Και τώρα, η σειρά τους...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Μετά από σχεδόν τρεις μήνες σιωπής αποφάσισα να κλέψω λίγο χρόνο από το ιατρείο και να μοιραστώ μαζί σας όσα είδαν τα ματάκια μου χτες στο ΟΑΚΑ. Το τελευταίο χρονικό διάστημα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην κιτρινόμαυρη επικαιρότητα είχε μετατοπιστεί προς τα οικονομικά και τα διοικητικά. Αυτά δηλαδή που πάση θυσία αποφεύγω, διότι αγαπάω το ποδόσφαιρο και όχι το...εταιρικό δίκαιο. Ωστόσο το χτεσινό ντέρμπι ομολογώ ότι το απήλαυσα σχεδόν όπως τις παλιές, καλές μέρες. Πάθος για τη νίκη, κόσμος στις εξέδρες, παίχτες που τα έδωσαν όλα, ομάδες που ρισκάριζαν πολλά. Δεν έμεινα ασυγκίνητος. Μύρισα και γεύτηκα το άρωμα της ΜΠΑΛΑΣ μετά από πολύ καιρό, και είμαι ευτυχής γι'αυτό. Θα μιλούσα για την ιδανική βραδιά αν δεν υπήρχαν οι πενήντα καμμένοι (αν)εγκέφαλοι που περιέφεραν την ανίκητη βλακεία τους στο ταρτάν του ΟΑΚΑ, λίγο πριν αρχίσει το χορταστικό ντέρμπι. Αφού όμως δεν υπάρχει αστυνομία να τους συλλάβει και να τους υποχρεώσει να περνάνε τα απογεύματά τους στο τμήμα, κάθε φορά που παίζει μπάλα η δική μας (και όχι δική τους) αγάπη, τι να τους πει κανείς, και τι να γράψει...

Το πρώτο ημίχρονο ξεκίνησε με την ομάδα μας να θυμίζει το ξεκίνημα των αγώνων με Άρη και ΟΦΗ: συμπαγείς γραμμές, κατοχή της μπάλας, καλή κυκλοφορία στο κέντρο και επισκέψεις στα αντίπαλα καρέ. Έλειψε και πάλι όμως το γκολ. Στόχος του Κωστένογλου (που επιτεύχθηκε) ήταν να μπουν χειροπέδες στον Κατσουράνη, από τον οποίον ξεκινάει ολο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Χωρίς τις πάσες του, δε θα μπορούσαν οι Κουίνσι και Ζεκά να εκμεταλλευτούν την υπεροπλία σε ποιότητα και ταχύτητα απέναντι στους ακραίους αμυντικούς μας. Ο Κατσούρ μπλοκαρίστηκε, ο Παναθηναϊκος δεν απειλούσε, η ΑΕΚ βγήκε μπροστά με αξιώσεις, αλλά λίγο ο Καρνέζης και λίγο η αστοχία μας, οδήγησε τις ομάδες στο άνυδρο 0-0 του ημιχρόνου.

Ευτυχώς αυτό που τόσο έλειψε στο Χαριλάου, το γκολ, ήρθε μόλις τρία λεπτά μετά την επανέναρξη του ματς. Το έχει η μοίρα του (κατά τα άλλα πολύ καλού) Καρνέζη, να δέχεται «τηλεγραφικά» γκολ απο φάουλ κόντρα στην ΑΕΚ. Το πνεύμα του Μίτσελ φτερούγισε στιγμιαία πάνω από το ΟΑΚΑ και το 1-0 ήταν γεγονός, εν μέσω πανηγυρισμών στις εξέδρες που θύμισαν κάτι από Καππαδοκίας και Φωκών γωνία. Μετά το γκολ η ΑΕΚ έδωσε χώρο. Δε θα μάθουμε ποτέ αν αυτό ήταν από επιλογή ή από ανάγκη. Εμφανές ήταν όμως ότι η κούραση του Βάργκας (που φάνηκε να μην «έχει» ακόμα το ενενηντάλεπτο μετά τη δίμηνη απουσία του) προστέθηκε στην μετριότητα, να μην πω ανυπαρξία, του Καφέ. Έτσι ο ΠΑΟ κέρδιζε ολοένα και περισσότερα μέτρα στο κέντρο του γηπέδου, χωρίς όμως να τα μετατρέπει σε πραγματικές απειλές για την εστία του πολύ καλού Κωνσταντόπουλου.

Σύντομα όλοι κατάλαβαν ότι η ΑΕΚ χρειαζόταν εναν φρέσκο, γρήγορο παίχτη στο κέντρο για να αναχαιτίσει την αυξανόμενη κατοχή του Παναθηναϊκού. Ο παίχτης αυτός (Κλοναρίδης) σωστά μπήκε, αλλά σε...λάθος θέση (αριστερό εξτρέμ). Αντίθετα, για το νευραλγικό χώρο του κέντρου ο προπονητής προτίμησε τον (δυστυχώς ανεπαρκή) Λαγό. Έτσι, το πισωγύρισμα της ΑΕΚ συνεχίστηκε. Εκεί όμως ήρθαν τα δώρα του Φερέιρα να διορθώσουν τα λαθάκια του Κωστένογλου. Πρώτα, απέσυρε τον πιο απειλητικό και γρήγορο επιθετικό του, τον Κουίνσι. Και στη συνέχεια, για να το κάνει ακόμα καλύτερο (για εμάς), άλλαξε τον Μαρίνο με τον Καραγκούνη. Διπλό το καλό από την τελευταία αλλαγή: αφενός μετά τον Κουίνσι έφυγε από τη γραμμή κρούσης και ο δεύτερος γρήγορος παίχτης του ΠΑΟ, ο Ζεκά, αφετέρου έμεινε θεόγυμνη η δεξιά του πτέρυγα. Έτσι, ο ταχύτατος Κλοναρίδης βρήκε αεροδιάδρομο και κατάφερε να προσγειώσει με ασφάλεια τη μπάλα στα δίχτυα του Καρνέζη. Η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος, αφού ο Κουίνσι ήταν στον πάγκο, ο Ζεκά ήταν...κάτι σαν δεξί μπακ, και οι Χριστοδουλόπουλος - Νίνης που είχαν απομείνει μπροστά δεν είχαν τα πατήματα, μετά και τους τραυματισμούς τους, για να απειλήσουν πραγματικά την ΑΕΚ.

Σε ατομικό επίπεδο, θα έλεγα ότι δεν υπήρξαν υστερήσαντες, αν εξαιρέσω τους μονίμως υστερούντες Καφέ και Λαγό. Ο Ντίμι ενέπνευσε για πρώτη φορά μετά απο καιρό σταθερότητα και αυτοπεποίθηση. Οι Γεωργέας και Καράμπελας κατάφεραν να διασωθούν απέναντι στους τάχιστους Κουίνσι και Ζεκά, που ευτυχώς δεν τροφοδοτήθηκαν επαρκώς από τον πολύ σωστά μπλοκαρισμένο Κατσουράνη. Ο Κοντοές χωρίς λάθη, ο Μανωλάς με καθαρό μυαλό απέναντι στον (βρώμικο) Τοτσέ. Ο Μάκος με ανεκτίμητη αθόρυβη δουλειά, έβαλε τις βάσεις για τη νίκη ακολουθώντας παντού τον Κατσουράνη και μη επιτρέποντάς του να ανοίξει το παιχνίδι στους ταχείς επιθετικούς συμπαίχτες του. Ο Βάργκας κυρίαρχος με και χωρίς τη μπάλα, έστω και χωρίς στήριγμα για ανάσες δίπλα του (που δεν το βρήκε ούτε από τον Καφέ ούτε από το Λαγό). Ο Σιαλμάς πήρε τον αέρα του Μαρίνου αλλά κουράστηκε νωρίς, ο Λεονάρντο έκανε σωστή διαχείριση δυνάμεων αλλά ενώ του πιστώνω το γκολ, γενικώς είχε μέτριες τελικές επιλογές. Ειδική αναφορά θα κάνω σε Λύμπε και Κλοναρίδη. Τεράστια υπόκλιση στον αρχηγό που χτες πέταξε 15 χρόνια από πάνω του και έπαιξε με το πάθος 22άρη που ξεκινάει την καριέρα του. Ο δύσμοιρος Μπιάρσμιρ ακόμα θα βλέπει εφιάλτες και θα αναρωτιέται πώς έγινε να μην βγει ούτε μια φορά πρώτος στην μπάλα. Ο δε Κλοναρίδης είναι θαύμα της φύσης. Τέτοια ταχύτητα με τη μπάλα στα πόδια δεν απαντά συχνά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πρέπει να δοθεί προσοχή στον μικρό, που εύχομαι να μην έχει την τύχη του Ταχτσίδη, του Γκέντζογλου, του Χετεμάι και άλλων πολύ καλών παιχτών που τελικά για διάφορους λόγους δεν εξέλιξαν το ταλέντο τους στην ΑΕΚ.

Και τώρα, τι; Σίγουρα κατακτήθηκε μια πολύ κρίσιμη νίκη, με πολυεπίπεδη σημασία. Καταρχάς βαθμολογική, γιατί η ΑΕΚ αναζητά το καλό πλασάρισμα στα πλεϊ-οφ τα οποία πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η ΑΕΚ ως συνολικός ποδοσφαιρικός οργανισμός να σταματήσει να τα «σνομπάρει». Δεύτερον, σημασία γοήτρου και πρεστίζ, διότι η ΑΕΚ ως μεγάλη ομάδα θέλει πάντα τις νίκες στα ντέρμπι, είτε έχει μπροστά τον Μαύρο, είτε τον Δημητριάδη, είτε το Ντέμη, είτε τον Σκόκο, είτε τον...Σιαλμά. Τρίτον και κυριότερον, μια νίκη με τεράστια σημασία για τον κόσμο. Τον κόσμο που πρέπει να μπολιάζεται κάθε τόσο με αναμνηστικά εμβόλια, όπως το χτεσινό, που θα του θυμίζουν ποια είναι η ΑΕΚ. Είναι η μεγάλη ομάδα, η περήφανη, με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, που μπορεί να πνίξει οποιονδήποτε αντίπαλο στην Ελλάδα.

Όλα αυτά όμως...πόσο ρηχά ηχούν, αν δεν γίνει το επόμενο βήμα. Βήμα που πρέπει να κάνουν οι μέτοχοι, οι πρώην, οι νυν και οι...επίδοξοι. Το μπαλάκι είναι σε αυτούς. Χτες ο κόσμος και οι παίχτες έκαναν το καθήκον τους. Τώρα είναι η σειρά τους.

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!

Ο Ψαράς.

 

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!