Μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ΑΕΚ των Μοϊκανών, είναι αναμφίβολα ο Παναγιώτης Αριδάς. Ο παλαίμαχος άσος της Βασίλισσας μίλησε στο κανάλι «NfStudiosports» στο YouTube και τον Κώστα Παρασκευόπουλο και τοποθετήθηκε για όλα τα θέματα της επικαιρότητας, αλλά και για τις παλιές εποχές, όταν έπαιζε ο ίδιος στην Ένωση. Μπορείτε να δείτε το σχετικό απόσπασμα στο video (σ.σ. από 11:18 μέχρι 44:38).
Αναλυτικά, η συνέντευξη:
-Ήρθες στην ΑΕΚ τη σεζόν 1986-87. Πώς είχε κλείσει τότε η μεταγραφή σου;
«Ήμουν στη Νήαρ Ηστ τότε σε ηλικία 23 ετών. Στα 13 μου, είχα κάνει το πρώτο δελτίο μου, στο παιδικό της ΑΕΚ. Αλλά λόγω θεμάτων με συγκοινωνία τότε, δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι. Όταν ήμουν 23 ετών, είχα πάει για διακοπές στην Κέρκυρα. Έμενε δίπλα μου, ένας παράγοντας της ΑΕΚ τότε. Με ρώτησε πώς με λένε. Μόλις γύρισα στην Αθήνα, κανονίσαμε και ήρθα στην ΑΕΚ. Εκείνη την εποχή μετρούσε περισσότερο το φυσικό ταλέντο των παικτών. Με υποδέχθηκαν τότε όλοι. Ο Φώτσης, ο Γκέκος, ο Παταβούκας, ο Αποστολίδης, ο Αγιασωτέλης, με υποδέχθηκαν πολύ καλά. Επειδή ήμουν σε εισαγωγικά… κωλόπαιδο, ήθελα να παίζω όπως έπαιζα στη Νήαρ Ηστ. Το είχα πει και στον Μηνά τον Γκέκο τότε. Ότι εμένα με πήρατε γιατί έπαιζα έτσι στη Νήαρ Ηστ. Τότε ακόμα και το Παγκράτι που κάποιοι καινούριοι δεν ξέρουν το πόσο καλή ομάδα είχε. Με πολύ καλούς ξένους, με το Μετς που γέμιζε. Υπήρχε μεγαλύτερος συναγωνισμός. Ήταν γεμάτα τα ρόστερ με Έλληνες παίκτες. Όλες οι ομάδες είχαν φέρει καλούς ξένους. Όπως ο Ηρακλής που είχε τον Ίνγκραμ. Ο Σπόρτιγκ τον Ουίγκινς. Ο Πανιώνιος τον Χάντσον. Τώρα είδαμε το Ολυμπιακός-Κολοσσός. Έπαιξε ο Ολυμπιακός όσο έπρεπε για να κερδίσει. Χωρίς να ιδρώσει στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτό δεν υπήρχε παλιά. Εμείς κερδίζαμε σχεδόν κάθε χρόνο τον Άρη στη Νέα Φιλαδέλφεια».
-Τον Γιώργο τον Αμερικάνο τον πρόλαβες ως προπονητή στην ΑΕΚ; Γιατί είχε διατελέσει και μέσα στη σεζόν εκείνη.
«Ναι γιατί ο Γιώργος είχε έρθει ως αλλαγή και τον είχα προλάβει. Πολύ καλός, πλακατζής, έξω καρδιά. Όλους, μας έβλεπε σαν παιδιά. Συζητάγαμε λες και μιλούσαμε με έναν φίλο μας και όχι με τον προπονητή μας. Ήταν εντελώς στο φιλικό. Δυστυχώς έφυγε νωρίς. Θα μπορούσε να είναι μαζί μας, ακόμα. Νιώθαμε δέος. Κάναμε και πλάκες. Έπρεπε να σας είχα όταν έπαιζα, να μου φέρνατε τα παπούτσια μου και τη φανέλα μου. Ήμασταν και εμείς… καλά παιδιά από τη μεριά μας και τον πειράζαμε».
-Τη σεζόν 1987-88 παίξατε και τελικό Κυπέλλου κόντρα στον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, όπου ήσουν και πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ, με 20 πόντους. Επίσης, παίξατε τελικό με τον Άρη και τη σεζόν 1991-92. Πόσο δύσκολο ήταν τότε να αντιμετωπίσει κανείς, εκείνο τον Άρη;
«Την πρώτη χρονιά παίξαμε καλύτερα. Είχε δυσκολευτεί πολύ ο Άρης. Είχα βάλει όντως 20 πόντους εγώ. Είχαμε αναγκάσει τον Γιάννη Ιωαννίδη για άλλη μία φορά να βγει από το σακάκι του. Τη δεύτερη χρονιά, ήταν πιο εύκολο για τον Άρη. Σε έναν τελικό δεν πας ποτέ να χάσεις. Πας να το ευχαριστηθείς. Ένα γεμάτο γήπεδο ασφυκτικά. Δεν υπήρχε η κατάσταση η σημερινή με τον χουλιγκανισμό. Τότε ήμασταν μια οικογένεια στην ΑΕΚ. Ήμασταν φίλοι μεταξύ μας. Δεν υπήρχαν κόντρες. Θέλαμε να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Δεν τα καταφέραμε στο παρατσάκ. Στο μπάσκετ δεν υπάρχει ισοπαλία δυστυχώς».
-Τη σεζόν 1988-89, όπου είχες για προπονητή και την τεράστια μορφή, τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς και για συμπαίκτη σου, τον επίσης σπουδαίο, Ντάνι Βρέινς, καταφέρατε να φτάσετε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Μίλησέ μας, για αυτούς τους δύο.
«Ο Τσόσιτς ήταν μεγάλο κεφάλαιο για το μπάσκετ. Καλοκάγαθος γίγαντας. Εκείνη την εποχή, λίγοι ήξεραν το μπάσκετ που ήξερε. Προσπαθούσε να μεταδώσει αυτά που ήξερε. Το έχουν οι μεγάλοι παίκτες. Έβλεπε εμένα πχ, να μην μπορώ να κάνω κάτι και εκνευριζόταν. Πώς μπορούσες να μην το κάνεις; Επειδή μπορούσε αυτός, νόμιζε ότι ήταν εύκολο. Άλλη η κλάση η δική μας, όμως. Έπρεπε να τον έχει κρατήσει η ΑΕΚ για προπονητή των Ακαδημιών. Θα είχε κάνει φοβερή δουλειά. Θα είχε βγάλει 6-7 παιδιά τουλάχιστον που θα έπαιζαν στην πρώτη ομάδα. Ο Ντάνι φοβερός τύπος. Πολύ καλός παίκτης. Πάρα πολύ καλό παιδί. Σαν να ήταν χρόνια στην ομάδα. Προσαρμόστηκε άμεσα. Ήταν η καλύτερη μεταγραφή που θα μπορούσε να κάνει μία ομάδα».
-Η έδρα της ΑΕΚ τότε, το «Γεώργιος Μόσχος», πώς ήταν τότε;
«Ζούγκλα (σ.σ. γελάει). Τα Λιόσια θυμίζουν Μόσχος. Δεν είναι ίδιο προφανώς. Αλλά είναι μπασκετικά γήπεδα και δίνουν ώθηση με τον κόσμο».
-Ποιος ήταν ο καλύτερος ξένος συμπαίκτης που είχες στα παρκέ και ποιος αντίπαλος;
«Και ο Ντάνι ο Βρέινς και ο Κλιντ Ρίτσαρντσον. Πολύ καλοί και οι δύο παίκτες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον από αυτούς. Από αντιπάλους, πολλοί. Λέβινγκστον, Σάκλεφορντ, Σαμπόνις, Έντγκαρ Τζόουνς. Παιχταράδες. Εγώ συνήθως… mission impossible».
-Συνολικά έπαιξες στην ΑΕΚ μέχρι και τη σεζόν 1991-92. Κάνε μας, έναν απολογισμό για την καριέρα σου. Τι απόηχος, έχει μείνει;
«Ο κόσμος με θυμάται. Αυτή είναι η επιβράβευση. Είχαμε καλές και κακές στιγμές. Έχω κρατήσει τις καλές. Με φίλους που μιλάω, μου λένε να πω ιστορίες. Πέρασα πολύ καλά στην ΑΕΚ. Με όλα τα παιδιά, δεν είχα κανένα πρόβλημα, οπότε κρατάς πάντα τις καλές αναμνήσεις».
-Ποια η γνώμη σου, για τη φετινή ομάδα της ΑΕΚ και τι περιμένεις να δεις από τις τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις που έχουν γίνει;
«Οι διορθωτικές κινήσεις πάντα γίνονται. Μπορεί κάποιος παίκτης να μην ταιριάξει στο πλάνο του προπονητή. Η ΑΕΚ μπορεί να χτυπήσει για εμένα την τετράδα. Δεν μπορεί να μπει ακόμα ανάμεσα στους δύο αιωνίους. Λογικά θα βοηθήσουν οι δύο μεταγραφές (Χόλινς και Αγραβάνης). Απλά ο Αγραβάνης δεν έχει την πλάτη. Πιο πολύ παίζει με πρόσωπο. Σαν ρόστερ είναι καλό, απλώς οι άλλοι δύο έχουν ξεφύγει πολύ. ΑΕΚ, Περιστέρι και Προμηθέας θα παλέψουν για τις δύο θέσεις πίσω από τους αιωνίους».
-Που πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει φέτος η ΑΕΚ σε Ελλάδα και Ευρώπη;
«Είναι μια ευκαιρία φέτος. Μπορεί να φτάσει τελικό στο BCL. Έχει αρκετές πιθανότητες. Βέβαια σε όλα αυτά, υπάρχει και ο παράγοντας τύχη. Συμβαίνει κάποιες φορές ένας τραυματισμός πχ. Να είναι πλήρης η ομάδα, εκεί που πρέπει. Ο Κουζμίνσκας πχ, είναι βασικός μοχλός της ομάδας και λείπει. Στο Κύπελλο είναι δύσκολο. Ο Παναθηναϊκός του Αταμάν, είναι πολύ καλή ομάδα. Σε ένα ματς βέβαια μπορούν να γίνουν όλα. Μακάρι να μπορέσει η ΑΕΚ να κερδίσει αυτό το παιχνίδι, για να δώσει ώθηση σε όλους και στον κόσμο. Εμείς τότε, όταν κερδίζαμε τον Άρη, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε όλους».
-Για τον Ισπανό προπονητή της ΑΕΚ, Ζοάν Πλάθα, ένα σχόλιο.
«Έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του. Στην Ελλάδα βιάζονται. Είναι ένας Μαραθώνιος το πρωτάθλημα. Η καταμέτρηση γίνεται στο τέλος. Οι Ισπανοί έχουν το γρήγορο στυλ παιχνιδιού. Το κάνουν από μικρές ηλικίες και το συνεχίζουν στους Άνδρες και στις εθνικές ομάδες».
-Θα θέλαμε και ένα σχόλιο για την προσπάθεια που κάνει ο Μάκης Αγγελόπουλος τα τελευταία χρόνια, με τις γνωστές δυσκολίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
«Προσωπικά πιστεύω ότι θα μπορούσαν ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό να πιέζανε, αν ήθελε και ο πρόεδρος, να έμπαινε στην Ευρωλίγκα και η ΑΕΚ. Θα άλλαζαν οι στόχοι. Ίσως θα έπρεπε να βοηθήσει και άλλος. Ήταν δύσκολη η κατάσταση τελευταία με τα ban. Πάλευε μόνος του, ο Μάκης Αγγελόπουλος. Χρειάζεται βοήθεια. Ο κόσμος αν γεμίσει το γήπεδο, δίνει βοήθεια. Ανέκαθεν ο κόσμος της ΑΕΚ δημιουργούσε καλή ατμόσφαιρα. Η ΑΕΚ κάνει την προσπάθειά της. Μπορεί να κερδίσει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά όχι σε μια σειρά αγώνων. Προσωπική μου, άποψη».
-Για πες μας, για να μάθει και ο κόσμος, με τι ασχολείσαι πλέον; Παραμένεις κανονικά στο μπάσκετ.
«Είμαι στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Είναι Κορινθιακός Κόλπος, απέναντι από το Ξυλόκαστρο. Είμαι κάτω από την Αράχωβα. Έχω φύγει από την Αθήνα από το 2010. Υπάρχει εδώ ένας σύλλογος που έχει όλα τα αθλήματα. Λέγεται Αθλητική Ψυχαγωγική Λέσχη Μεδεώνας. Έχει κολύμπι, τένις, βόλεϊ, μπάσκετ, στίβο, είχε χάντμπολ και πόλο πιο παλιά. Ασχολούμαι με τις Ακαδημίες. Κάποια παιδάκια που θέλουν να παίξουν. Κάναμε και μια ανδρική ομάδα. Παίζουμε στο τοπικό της ΕΣΚΑΣΕ. Χάνουμε, τρελαινόμαστε. Κερδίζουμε, πανηγυρίζουμε. Είναι καθαρά αθλητισμός. Δεν υπάρχει πρωταθλητισμός. Η διοίκηση είναι εργαζόμενοι. Ασχολούνται καθαρά ερασιτεχνικά».
-Ο φίλος της εκπομπής, ο Νίκος Κέφης, μας είπε να σε ρωτήσουμε για τον γιο σου . Ήταν ταλεντάκι μικρός.
«Τον ήξερε προφανώς. Έπαιζε. Μετά πέρασε στην Κοζάνη, σε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Σταμάτησε. Δεν υπήρχαν εκεί οι προϋποθέσεις για να συνεχίσει. Μετά ασχολείσαι και με νυχτερινά πράγματα σε αυτή την ηλικία. Παίζει και αυτός μπάσκετ στον Μεδεώνα. Τον έχω παίκτη. Του τα χώνω και μπαίνει η γυναίκα μου, διαιτητής».
-Θεωρείς τον τελικό κυπέλλου με τον Άρη, ως τη μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα σου;
«Υπάρχει άλλη μία. Κύπελλο Κυπελλούχων με Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ με Σαμπόνις. Σε έναν αιφνιδιασμό που έχω φύγει, σηκώθηκε να με κόψει και του κάρφωσα τη μπάλα. Κι άλλη μία χρονιά όταν είχα παίξει με τη Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή, με αντίπαλο τον Άρη. Τρομερό παιχνίδι».
-Τι θα ήθελες να πεις για φινάλε;
«Να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο, καλή χρονιά. Υγεία πάνω από όλα και καλή επιτυχία στην ΑΕΚ. Έχουμε περάσει επτά όμορφα χρόνια. Δεν το διαγράφεις. Επτά χρόνια μπορείς να μην τα περάσεις ούτε με τη γυναίκα σου. Είναι επτά χρόνια με στιγμές καλές. Μου έχει μείνει περισσότερο, η αγάπη του κόσμου προς όλους μας».
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
