Αυτοκριτική, η μεγάλη ΑΕΚ και οι «άλλοι»

Αν ξυπνήσεις μονομιάς...

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Σε πείσμα όλων όσων συνεχίζουν να κρατούν την ΑΕΚ στη μιζέρια και όσων ονειρεύονται την σμίκρυνση της, η ομάδα σήκωσε το ανάστημα της. Υπενθύμισε στους «άλλους» πόσο μεγάλος είναι αυτός ο σύλλογος και πόσο βαριά αυτή η φανέλα. Τώρα ας ψάξουν για δικαιολογίες και σενάρια επιστημονικής φαντασίας για να καλύψουν όλα όσα έγραφαν ή έλεγαν πριν από το ματς.

Η ΑΕΚ πήρε άνετα ένα μεγάλο ντέρμπι παίζοντας, για ένα ακόμα παιχνίδι, σωστό ποδόσφαιρο και καταθέτοντας στο χορτάρι την ψυχή της. Ξέρω πως για τους «άλλους» κάποια πράγματα μοιάζουν εξωπραγματικά όμως την ΑΕΚ (αφού δεν είναι σε θέση να το διεκδικήσει) δεν την ενδιαφέρει ούτε ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα ούτε ποιος θα το χάσει. Θέλει και πρέπει να παίζει σε κάθε ματς για τη νίκη ακόμα και αν οι μεγάλοι της στόχοι έχουν χαθεί. Είναι πολύ μεγάλο μέγεθος για να χαρίσει ή να της χαριστεί το οτιδήποτε. Δεν περιμένω από τους «άλλους» να το καταλάβουν αυτό αλλά όλοι οι Ενωσίτες δεν πρέπει, ακόμα και σε αυτή την περίοδο, να ξεχνούν τι αντιπροσωπεύει η ΑΕΚ και τι οι "άλλοι".

Το θέμα όμως πλέον ότι μια νίκη σε ένα ντέρμπι είναι πράγματι μια εφήμερη χαρά και η ομάδα χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο για να επιζήσει και να μας χαρίσει πολλές τέτοιες νύχτες. Ελπίζω αυτός ο κόσμος, αυτή η εμφάνιση, αυτή η νίκη να συγκίνησε αυτούς που πρέπει και να τελειώσει η «κολοκυθιά» γιατί ο χρόνος ήδη τελείωσε.

ΥΓ: Αυτός ο Βάργκας πόσο παιχταρά είναι;

Τόσο άνετα όπως παλιά...

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Ας κάνουμε τώρα την αυτοκριτική μας

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Οι περισσότεροι θα ξεκινούσαν την ανάλυση του αγώνα από την αρχή του. Εγώ θα προσπαθήσω να βγάλω άκρη από το τέλος του, για να καταλήξουμε όλοι -δεδομένα- σε ένα συμπέρασμα. Πόσο έχει αδικήσει η ίδια η ομάδα (διοίκηση, παίκτες, προπονητής, κόσμος) τον εαυτό της και βρίσκεται τώρα σε αυτή τη βαθμολογική θέση. Πόσοι από τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σήμερα στον Παναθηναϊκό, θα είχαν θέση βασικού στην ΑΕΚ; Ενδεχομένως αυτό να ακούγεται κάπως προκλητικό, ειδικά όταν τη φετινή σεζόν  ο πήχης έχει πέσει τόσο χαμηλά. Όμως αν για λίγο δούμε ρεαλιστικά τα πράγματα, είμαι σίγουρος πως εκτός των Μπουμσόνγκ, Κατσουράνη, Ζεκά, άντε και του Νίνη που μπήκε ως αλλαγή, κανείς άλλος δεν θα χτυπούσε ενδεκάδα στην ομάδα που παρουσιάστηκε σήμερα στο γήπεδο. Πριν... κράξει οποιοσδήποτε, ας σκεφτεί πόσα ψωμιά πρέπει να φάει ο Μαρίνος για να φτάσει έστω την μισή αξία του Γεωργέα. Πόσο... ταλέντο έμεινε αυτός ο Μπιάρσμιρ, που δεν είναι ούτε μία τρίχα από τα (...) του σοβαρού Μανωλά. Ποιος Τοτσέ και Χριστοδουλόπουλος, μπροστά σε έναν ντεφορμέ Λεονάρντο και έναν αγέραστο Λυμπερόπουλο, που παρεμπιπτόντως η αναγνώρισή του συνεχίζεται και θα συνεχίζεται εντός και εκτός γηπέδων. Ακόμα και ο Καρνέζης, η νέα κλήση του Σάντος, θέλει πολύ ακόμα για να φτάσει τον αναπληρωματικό γκολκίπερ της ΑΕΚ. Αν κάνω κάπου λάθος, ας με διορθώσει κάποιος.

Που θέλω να καταλήξω με αυτά. Ότι πρώτοι εμείς απαξιώσαμε ένα προβληματικό εξαρχής ρόστερ, το οποίο σαφώς είχε περισσότερες δυνατότητες ακόμα και από αυτές που πίστεψαν ότι έχουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι είχαμε 20.000 κόσμο, όπως σήμερα. Απλά να υπενθυμίσω πως τέλη Δεκέμβρη ήμασταν στην κορυφή και πετάξαμε βαθμούς απέναντι σε Δόξα, ΟΦΗ, Εργοτέλη και Άρη. Διαφωνεί κανείς πως τουλάχιστον τα εντός έδρας, με τέτοια ατμόσφαιρα όπως η σημερινή, θα τα είχαμε πάρει πριν ξεκινήσει το ματς; Πιστεύει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα έκανε «διπλό» στο ΟΑΚΑ; Βαθμοί πεταμένοι από εδώ και από εκεί, για διάφορους λόγους, που πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος, θα μας είχαν ακόμα πιο κοντά στην πρώτη θέση, ακόμα και αν δεν εξαρτιόταν από εμάς ο τίτλος. Πρώτα ο κόσμος και εν συνεχεία παίκτες και προπονητής, αδίκησαν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Απομένουν ακόμα 5 εντός έδρας παιχνίδια. Δεν είναι ποτέ αργά. Ας είμαστε δίπλα σε αυτά τα παιδιά που έχουν βάλει πλάτη άπειρες φορές για να μπορούμε εμείς σήμερα να πανηγυρίζουμε μία ξεκούραστη νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τουλάχιστον ξέρουμε ότι δεν «πούλησαν» ποτέ τη φανέλα που φόρεσαν και την τίμησαν με το παραπάνω.

Υ.Γ. Συγχαρητήρια στους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Νόμιζαν ότι θα είχαν ένα ξεκούραστο κυριακάτικο απόγευμα. Φαίνεται ξεχνάνε ποιος είναι το αφεντικό στην πόλη. Ακόμα και ένα βήμα πριν από τον γκρεμό στη σφαλιάρα θα είναι...

Υ.Γ.1 Από αύριο επιστρέφουμε και πάλι στη... μιζέρια μας. Το ευχάριστο διάλλειμα τελείωσε και θα γίνουμε και πάλι λογιστές. Ας ελπίσουμε πως θα συνεχιστούν ανάλογα δημοσιεύματα όπως αυτό της «Γάτας»  της Κυριακής, για να βρούμε μία και καλή τον δρόμο μας...

Δεν αγοράζονται όλα τα πράγματα στην ζωή...

Του Τάσου Καπετανάκου, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Κάτι τέτοια ωραία βράδια γίναμε ΑΕΚ πριν πολλά χρόνια. Κάτι τέτοια βράδια που η φανέλα της ΑΕΚ έδειχνε ότι είναι μεγάλη. Μεγαλύτερη από ότι νομίζουν οι άλλοι, αλλά ποτέ στην «οικογένεια» μας δεν υπολογίζαμε τους άλλους. Πάντα ζούσαμε στην δική μας τρέλα. Έτσι, κάναμε την ΑΕΚ πραγματικά μεγάλη ομάδα μέσα από δυσκολίες και εμπόδια. Σε συνθήκες που οι άλλοι θα τα είχαν παρατήσει και θα είχαν... διαλύσει. Γιατί σε αυτήν την ζωή δεν αγοράζονται όλα, πόσο δε μάλλον τα συναισθήματα. Όπως αυτά που ζήσαμε (και) απόψε. Αγνά, γνήσια, ΑΕΚτζήδικα...

Και απόψε στο ΟΑΚΑ αυτά η φανέλα έβγαλε την ψυχή της, δίχως να αποτελεί ματς τίτλου. Είτε την φόραγε ο στόπερ Κοντοές, ο Καράμπελας, ο Σιαλμάς με το «11», ο Dimi που ίσως έχει αδικηθεί, ο Κλωναρίδης που ακόμη δεν έχει ζήσει... τίποτα και ο Βάργκας που έκανε την πιο πολύτιμη εμφάνιση του στην ΑΕΚ. Και αυτά τα παιδιά, μαζί με τους άλλους που πάνω - κάτω ξέρουν τι είναι ΑΕΚ, έδειξαν ότι η ΑΕΚ ζει. Δεν διαλύσαμε... Δεν θα αφήσει αυτός ο κόσμος να διαλύσουμε. Δεν νοείτε να μην υπάρχει ΑΕΚ, η ομάδα που προσέφερε, προσφέρει και θα προσφέρει πάντα τέτοιες (μοναδικές) στιγμές.

Το μεγάλο «όπλο» στο αγωνιστικό πλάνο του Κωστένογλου ήταν το πρέσινγκ και μετά το «διάβασμα» για κάθε κίνηση του αντιπάλου. «Έπνιξε» τον ΠΑΟ. Τον... τελείωσε και από εκεί και πέρα η ΑΕΚ ήθελε απλά καθαρό μυαλό στην επίθεση. Και με το σωστό χτύπημα στο στημένο από τον Λεονάρντο για το 1-0 και την σωστή ανάπτυξη με Λαγό - Λύμπε - Κλωναρίδη για το 2-0. Και η ΑΕΚ μπορούσε και περισσότερα, αλλά εγώ κρατώ ότι για τρίτο σερί ματς η ομάδα πατά καλά στο γήπεδο, αμύνεται σωστά, κυκλοφορεί την μπάλα και αναπτύσσεται ορθολογικά. Και για αυτό ο Κωστένογλου αξίζει συγχαρητηρίων και τουλάχιστον πρέπει να έχει τον σεβασμό μας για την δουλειά που κάνει μέσα σε τόσα προβλήματα καθημερινά. Και έτσι για να μην... ηρεμήσει πριν το ντέρμπι έχασε τον Δέλλα και μετά από αυτό τον Μανωλά για δύο ματς (συμπλήρωσε κάρτες).

Για μένα όμως η νίκη έχει... πατέρα. Το πρέσινγκ. Αυτό το ασταμάτητο και αδιάκοπο τρέξιμο για 90 λεπτά των παικτών της ΑΕΚ απέναντι σε αυτούς του Παναθηναϊκού ήταν το κλειδί. Ο ΠΑΟ δεν βρήκε ποτέ χώρους, δεν πήρε ποτέ ανάσα και ακόμη και με την μπάλα στα πόδια του έδειχνε... λίγος. Για αυτό χρειάζονται συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά που γίνεται κάθε μέρα και την είδαμε απόψε. Και από εδώ και πέρα θα φαίνεται ακόμη καλύτερα. Όπως καλύτερα θα πάει και η ΑΕΚ. Αν την βοηθήσουν. Οι «υπεύθυνοι» με ονοματεπώνυμα και ο κόσμος της, όπως έκανε σήμερα. Γλυκό βράδυ απόψε, όπως τότε. Όπως παλιά...

Υ.Γ.: Ένα μεγάλο «μπράβο» στην ΠΑΕ ΑΕΚ που επέτρεψε να υπάρχει το πανό της... ντροπής στο ΟΑΚΑ. Αν δεν ήταν αυτός οι 20.000 ΑΕΚτζηδες δεν θα έμπαιναν στο γήπεδο, γιατί δεν θα σφραγιζόντουσαν εισιτήρια δίχως τα 515.000 ευρώ. Και η ίδια η ΠΑΕ ζητά τώρα 350.000 ευρώ ακόμη. Και αυτός θα τα δώσει. Γιατί είναι ΑΕΚ... Όπως και ο πολύς κόσμος στο ΟΑΚΑ απόψε που αποδοκίμαζε.