεν επέστρεψε γιατί ήθελε εγγυημένο χρόνο συμμετοχής, ο άλλος θέλει να φύγει για 200 χιλιάρικα διαφορά... Όλοι αυτοί όμως θα επέλεγαν το κλίμα και την παρέα πάνω από αυτά. Σε αυτό το εγχείρημα όμως δεν πας να πείσεις. Το έχεις, είσαι και γουστάρουν να είναι και οι άλλοι. "Κάποτε όταν πήγα να παίξω στους παμπαίδες στην ΑΕΚ ερχόμενος από αντίπαλο σύλλογο, την πρώτη ημέρα που έσκασα με ρώτησαν πιο νούμερο φανέλας θέλω. Έκπληκτος αναρωτήθηκα γιατί. Στην προηγούμενη ομάδα έφαγα κρύα και βροχές όλο το χρόνο για να παίζει και να πρωθείται τελικά ο γιος του έφορου ή το παιδί του μπαμπά που πληρώνει, πάντα έπαιρνα ότι νούμερο περίσσευε γιατί δεν είχα αβάντα και με έβαζαν μόνο όταν χρειάζονταν να ξελασπώσουν. Ρώτησα τον παλιό λοιπόν πως και γιατί... Μου είπε ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΕΚ. Τότε νόμισα ότι εννοούσε εμείς είμαστε διαφορετικοί. Ότι είμαστε η ΑΕΚ δεν είμαστε αυτοί που ήξερες. Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους. Και ότι το έλεγαν όλοι αυτό τότε με έναν κομπασμό. Τότε όμως διδάχτηκα τι σημαίνει ΑΕΚ και πέρασαν μερικές δεκαετίες μέχρι να το συλλάβω τι εννοούσαν όταν ξαφνικά ήμουν ένας από αυτούς που είχαν την ευθύνη να διατηρήσουν τη φλόγα αναμμένη για πάνω από μια δεκαετία δικών μας πέτρινων χρόνων. Αυτό που μου είπαν τότε είναι ότι ΕΜΕΙΣ, είμαστε η ΑΕΚ. Οι άλλοι δεν είναι οι σύλλογοι τους. Είναι υποστηρικτές εταιριών που τρέχουν συλλόγους που διαχειρίζονται ομάδες στις οποίες συμμετέχουν οπαδοί." Η ΑΕΚ είναι ο ΛΑΟΣ της. Και ως λαός της θα υποχρεώσουμε το σύμπαν να έχει την ΑΕΚ εκεί που της αρμόζει με την επιμονή μας. ΜΟΝΟ ΑΕΚ.